Lunar Kiss (Negatif Öpücük)

Bölüm 18: Şeytan köprüsü (Cehennem arc #1)

"Bugün ıslandı yanaklarım yine habersizce, soranlara bir parça bulut geçti gözlerimden dedim. Oysaki sen gelmiştin aklıma yine ansızın. Bir aklıma geliyorsun zaten...hayalin var, sen yoksun..."

---

Elisabeth'den..

--

İnsan sevdiklerini kaybederdi. Arkadaşını kaybeden, bir süre kendine gelemezdi, sevgilisini kaybeden ise kendini..o ellerimden kayıp gittiğinde banshee olmasam bile annemi hissedebilmiştim, o aslında benimde canımı almıştı! Ben onu ilk gördüğüm andan beri çok sevmişim, ve şimdi de kaybettim..sabahın ilk ışıklarına kadar çatıda ağlamıştım..sustuğumda ise saat sekizdi. Susmak zorunda kalmıştım çünkü gözyaşlarım kalmamıştı artık

 Annabell ortalıkta yoktu ve teyzemlerin odasından gelen büyük mavi bir ışık görmüştüm..bir dakika, ne!? Hassiktir! Onlar gelmişti! Vampirliğimle son hız gizli yerimdeki kayanın tam yanına gizlemiştim onu, o-onu gömemezdim..yine aynı hızla eve dönerken biraz fondoten ve biraz buz koyarak şişlikleri kapatmaya çalışmıştım

"Banshee! Biz geldik tatlıım! Neredesin?" Hala banshee diye mi sesleniyorlardı yani bana? BENİM BİR İSMİM VARDI! Elisabeth demeye dilleri varmıyordu galiba. Hoş, ben de adımı yeni öğrenmiştim ya

"Buradayım teyze! G-geliyorum." Hızla yanlarına gittiğimde may teyze önce davranmıştı ve sarılmıştı...aslında üçü de bana sarılmıştı..a-ama sarılamazdım! Eğer biraz daha sarılırsam kalan son gözyaşlarımda onlara gidecekti...sanırım çok geçti. İlk hıçkırık onlara sıkı sıkı sarılırken gelmişti..

---

İlahi bakış açısından..

---

Elisabeth neredeyse yarım saat onların kollarında ağlamıştı, üçü de soru sormak yerine ona sarıldığında ağlaması daha da artmıştı. Gölge haramileri kısmında büyük bir yas vardı. Bir kişiyi kaybetseler de ortada bir aşk vardı ve emily'i, kida ve laila zar zor sakinleştirebilmişlerdi. Kızlar evde kalırken erkekler john'u ne kadar zor da olsa gömmüşlerdi ve üzerine kurt simgesini işlemişlerdi, kendi aralarında hararetli hararetli konuşurken damon araya girmişti

"O siyah saçlı kız buraya geldi geleli hiçbir şey yolunda gitmedi, bize sadece uğursuzluk getiriyor! Onu bir daha almayalım kai."

"O uğursuzluk getirmiyor damon, zaten olacak bir şey yüzünden birini suçlayamazsın! Yoksa bahsettiğin kız alice mi?!" Damon bir anlık geri çekilmişti, kai gözlerini kırmızıya çevirmişti çoktan

"Ha-hayır amına koyayım neden onu suçlayayım ya! Ben sadece siyah saçlı kızı suçluyordum! Sen de çatacak yer arıyorsun." Arkasını dönüp gidecekken omzunu tutup hırlamıştı  

"Çatacak yer arıyorum ha?! Sen birine çattığımda ne olduğunu bilmiyorsun sanırım!" Dişlerini uzatıp onu ısıracakken araya emily girmişti bağırarak

"SEN NE YAPTIĞINI SANIYORSUN YA?! BEN BURADA KENDİMİ AŞIRI YETERSİZ HİSSEDİYORUM, SİZİN YAPTIĞINIZA BAKIN! KİMSENİN DALAŞMASINI VEYA KLANDAN AYRILMASINI İSTEMİYORUM! Alfa; mantıklı düşünemiyorsun, bundan sonra kontrol kızlarda." Kai karşı çıkacağı sırada kida araya girmişti 

"Kai, mantıklı düşün lütfen. John'u yeni gömdükten sonra böyle bir şey yaşanması gerçekten kötü, bari toprağı soğusun. Birbirimizi suçlamak yerine mantıklı hareket edelim." Huzursuzca nefes verdiğinde damon'a sarılıp ayrılmışlardı

"Özür dilerim kardeşim..tüm suç sevdiğim insanlara kalınca sinirleniyorum."

"Ben de kötü hissediyorum, sadece ikimiz de hissettiklerimizi çok farklı şekilde dile getiriyoruz. Ben de özür dilerim kardeşim." İkisi de barışıp eve girdiklerinde yağmur yağmaya başla. Vampirlerin en sevdiği havaydı, ama alice dışarıda olmak yerine bilgisayarının başında tüm öfkesiyle tuşlara bakarak, sabıkası olan bütün "sellina stone" adı altında kadınları inceliyordu. Gözlerini göremediğinden çok zor olacaktı ama san fransisco da kayda geçmiş en büyük hormon denetleyici silahını yapmış bir kız gözüne çarpmıştı. CIA'ın sistemine girerek bu olayı daha da derine araştırırken gizli numaranın aramasıyla kesilmişti