Çocukluk-BİTTİ

Deliriyorum

Kerem:Orada Rüstem abi geldi.
Ayşe:Biz napacağımızı şaşırdık eşyaların arasına saklandık
Ali:Yok artık
Kerem:Rüstem abi aradı aradı bulamadı bizi en son pes edip çıktı yukarı. Biz de zil çalınca çıktık geldik.
Ayşe:Çok korktum ama ya o gün yakalansak disiplin yerdik.
Masal:Müdür deli Zafer olunca tabi

Aradan 1 yıl geçti. Üniversite sınavına girdik. Şimdi de cafedd oturuyoruz. Konuşurken telefonum çaldı annem arıyordu açtım hemen
Melek:Kızım üniversite sonuçları açıklanmış çabuk bakın
Eylül:Ne tamam hemen bakıyoruz
Telefonu kapattım.
Eylül:Çabuk internet kafeye
Masal:Neden?
Eylül:Üniversiteler açıklanmış
Görkem:Unuttuk biz onu hadi çabuk
İnternet kafeye girdik bilgisayara oturduk.

Masal Hukuk, Ayşe Psikoloji, Ali İşletme, Kerem mühendislik, Görkem tıp, ben de mimarlık kazandım.

Masal:Hepimiz çok iyi yerlere gelicez
Görkem:Kesinlikle.
Eylül:Benim gitmem gerek
Ali:Ben bırakayım seni
Eylül:Tamam
Aliyle elele çıktık. Ali ehliyetini almıştı. Arabaya bindik. Evin önüne gelince Aliyi öpüp indim arabadan. Eve girince annem hemen yanıma geldi.
Melek:Noldu noldu?
Eylül:İtü mimarlık
Melek:Ay inanmıyorum! Diğerleri nerede
Eylül:Hepimiz istediğimiz yerlerdeyiz
Melek:Ay çok sevindim canım kızım benim. Seninle gurur duyuyorum.
Rüzgar:Anne hadi çıkalım
Melek:Tamam oğlum. Annecim biz parka çıkıyoruz
Eylül:Tamam annecim.
Annemler çıkınca Masal aradı. Onunla konuşurken yukarı çıkmaya başladım. Merdivenin sonunda başım dönmeye başladı. Kendimi geriye doğru düşerken buldum.

MASAL
Eylülle konuşurken bir ses geldi ve Eylül ses çıkarmadı. Hemen Görkemle Eylüllere gittik yolda Aliyi aradım. Eve geldiğimizde Ali kapıyı çalıyordu.
Ali:Eylül! Sevgilim aç şu kapıyı
Masal:Ali!
Ali:Açmıyor. Kesin bir şey oldu
Görkem:Girdiğine eminiz dimi
Ali:Evet ben giderken Melek teyze kapıyı açtı girdi içeri
Masal:Napıcaz ya?
Görkem camlardan birine yaslanırken cam açıldı
Görkem:Açıkmış lan
Hemen camdan girip bize kapıyı açtı. İçeri girdik. Tam Eylülün odasına girmek için merdivene ilerlerken yerde yatan Eylülü gördük
Ali:Eylül!
Masal:Ali dur dokunma riskli olabilir
Ali:Aşkım aç gözünü. Biz buradayız sevgilim lütfen

Ambulans gelünce hastaneye gittik.
ALİ
Ambulansta Eylülün yanına bindim. Elini tuttum
Ali:Sevgilim iyi olucaksın tamam mı? Hastaneye gidiyoruz şimdi birtanem.

Hastaneye gelince hemen yoğun bakıma aldılar.
Ali:Bir şey olmaz di mi?
Görkem:Olmaz tabi
Masal:İyi olucak o. Çok güçlü o çok
Doktorlar odaya girince ayağa kalktım. 10 dakika sonra doktor çıktı.
Ali:Noldu?
Doktor:Gözlerini açtı normal odaya alıcaz birkaç güne çıkabilir
Ali:Tamam teşekkürler

Eylülü normal odaya aldılar. Bizde bir şeyler içmek için kantine indik.
EYLÜL
Gözlerimi açtığımda karşımda yine onu gördüm.
Kader:Sana neler yapabileceğimi anlamışsındır umarım
Eylül:Sen yaptın?
Kader:Oğluma hiçbir şey anlatmayacaksın! Anlatırsan yaşatmam seni
Eylül:Senden korkmuyorum. Gelsinler hemen anlatıcam, yaşadığını söyleyeceğim
Kader:Söylemeyeceksin! Senin bildiğini öğrendiği anda seni asla affetmez
Eylül:Affetmesin. Ama onun gerçeği bilmeye hakkı var
Kader:Eeeh yeter be
Suratıma yediğim tokatla gözlerim doldu.
Kader:Sen görürsün.
Diyip dışarı çıktı.

ALİ
Odanın önüne geldiğimizde doktorlar koşarak odaya girdi. Nolduğunu anlamadan kapı kapandı. Bir süre sonra doktorlar çıktı.
Ali:Noluyor?
Masal:Eylül iyi dimi?
Görkem:Bir şey söylesenize
Doktor:Üzgünüm hastayı kaybettik
Ali:Ne?
Masal:Ne diyorsunuz siz? Saçmalamayın
Görkem:İyiydi. Uyandı nolduda şimdi
Doktor:Başınız sağ olsun
Diyip gitti. Hiçbir şey yapamadım. Melek teyze ve Rüzgar da geldi. Görkem Rüzgarı uzaklaştırdı. Melek teyze ve masal fenalık geçirdi bense sadece izledim. Hiçbir his yoktu içimde. Keremle ayşe de gelince tamamlandık. Ayşe ne yapacağını bilemedi. Yere oturup ağladı. Kerem ona destek olmaya çalıştı. Bir yandan beni kendime getirmeye çalışıyordu. Gözümden yaş bile felmiyordu. Tam o sırada odadan bir sedye çıktı. Üstü örtülü bir beden.
Ali:Durun
Yaklaştım çarşaftan çıkan elini tuttum.
Ayşe:Kapatmayın kadeşimin yüzünü
Diyip çarşafı çekti. Orada yatıyordu. Elimi saçına götürdüm. Götürdüler onu. Eli elimden gittiği anda bıraktım kendimi yere. Dizlerimin üstüne çöktüm. Gözlerimdeki bütün yaşlar aktı.

2 ay sonra
11 yıllık aşkımı bugün kalbime gömdüm. Onu gerçekten kaybettiğimi geri döndüremeyeceğimi bugün anladım. Hazırlanıp arabama bindim ve okula gittim. Sabah dersime girip kafeteryada oturmaya başladım. Yanıma bir kız oturdu.
Kız:Selam ben Çiğdem
Ali:Ali
Çiğdem:İşletme okuyordun dimi
Ali:Evet sen?
Çiğdem:Bende işletme, ya dersten sonra bir şeyler mi yapsak?
Ali:Olur
Çiğdem:Tamam dersten sonra biraz işim var ben sana ya-zamam çünkü numaran yok
Ali:Veriyim
Telefon numaramı verip masadan kalktım ne kadar kalbime gömsem de Eylül aklımın köşesinde bana kendini hatırlatıyordu. Dalgın dalgın yürürken birine çarptım. Özür dilemek için döndüğümde onu gördüm
Ali:Eylül
Eylül:Ali..
Ali:Ama sen
Eylül:Benim gitmem gerek
Ali:Dur! Ölmüştün
Eylül:Geç kalıyorum
Gözlerini benden kaçırarak konuşuyordu.
Ali:Bana açıklama yapmadan gidemezsin
Eylül:Zamanı gelince öğrenirsin
Diyip gitmişti.
Yürümeye devam ettim. Aklımdan çıkmıyordu. Görkem yanıma geldi
Görkem:Ali sen iyi misin?
Ali:Gördüm
Görkem:Neyi gördün?
Ali:Eylülü
Görkem:Ali bak
Ali:Bu sefer hayal değildi. Çarpıştık, konuştuk. Bu sefer hayal değildi Görkem. Bana inanmıyor musun?
Görkem:İnanıyorum, inanıcam
Eylülün öldüğünü öğrendiğimizden beri Masal evinden çıkmıyordu. Bazen Görkem görmeye gidiyordu. Ayşe ile Kerem de bir köy evine gittiler. Kendilerini dinlediler. Bense yalnız başıma atlatmaya çalıştım. Psikologlara gittim. Tam düzeldim derken karşıma çıktı. Hayatım yine alt üst olacak.

EYLÜL
2 aydır acı çekiyorum. 2 ayın sonunda İstanbula döndüm. O Kader denen kadın yüzünden sevgilimin kardeşlerimin yanında olamadım. Doktorlarla anlaşıp beni öldü göstermişler. Sonra da doğru trabzona. Aylar sonra yine buradayım. İstanbulda. Onu gördüm bugün. Aliyi. Annemin her şeyden haberi vardı. Hep konuştuk onunla.Okuldan çıkıp eve yürürken Alinin yanında bir kız gördüm. Alinin koluna girmişti. Gözlerim doldu yaşlar düşmeye başladı. Yine o geldi. Kader.
Kader:Oğlum yeni hayatına adım atmış. Sende karşısına çıkıp kafasını karıştırma
Eylül:Hepsi senin yüzünden
Kader:Ben seni uyardım.
Eylül:Aliye her şeyi anlatıcam
Kader:Değil iki ay 20 yıl bile göremezsin Aliyi
Eylül:Ya yeter! Sen anne değil misin? Oğlunun yanına gitsene! Neden saklanıyorsun ondan? Bana ona kendine neden acı çektiriyorsun?
Kader:Çünkü korkuyorum! Beni istememesinden korkuyorum
Eylül:O seni çok seviyor! Senin öldüğünü öğrendiğinde nasıl yıkıldığını ben biliyorum! Git anlat ona her şeyi. Her şeyi bilsin. Hepimiz mutlu olalım
Kader:Tamam anlatıcam
Diyip Alinin peşinden gitti

ALİ
Çiğdemle sahilde otururken annemin sesini duydum. Gerçekten deliriyorum galiba.
Çiğdem:Ali, hanımefendi sana sesleniyor
Ali:Sen de mi duydun?
Çiğdem:Evet baksana arkana. Hem sen iyi misin
Arkamı döndüğümde karşımda annemi gördüm
Ali:Değilim, iyi değilim ben.
Kader:Oğlum
Ali:Benim gitmem gerek Çiğdem sonra görüşürüz olur mu?
Çiğdem:Ali noluyor?
Ali:Bilmiyorum, önce Eylül şimdi annem. Ölmüş kişileri görmeye başladım
Çiğdem:Bu kadın senin annen mi?
Ali:Görüyor musun sen onu?
Çiğdem:Evet Ali görüyorum. Korkma iyisin sen. Ben gideyim sizin konuşacaklarınız vardır.