Babae sa Ulan
(Spoken Poetry)
Paligid niya ay madilim
Puso'y tulad ng langit na nangungulimlim
Mag- isa at walang kasama
Sa Dilim ay mangangapa
Puno ng luha ang mga mata
Ngunit walang umaakap sa kanya
Tuluyan ng siyang binalewala
Mahalaga lang naman siya
Kung may kailangan sa kanya
Bumuhos na ang Ulan
Nasaan ang kaniyang kaibigan?
Na sa oras ng pangangailangan
Ay kumapit sa kaniyang laylayan
Ngayong ako naman ang binabagyo
Bakit kayo lumalayo?
Sa mga luha niyo diba? Ako ang nagpatuyo?
Bakit kahit masilongan sakin ay di kayang ipasuyo.
YOU ARE READING
Sadness In My Poems
PoetryA Compilation of my English and Filipino poems. All are ORIGINAL WORKS. Enjoy and Be Happy!😊
