Çocukluk-BİTTİ

Ayrılık

2 hafta sonra
Kuliste Alinin yanında hazırlanmasına yardım ediyordum.
Eylül:Sakin ol ben sana güveniyorum sen yaparsın bu işi
Ali:Sen arkamda olduktan sonra her şeyi başarırım ben sevgilim.
Eylül:Ben salona gidiyorum. Bol şanslar.
Ali:Bir şey unutmadın mı?
Yanına gidip dudağından öptüm ve salona gittim. Masalın yanına oturup Alinin çıkmasını bekledim.

Sonunda sıra Aliye gelmişti. Sahneye çıkıp mikrofonu elüne aldı ve şarkıya başladı.

Yanındada 9.sınıflardan Deniz ona eşlik ediyordu. Şarkı bittiğinde geri kulise döndüler. Gecenin sonunda artık sonuçların açıklanma zamanı gelmişti.
Sunucu:Vee 1.Olan Lise... Koşuyolu Koleji.
Masal:Yaşasınn
Kerem:Helal kardeşime

Aliler sahneye çıkıp ödülü ve madalyalarını aldılar. Ali hemen sahneden inip bana sarıldı.
Eylül:Seninle gurur duyuyorum.
Ali:İyi ki varsın Eylül.

ERTESİ GÜN
Biz okula girerken herkes etrafımıza doluştu. Herkes Aliyi tebrik ediyordu. Sınıfa girince rahatlamıştık. İlk dersin boş olduğunu duyunca kantine indik.
Ali:Oh be sonunda boş ders. Bir yılda bu kadar az mı boş ders olur ya?
Eylül:Kötü mü sanki?
X:Ali
Ali:Zeynep
Ali ayağa kalkınca Zeynep denen kız ona sarılmıştı. Sinirlenip ayağa kalkıp dışarı çıktım. Ali de peşimden geldi.
Ali:Eylül Eylül dursana
Eylül:Ne var!
Ali:Noluyor?
Eylül:Sarılmanızı böldüğüm için özür dilerim Ali bey
Ali:Ne diyorsun Eylül sen?
Eylül:Ne anlıyorsan artık!
Ali:Sen bana güvenmiyor musun?
Eylül:Beni aldatan bir insana güvensem neye yarar ki?
Dediğim şeyi anlayınca çatık olan kaşlarım normale döndü. Ne demiştim ben öyle?
Ali:Öyle mi?
Masal:Eylül!
Ali:Öyle mi Eylül hanım? Hani atlatmıştık o günleri? Hani?
Eylül:Ali ben-
Ali:Daha fazla konuşma Eylül
Görkem:Noluyor ya?
Ali:Eylül hanım bana güvenmiyor. Onu aldatan bir insana neden güvensin ki dimi Eylül?
Kerem:Ali sakin olsana kardeşim
Ali:Ayşe sana aynısını söylese sakin olur musun Kerem?
Eylül:Ali ben isteme-
Ali:İstemeden söyledin öyle mi?
Elini boynuna götürdü. Kolyeyi tutup kopardı.
Ali:Aa bak bende kolyeyi istemeden kopardım.
Diyip önüme fırlattı ve gitti. Olduğum yerde kaldım hiçbir şey söyleyemedim. Yere çöküp kolyeyi elime aldım.
Eylül:Naptım ben?
Masal:Eylül sinirli o şuanda sakinleşsin konuşursunuz.
Ayşe:Görkem Kerem napıyorsunuz burada Alinin peşinden gitsenize
Görkem:Tamam

Görkem ve Kerem gidince tuttuğum gözyaşlarımı bıraktım.
Eylül:Beni affetmiycek. Ben çok salağım. Ona güvenmedim. Aptalım ben aptal.
Ayşe:Eylül sakin ol bak ders boş herkes ders işliyor ses yapmayalım kuzum hadi kalk çantamızı alıp eve gidelim.

Çantamızı alıp eve gittik. Çantamı yere fırlatıp koltuğa oturdum.
Eylül:Benim Alinin yanına gitmem gerek.
Masal:Ayşe Keremle konuşsana bi
Ayşe:Sen niye Görkemi aramıyorsun?
Masal:Aramız bozuk biraz
Ayşe:Tamam ben arayım

Kerem:Alo efendim Ayşe'm
Ayşe:Kerem neredesiniz?
Kerem:Alideyiz noldu?
Ayşe:Ali nasıl? Eylül konuşmak istiyor
Kerrm:İyi değil daha sonra konuşur
Ayşe:Anladım tamam

Telefonu kapatınca bana döndü
Ayşe:İyi değilmiş daha sonra konuşsun dedi.
Eylül:Olmaz, daha sonra olmaz ben gidiyorum
Masal:Eylül daha kötü olmasın gel buraya
Eylül:Neredeler?
Ayşe:Alide.

Koşarak evden çıktım kızlarda peşimden geldiler. Kapıyı çalmaya başladım. Görkem açınca onu itip Aliyi aradım. En son odasına baktım. Kapı kilitliydi.
Eylül:Ali! Ali nolur aç kapıyı lütfen
Ali:Git buradan kalbini daha fazla kırmak istemiyorum
Eylül:Yüzünü göreyim. İyi olduğunu göreyim gidicem söz.
Kilidi açtı. Kapıyı açıp odasına girdim. Kapının yanındaki duvara sırtını yaslamış kollarını göğsünde birleştirmiş duruyordu.
Ali:Gördün git artık.
Önüne geçtim. Gözünü kaçırdı. Elim yanağına koydum. Kafısını çevirdi. Diğer elimi de diğer yanağına koydum. Yüzüme bakmıyordu.
Eylül:Ben seni çok seviyorum Ali. Biz hani ayrılmayacaktık.
Ali:Git artık Eylül
Parmak ucuma yükselip dudağına yapıştım. Bana karşılık vermedi. Ayrılınca gözlerine baktım. Masmavi gözlerine.
Eylül:S-Sen beni s-sevmiyor...
Devamını getiremedim
Eylül:Musun?
Ali:Eylül git artık
Eylül:SORUMA CEVAP VER!
Ali:Kırgınım sana. Sinirli değilim kırgınım anladın mı? Ve bu kırgınlık kolay kolay geçecek bir şey değil
Eylül:Ben çok pişmanım
Ali:Şuanda konuşmak istemiyorum.
Eylül:Bunu yapma lütfen! Ben seni tekrar kaybedemem
Ali:Belki de o sözü hiç vermememiz gerekiyormuş
Eylül:Ne?!
Ali:Git artık Eylül
Eylül:S-Sen beni sevmiyorsun
Gözlerimden yaşlar akmaya başlayınca gözlerindeki üzüntüyü gördüm.
Eylül:Anladım ben. Hoşça kal Ali
Odadan çıkınca gözyaşlarım daha çok akmaya başladı. Merdivenden inerken Masalın bağırmasını duyunca gözyaşlarımı silip yanlarına gittim.
Masal:Ne demek abartıyorsun ya? Sen farkında değilsin galiba ama benimle ilgilenmiyorsun
Görkem:Bu kadar ilgi manyağı olmayı bırak Masal! Her zaman sana vakit ayıramam
Masal:Aldatıyorsun
Görkem:Ne?
Masal:Aldatıyorsun beni!
Görkem:Masal iyi değilsin şuanda güzelim dinlen öyle konuşalım.
Masal:Kim bu kız? Ver şu telefonunu.
Görkem:Saçmalama Masal tabiki vermiycem

Masal sehpanın üstündeki telefona uzanıp aldı.
Görkem:Şifre var Masal şirfe
Masal:Bulurum ki. Mesela 1905
Görkem:Masal çocukça şeyler yapmayı bırak.
Masal:Aa bak 3.denememde buldum.
Telefonu karıştırmaya başladı. Mesajlara baktı. Fotoğraflara baktı ve hiçbir şey bulamadı.
Masal:Nasıl konuşuyorsun sen o kızla?
Görkem:MASAL YETER ARTIK!
Görkem birden bağırınca Masal irkilmişti. Hemen yanına gittim.
Eylül:Görkem tamam sakin ol. Masal gel biz de eve gidelim canım.
Görkem:Ben bırakırım
Eylül:Gerek yok! Sen önce kendine gel.
Görkem:Eylül