Είναι Σάββατο επιτέλους. Είναι τα γενέθλια μου, ευτυχώς σήμερα δεν έχω πολυ δουλειά. Εδώ στην δουλεια έκανα και πόλους φίλους η αλήθεια είναι. Η Τζέσικα είναι υπέροχη δουλεύει εναν όροφο κάτω από εμένα, η Ναταλία είναι στο από δίπλα γραφείο με εμένα και γελάμε μαζί όλη την ώρα. Ο τζεισον μας φέρνει καφέ εμένα και την Ναταλία κάθε πρωί και απ' ότι έχω καταλάβει είναι τσιμπήμενος με την Νάτι(την Ναταλία). Ο Τζάκσον είναι ο πιο αστείος από όλους στην εταιρεία. Η Μαριλιν είναι κακη κοπέλα απλά είναι λίγο κλειστεί. Και ο Πίτερ είναι ο γόης της παρέας, η Τζέσικα τον θέλει αλλά φοβάται να του το πει, είναι ωραίο παιδί αλλά όχι του τύπου μου. Και αφού τελείωσα την δουλειά πήρα τις κολλητές μου τηλέφωνο γιατί το βράδυ θα βγαίναμε για ξέφρενο ποτό. Οι κολλητές μου ήταν η ιζα, η αντζι, η ρενι, ζενια και η πατι. Κάλεσα όμως και μερικά παιδιά από την δουλειά. Πήγε 10 και λέω να ξεκινήσω. Βρεθήκαμε όλοι έξω από το μαγαζί και μπήκαμε μέσα είχα κλείσει τρία τραπέζια διότι είμασταν πολλοί. Αρχίσαμε να πίνουμε είχαμε κανονίσει τρεις να μην πιούμε γιατί θα οδηγήσουμε και αποφασίσαμε να μην μην πιούνε ο Τζεισον η Νάτι και η Ρένι. Και αφού αρχίσαμε γελούσαμε κάναμε πλάκες μέχρι που έφυγε η Ιζα και Νάτι και ήρθαν με μια τούρτα στα χέρια και όλο το μαγαζί τραγουδούσε να ζήσεις Ρουμπι και .... έσβησα την τούρτα και τους αγκάλιασα όλους και τους ευχαρίστησα για την έκπληξη. Ήμουν πολύ χαρούμενη. Όσο χόρευα παρατηρούσα έναν άνδρα που καθόταν μόνος του και με κοιτούσε επίμονα. Ήταν ψηλός, με γαλάζια μάτια, έντονο βλέμμα αλλά ψυχρό, σαν μην είχε συναισθήματα, ούτε λυπημένο ουτε χαρούμενο, ήταν αδιάφορο, αλλά ήταν κούκλος, τα χείλι του ήταν πανέμορφα σαρκωδη χείλια. Εμοιαζε να ηταν 30 χρονων... αλλα ακαταμαχητος κουκλος. Ήταν γυμνασμένος.... φαινόταν δεν ξέρω αν ήταν. Είχε φαρδιές γυμνασμένες πλάτες, έτσι ήταν και τα μπράτσα του γυμνασμένα. Και φορούσε ενα τζιν μαύρο, μαζί με ένα T-shirt άσπρο απλό και ένα τζιν τζάκετ μπλε. Ήθελα να τον πλησιάσω αλλά δεν ήθελα. Διότι ήθελα αυτός να με πλησιάσει σαν άνδρας που είναι αλλά δεν με πλησίασε μόνο με κοιτούσε. Μόλις έφυγα είδα πίσω μου ότι βγήκε και αυτός αλλά πάλι δεν μου μηλισε. Μπήκα στο αμάξι και οδήγησα μπορεί να ήπια αλλά δεν μέθυσα καθόλου. Το βράδυ μόλις ξάπλωσα τον σκεφτόμουν. Δεν ξέρω γιατί? Ένας άγνωστος είναι που δεν πρόκειται να τον ξανά δω πρέπει να κοιμηθώ η ώρα πήγε 3:45. Ευτυχώς αύριο δεν έχω δουλειά και θα κοιμηθώ. Πέρασε καμία ώρα αλλά δεν μπορούσα να κοιμηθώ ήταν στο μυαλό μου αυτός. Ούτε ερωτευμένη να ήμουνα δηλαδή ελεος. Ώσπου που με πήρε ο ύπνος.
ВЫ ЧИТАЕТЕ
ΠΛΕΟΝ ΕΙΜΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ
Короткий рассказΑνεξάρτητη? Ή εγκλωβισμένη στα πραγματικά μου θέλω? Τώρα το σκάω από έναν γάμο που δεν θέλω? Ή κάθομαι με τις συνέπειες ? Τελικά θέλω ή δεν θέλω τον "άντρα μου "?