A Promise

Chapter 15

After kong marinig yung mga salitang 'yun mula kay Tita Abi. I think nag karoon ako ng stiff neck. Ayoko nang gumalaw ang leeg ko. Kasi kung oo, patay na ako. Parang ayoko ng lumingon sa kanila at mag kulong nalang sa banyo.

Dahan dahan akong lumingon sa direction nila. Ngumiti ako at lumapit sa kanila. They are with Tito, Rasheed, Kuya Prince, Oleg and Riley. Ang cute din ni Riley! Nakipag beso ako kay Tita Abi and kay Tito rin. Nag kita na kami ni Tito before pero I think he doesn't remember me. Ewan nalang if Tita Abi already tell him na.

"Oh my god, Hailey. You're so beautiful," sabi ni Tita Abi. Ay, oh. Puring puri ako ngayon sizt ha. I laughed. "Nako, Tita. Mas maganda ka! Akala ko nga po mag kapatid tayo e," I said and we laughed together. Namiss ko si Tita. She's been a mother figure to me. Close kami ng mom ko but she's always busy with my dad.

"Uhm... I think you girls can continue that on our seat," Tito said. Agad bumalik ang atensyon ko. Kinabahan naman ako Tito! Kapag mag sasalita ka, dapat paalam ka muna. Tensed na ako ngayon e.

"Come! Let's go to our seat," pag aaya sakin ni Tita Abi. Mag sasalita na sana ako when Ricci spoke.

"I think she got herself a seat mom," he said. By his tone? He doesn't want me to see here. Bwisit din 'to eh. Tita Abi looked at me. "Ah, I was invited by Juan lang kasi Tita. Kaya po ako nandito," I say shyly to her. Nahihiya tuloy ako ngayon. I miss Tita Aby so much but it's disrespecting naman if iiwan ko sila Juan.

Tita Abi's faced look sad. OMG. Ito na nga ba ang sinasabi ko eh. "Ahh... ganun ba. Sige anak, dalaw ka to our seat nalang before the night ends and let's just continue to catch up next time," She said. Woah. Buti nalang talaga. "I'll surely agree to that tita. Just message me and I'll be there." I said to tita. She smiled at me.

"Wala ka paring pinag bago. You're so thoughtful parin since you're a kid." Tita Abi said. I saw in my peripheral vision that Ricci's face changed. Syet, hindi niya pwede malaman. Lord! Help me po!

I excuse my self and pumunta na sa bathroom. Pag pasok ko ay tumingin ako sa salamin at huminga ng malalim. Ghad! Nakakaloka 'tong araw na to. Ang daming mga pangyayari. Hindi ko talaga kinakaya na.

After ng ilang minutong pag papakalma sa sarili ay lumabas na ako at dumiretso sa upuan namin. Sa pwesto ko, akala siguro ni Ricci na hindi ko siya makikita na pasilip silip dito sa table namin. Imbestigador ka ghorl? Parang minu-minuto eh tumitingin ka. Ba't kaya di ka nalang umupo dito?

Nakipag kwentuhan ako sa mga GDL's. They are so adorable family. Sweet and supporting family indeed. Now, I'm not wondering why the GDL bros has been so close. Because their parents is keeping them intact. Parang kala Ricci lang din. Hays! Ano bayan! Ricci padin.

When I feel na lumalalim na yung gabi, I excused myself and sinabing pupunta muna sa kabilang table. Inexplain ko rin naman ng maayos diba. Para you know, kahit wala namang issue eh maintindihan nila.

Nung nakalapit na ako sa table ng mga rivero ay umupo ako sa tabi ni Riley. Ghad! I miss this little cutie boy!

"I miss you ate." Riley said and hug me sideways. "Hmm. I miss you rin baby ko." I said and kiss him in his cheeks. Namiss ko talaga 'to. No joke. Lagi kasi siyang kasama sa mga panahon na nag kikita kami ni Tita Abi to talk. Kaya ayun, we've got along well. Nag aarcade pa kami bago umuwi. Gusto niya kasi ako laging kasama kasi wala daw siyang ate. HAHA

"Ate... Sa bahay kana tumira. Wala akong ate dun eh. Puro sila kuya lang. Lagi pang nang aasar." He said at lalong hinigpitan yung yakap sakin. Napatawa naman kaming lahat maliban lang kay Ricci na busy sa pag p-phone niya.

"Sus. Gusto mo lang ng katabi matulog eh. Dad won't allow you to sleep with mom na." Kuya Prince said. Lalong sumimangot yung mukha nitong si Riley.

"Kasi nga, you're big boy na." Sabay sabay nilang sabi. Napatawa naman ako dahil may rhyming talaga sila. Nag asaran at nag asaran pa sila. Ilang oras na ang lumipas pero hindi pa sila napapagod. Nag dedebate pa!

I'm jealous. Buti pa sila. They have a complete family. Ang saya nila. Punong puno ng pag mamahal. Sana ako rin, sana maramdaman ko din.

"Oh, why are you sad iha?" Tita Abi said. I smiled.

"I feel jealous tita. I miss my mom and dad." I said. "Hindi pa ba sila umuuwi?" Tito asked naman. Umiling lang ako bilang sagot. They haven't been home since a year na. Busy sila with their business abroad. But, we are doing video calls naman. Pero, iba parin yung personal communication eh.

"Ah, so sino ang nag babantay ng bahay niyo sa isabela?" Tito asked. Oh, shit. I haven't even mentioned kay Ricci before that I used to lived in Isabela. He looked at me. I know him. Nag tatanong na yan sa isip niya.

"My lolo and lola po tito." Tito nodded and drink his wine. My heart beat is like a racing ground right now. Kinabahan ako. I feel like any moment masasabi na nila.

"Ang cute cute niyo pa nga nun eh. You guys were too young. Una kang pumunta sa bahay namin, ang dumi dumi mo. Akala nga namin kung anong nangyari sa'yo. Then, tinanong namin kung anong pangalan mo, sabi mo Ailey." Tito said. Oh, syet.

Napa pikit ako at napaka kagat ng labi. Ito na nga ba ang sinasabi ko eh. Tito! Bakit mo naman ako nilaglag! Hindi pa ako ready eh. Di ko na ngayon tuloy alam kung anong gagawin!

"Sabi ng parents mo, bulol ka pa daw sa H. Kaya, Hailey ay naging Ailey." Tito added. Shit. Wala na. Nasabi na ni Tito. Nadali mo tito! Bingo. Huhu

I saw Tita Abi na pinanlakihan ng mata si Tito.

"What?" Ricci asked out of nowhere. Oh, my. I need to get out of this.

"Uhm... Tita, Tito I think I need to go na. Medyo gabi na rin po kasi eh. And it's past time na sa sinabi kong time kala mom and dad." I said and nag mamadaling kinuha yung pouch ko. Kailangan ko na talagang makaalis. Ngayon na mismo!

"Bye baby." I said to Riley and kissed him in his cheeks. I saw tita aby's face that she's worrying about me. "Kuya, Rasheed, Oleg. I gotta go." I said to them.

Nakatayo na ako when someone speak. Enough for me to hear it.

"No. You are not going anywhere."

I didn't bother to look back. I know who it is. I gathered all my strength and power para makalabas na dito. Binilisan ko ang pag lakad kahit na sobrang sakit dahil sa takong ko.

Nung nakalabas na ako, people were looking at me. Siguro wondering why I am in a hurry. Di ko na sila pinansin. Di sila mahalaga ngayon.

Nag lalakad ako ng mabilis ngayon. Di ko na alam kung nasan siya. I think medyo malayo layo na ako.

Pero muntikan na akong matumba when someone grab my arm at pilit akong iniharap sa kanya.

"I said you're not going anywhere!"