Elena pov.
Hunter zuchte maar zei toen "Elena dit zijn mijn moeder, vader, zusje en kleinere zusje".
"hoi" zeg ik een beetje awkward. "hoi" zegt iedereen in koor. Ik hoorde Hunter grommen en even later stond iedereen buiten.
"Wat was er?" vroeg ik verbaast. Hij wees naar mijn pyjama "alleen ik mag je zo zien, schat" zegt hij met een grinnik. Ik vormde een 'oh' met mijn mond.
Ik stond op liet de kleding kast in een zocht iets passends uit. Naar een minuut vond ik een trui van Hunter en een sweatpants.
Ik liep naar buiten en Hunter was weg. De deur van de kamer was wel open. Ik liep de kamer uit en besloot hem te zoeken, ik vond alleen demoeder van Hunter die aan het rennen was met ander vrouwen en kinderen.
"Wat is er aan de hand?" vroeg ik. "Ik leg het zo wel uit, nu moet je mee komen" zegt de moeder van Hunter, ik besloot har te volgen.
Toen we in de kelder stonden moesten er een paar kinderen huilen en jammeren. "Wat is eraan de hand" vroeg ik nog eens.
"we worden aangevallen" zegt de moeder van Hunter. "Wat, gebeurd dat vaker?" "niet heel vaak maar als het gebeurt winnen we altijd" zegt ze geruststellend.
Dus nu zitten we hier te wachten in een overvolle kelder. Na één uur word de deur geopend. Iedereen liep er uit.
Toen ik hun volgde werd ik gegrepen door een man. "geen geluid maken" fluistert hij in mijn oor. Gek genoeg herkende ik de stem.
