ΠΛΕΟΝ ΕΙΜΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ

THE TRUTH (Part. 2) [κεφ.32]

Ρζ: ποιος είναι ο μπαμπας μου μανούλα?
Ρ: Ο μπαμπάς σου είναι είναι.......... Ο Μπιλ
Νιώθω να έχω χάσει τη γη κάτω από τα πόδια μου
Ρζ: το ξέλω μανούλα
Ρ-Μλ: ΤΙ?
Ρζ: το ηξελα από παλιά μανούλα
Ρ: ΠΩΣ ?
Ρζ: ...........

POV BILL
Αυτό που ακούω με κάνει να τα χάσω τελείως από που και ως που να ξέρει για εμένα. Και εγώ αλλά και η Ρουμπι τα έχουμε χάσει κοιτάμε την Ρόζα μας αποσβολωμένοι η μικρή είναι πολύ χαλαρά λες και δεν συνέβη τίποτα προηγούμενος εγώ τα έχω χάσει και δεν ξέρω τι να πω. Αλλά η Ρόζα την ρωτάει ξανά
Ρ: Ρόζα μου πως το ξέρεις αγάπη μου ?
Ρζ: δεν ξέρλω αν πλεπει να το πω
Μλ: πες το ομορφιά μου
Ρζ: πολλές φολες το βλαδυ όταν ήθελα να πάω στην μανούλα, την έβλεπα να κλαίει πάνω από κάτι φωτογλαφιες, μια μελα πήγα πηλα τις φωτογλαφίες κλυφα από την μανούλα και είδα τον μπαμπα με την μανούλα να δίνουν φιλακι και από πίσω εγλαφε ο μπαμπας της λοζας μου. Αλλά δεν είπα κάτι για να μην στεναχωλιέται η μανούλα
Ένιωσα ένα ρίγος να διαπερνά το κορμί μου όταν άκουσα όταν ότι η Ρουμπι έκλαιγε με μια φωτογραφία μου τα βράδια. Δεν θέλω να καλεί το μωρό μου, πονούσε και αυτή όπως πονούσα και εγω. Ποιος πόνεσε ποιο πολύ αυτός που νόμιζε ότι εξαπατηθηκε? Ή αυτός που εγκαταλείφθηκε για μια κωλο παρεξήγηση? Και τα δύο χαλια είναι. Και οι δύο πονεσαμε το ίδιο Όχι μπορεί ναι δεν ξέρω ο πόνος δεν μετριέται είναι συναίσθημα  τόσο δυνατό αλλά όταν ο έρωτας και η αγαπη είναι εκεί και το εγω του καθενος εχει μπει στην ακρη γιατι αγαπιεστε όλα λύνονται πιο εύκολα όλα μοιάζουν πιο εύκολα ακόμα και όταν δεν είναι
Το δεύτερο ρίγος που ένιωσα είναι όταν άκουσα από την Ρόζα να με φωνάζει για πρώτη φορα μπαμπά η χαρά μου δεν περιγράφεται. Θα της τα δώσω όλα αλλά πρώτα από ολα θα της δώσω την αγάπη μου που στερήθηκε αυτά τα τρία χρόνια κάθε μέρα θα της δείχνω πόσο την αγαπώ.
Ρ: Ρόζα αυτό δεν έπρεπε να το πεις, έπρεπε να το πεις μόνο στην μανούλα
Ρζ: συγγνώμη μανούλα δεν θα το ξανά κάνω
Μλ: μην ζητάς συγγνώμη Αγάπη μου καλά έκανες και μου το πεις ο μπαμπας έπρεπε να ξέρει. Και θα κάνει χαρούμενη την μανούλα κάθε μέρα και εσένα ακόμα πιο πολύ. Θα παίζουμε και θα κάνουμε ό,τι θες σε αγαπώ πάρα πολύ ομορφιά μου είσαι η ζωή μου
Την πήρα στα πόδια μου και άρχισα να την φιλάω στο μικρό και πιο όμορφο πρόσωπο που υπάρχει στον κόσμο και αμέσως μετά είναι η Ρουμπι μου, η γυναίκα μου η ψυχή μου όλη ζωή μου. Τώρα έχω δυο γυναικαρες να προσέχω
Ρζ: μπαμπάκα και εγω σαγαπω πάρα πολύ αλλά δεν θέλω να στεναχωλεις την μανούλα
Μλ: ποτέ ξανά ζωή μου Πότε, με την μανούλα τα βρήκαμε και τώρα θα γυρίσουμε στο σπιτι μας και θα είμαστε πάλι οικογένεια θα τρώμε  θα παίζουμε θα κάνουμε βόλτες θα ξυπνάμε και θα κοιμόμαστε μαζί στο ίδιο σπίτι ομορφιά μου εσύ
Της λέω και της φιλάω το μικροσκοπικό χεράκι της, περνώ και το χέρι της γυναίκας μου και το φιλάω είναι τόσο μαλακά, ειναι τόσο ζεστά ώστε να μου κρατάει ακόμα τα χέρια μου και να μου ζεστενει την ψυχή μου.
Ρ: τώρα όμως είναι ήδη αργά και πρέπει να πάμε για ύπνο εεε Ρόζα?
Ρζ: κλίμα, θέλω ο μπαμπάκας να μου πει παλαμυθι σήμερα
Μλ: χαλάω εγώ χατήρι στην κορακλα μου
Της λέω και την φιλάω στο μέτωπο

Πάω μέσα με την Ρόζα και της λέω ένα παραμύθι που λέει πως είναι το αγαπημένο της. Προτού τελείωσει βλέπω πως την έχει πάρει ο ύπνος, αφήνω το βιβλίο στο κομοδίνο, την κοιτάω άλλη μια φορά είναι πανερομφη μοιάζει στην Ρουμπι αλλά και σε εμένα. Ο καρπός του έρωτα μας. Αφήνω ένα φιλάκι στο ομορφο μέτωπο της, της σκεπάζω και πάω στο σαλόνι να δω την Ρουμπι
Την βλέπω να κοιτάει το τοίχο μπροστά της, έχει μαζέψει βλέπω κιόλας. Κάθομαι δίπλα της, μόλις κατάλαβε ότι ήρθα γύρισε και με κοιταξε έβλεπα μια αμηχανία στα μάτια της και υποθέτω είναι από αυτό που είπε η Ρόζα
Δεν θέλω να την φέρω σε δύσκολη θέση
Μλ: και εγω έκλαιγα τα βράδια για εσένα, μου έλειπες τόσο πολύ, πονούσα τόσο πολύ, ένιωθα κενός, δεν μπορούσα να πάω με άλλη γυναίκα, καμία δεν ήταν εσύ καμία δεν μπορούσε να σε αντικατάστασει ήταν τόσο φθηνές και αδιάφορες για εμένα καμία δεν μπορούσε να σε φτάσει ούτε στο μικρό σου δαχτυλάκι, τα μάτια σου τα χείλη σου την μυτούλα σου το σώμα σου τον χαρακτήρα σου δεν το βρήκα πουθενά, γιατί είσαι μοναδική και είσαι δικιά μου.... πόσο μου έχεις λείψει
Λέω και την περνώ αγκαλιά μυρίζω το άρωμα της είναι τέλειο, πως με έχει καταντήσει έτσι ρε γαμωτο, εγώ για γυναίκα δεν έκανα ποτέ έτσι ποτέ δεν είχα συναισθήματα καμία δεν μπήκε στην καρδιά μου. Ενώ η Ρουμπι μπήκε και την πήρε και μαζί της αλλά δεν πειράζει γιατί αυτή η καρδιά της ανήκει είναι δικιά της γράφει το όνομα της και μέσα σε αυτήν είναι εκείνη και μόνο εκείνη
Ρ: και εμένα μου έλειψες πολύ πάρα πολύ
Μλ: δεν θέλω να ξανά κλάψεις ενταξει ζουζουνακι μου
Ρ: χαχαχα ζουζουνακι? Όχι δεν θα ξανακλαψω
Μλ: έτσι μπράβο. Ναι ζουζουνάκι γιατί δεν σαρεσει και να μην σ'αρέσει εγώ έτσι θα σε λέω
Ρ: χαχαχα καλά ζουζουνάκι μου αλλά θα σε λέω και εγω
Μλ: πες με , μ'αρέσει να το ακούω από το στόμα σου 
Την ξάπλωσα με την πλάτη στο καναπέ και ανέβηκα από πάνω της και άρχισα να την γαργαλαω προσπαθούσε να ξεφύγει αλλά δεν τα κατάφερνε καθόλου άσε που γαργαλιεται παντού
Ρ: Μπιλ χαχχαχα Μπιλ χαχχα Μπιλ χαχαχχα το χαχαχχα το παι χαχχα δι χχαχα
Την αφήνω γιατί δεν θέλω να ξυπνήσω την κορούλα μου
Μλ: έχει χάρη που κοιμάται η Ρόζα αλλιώς δεν θα την γλυτώνες
Ρ: χαχαχα ενταξει ζουζουνακι μου
Μλ: πάμε να κοιμηθούμε ζουζούνακι μου
Ξαπλωνουμε στο κρεβάτι, βάζω το χέρι μου στην μέση της και την τραβάω προς το μέρος μου η πλάτη της έχει κολλήσει στο στέρνος μου και ο πωπως της είναι πάνω στον καβαλο μου και νιώθω να φουντωνω αλλά συγκρατιεμαι γιατί το σπίτι είναι μικρό και δεν θέλω να ξυπνήσω την Ρόζα
Μλ: καληνύχτα ζουζουνάκι μου
Ρ: καληνύχτα ζουζουνάκι μου
Της αφήνω ένα φιλί στο μάγουλο και κοιμάμαι πλέον χαλαρός και γαλήνιος
Νιώθω ολοκληρωμένος πια