Çocukluk-BİTTİ

Keşke Hiç Evlenmeseydik

EYLÜL
Üstümü değiştirip hiçbir şey yemeden evden çıktım. Çıktığım gibi karşımda Aliyi buldum.
Eylül:Ne işin var burada?
Ali:Sana her şeyi anlatmaya geldim
Eylül:Seni bir daha asla dinlemiycem.
Ali:Eylül lütfen
Eylül:Ne lütfen ya. Git buradan annemler uyanıcak
Ali:O zaman gel evimize gidelim
Eylül:O ev bizim değil senin. Keşke hiç bizim olmasaymış keşke hiç evlenmeseymişiz. Keşke o gün gerçekleri sana göstermeseydim.
Ali:Pişman mısın?
Eylül:Hem de hiç olmadığım kadar
Aliyi kenara itip yürümeye devam ettim. Aile avukatımıza geldim.
Av:Buyrun Eylül hanım
Eylül:Merhaba ben eşimden boşanmak istiyorum.Beni aldatıyor.
Av:Anladım. Elinizde bir kanıt var mı? Veya eşiniz de boşanmak istiyor mu?
Eylül:Hayır kanıt yok ama gözlerimle gördüm.
Av:Görmüşsünüzdür ama bunu hakime kanıtlamamız lazım. Ya da eşinizle anlaşmalı boşanmalısınız.Tabi biz dava açarız ama tek celsede boşanmanız çok zor.
Eylül:Ben onu ikna edicem siz başlayın.
Av:Tamam Eylül hanım iyi günler
Eylül:İyi günler.

Bürodan çıkıp Aliyle olan evimize gittim. Kapıyı açtığımda salonda saçı üstü dağılmış bir şekilde uyuyan Aliyi gördüm. Yukarı çıkıp valizimi topladım aşağı indiğimde Ali hala uyuyordu. Valizimi kapının önüne bırakıp salona geçtim. Orta sehpaya oturdum. Sehpada uyku ilacı vardı. Oturup Ali'yi izledim. Tam kalkacakken sehpadaki bardağa çarpınca bardak düştü. Çıkan sese Ali uyandı
Ali:E-Eylül
Eylül:Ali seninle konuşmak istediğim bir şey var.
Ali:Ney?
Eylül:Ali
Derin bir nefes verdim.
Eylül:Ben buraya gelmeden önce avukatla konuştum.
Ali:Avukat mı?
Eylül:Evet. Senin beni aldattığının kanıtları elimde olmadığı için. Tek celsede boşanamazmışız.
Ali:Ben seni aldatmadım.
Eylül:Ali lütfen. Gördüm ben her şeyi. Tek celsede boşanmamız için senin boşanmayı kabul etmen gerekiyor.
Ali:Hayatta olmaz.
Eylül:Ali yapma, zorlaştırma. Bizden bir daha olmaz çünkü.
Ali:Ya neden dinlemiyorsun beni?! Dinlesen her şey çözülecek.
Eylül:Çünkü sana inanmaktan korkuyorum! Daha önce sana inandım güvendim ama yine aynısı oldu. Hiçbir şey değişmedi Ali. Ben bir daha aynı şeyleri yaşamak istemiyorum. Yine aynılarını yaşarsam ben yaşayamam.
Ali:Yapma... Lütfen yapma. Dayanamıyorum yapma. Ağlama ben dayanamıyorum kalbim parçalanıyor.

Ağlarken ayağa kalktım.

Eylül:Beni bu hale sen getirdin! Gece gözüme uyku girmedi benim! Aileme hiçbir şey söyleyemedim. Kızların haberi yok hala.
Ali sehpanın üstündeki bibloyu alıp yere fırlattı. Sesimiz iyice yükselmişti.
Ali:Dinlemiyorsun beni! Dinlesen bunlar olmayacak! Anla şunu!
Eylül:Dinlencek bir şey yok Ali Göktürk! Her şey bitti.

Ellerini saçına götürüp saçını çekti sonrada dizinin üstüne çöktü.
Ali:Beni yapmadığım bir şeyle suçluyorsun.Aşık olduğum kadın karşımda beni böyle bir şeyle suçluyor.

Gözlerinin mavisi iyice belirginleşti. Yanına gittim dizimin üstüne oturdum.
Eylül:Uzatmayalım artık. Kabul et. Boşanalım.
Ali ellerini yüzüme yerleştirdi.
Eylül:Ali
Hiçbir şey demeden dudaklarıma yapıştı. Geri çekilince konuştu.
Ali:Tamam.
Ayağa kalkıp kapıya gitti. Sertçe kapıyı kapatıp gitti. Ağlayarak ayağa kalktım. Kapının önüne gelince son kez eve baktım. Gözümden yaşlar süzüldü. Valizimi de alıp evden çıktım.

KEREM
Aliyle görüşmek için eve gittiğimde kapıda ağlayan Eylülü gördğm.
Kerem:Eylül?
Eylül:Kerem ben hiç iyi değilim
Kerem:Tamam tamam sakin
Diyip sarılarak sakinleştirmeye çalıştım.
Eylül:Kerem sen niye geldin?
Kerem:Aliye bakmaya gelmiştim.
Eylül:Gitti o
Kerem:Ee sen nereye böyle valizle
Eylül:Masala gidicem
Kerem:Dur dur ben bırakırım gel.
Eylül:Tamam

Eylülün eşyalarını alıp arabaya koydum o sırada Eylül de arabaya bindi. Bende binip arabayı Masala sürdüm. Eve vardığımızda Eylül bana teşekkür edip gitti. Ben de ilk iş Aliyi aradım
Ali:Ne var
Kerem:Neredesin?
Ali:Avukatla görüşücem
Kerem:Ne avukatı lan
Ali:Boşanıyoruz.
Kerem:Konuştunuz mu?
Ali:Gerektiğinden de fazla
Kerem:Yapma be. Geleyim mi yanına?
Ali:Yok ben buradan anneme geçicem.
Kerem:Çok sert davranma annene
Ali:Tamam görüşürüz.
Kerem:Görüşürüz.

EYLÜL
Masal kapıyı açınca hemen ona sarıldım.
Masal:Kuzum. Noldu sana birtanem?
Eylül:Ben çok kötüyüm Masal
Masal:Belli oluyor gel geç içeri.
İçeri girdim salona oturduktan sonra Masal elinde suyla geldi. Bana verip önümde diz çöktü.
Masal:Daha iyi misin? Noldu bebeğim? Aliyle mi kavga ettiniz?
Eylül:Biz bo-boşanıyoruz
Masal:Ne? Ya canım benim
Diyip bana sarıldı. Bende onun omzunda ağlamaya devam ettim. Masal bana misafir odasını ayarlayınca oraya geçtim. Yatıp biraz uyudum. Uyuyabildiğim kadar.

Uyandığımda içeriden sesler geliyordu. Kalkıp salona gittim. Ayşe ve Görkem gelmişti.
Ayşe:Eylül
Koşarak bana sarıldı.
Ayşe:Kıyamam ben sana.
Ayrılınca Görkeme baktım. Dişlerini sıktığı çok belliydi.
Görkem:Gel buraya
Yanına gidip ona sımsıkı sarıldım. Daha sonra birlikte oturduk.
Ayşe:Bak kuzum şimdi her şeyi unutuyorsun. Biz her şeyi biliyoruz. Alinin açıklamasını da ama sana affet veya affetme demiycez seni dinlemeye de zorlamıycaz. O yüzden şimdi her şeyi unutup konuşuyoruz.Hmm mesela Masalla Görkem.
Görkem:Ne varmış?
Ayşe:Fazla uzattınız ya barışın
MasGör:Hayatta olmaz.
Eylül:Birbirinizin kıymetini bilmelisiniz. Siz birlikteyken 1siniz.ayrı olunca eşinizi bulamayacaksınız. Elmayla armut ne zaman eş olmuş ki. Siz iki elma yarısısınız.
Ayşe:Görkem bu kız senin için ailesinden vazgeçti. Masal bu öocuk sen evlenme diye kurşun yedi. Siz birbiriniz için fedakarlık ederken. Böyle küçük bir şey için ayrılmamalısınız.
Eylül:Birbirinizi sonsuza kadar kaybetmeyin.
Görkem:Masal?
Masal:Haklılar sanırım
Ayşe:Sanırım değil haklıyız.
Masal:Ben seni çok özledim
Görkem:Bende seni çok özledim.
Diyip sarılınca biz de alkışladık.

2 HAFTA SONRA
2 haftadır Masalda kalıyorum. Uyanıp saçımı düzleştirdim. Üstüme düz bir tişört dar bir pantolon ve şık bir ceket giyindim. Topuklu ayakkabılarımı giyinip makyajımı yaptıktan sonra. Odadan çıktım.
Masal:Sen niye bu kadar şıksın ya.
Masal yeni uyanmıştı.
Masal:Hii o bugündü dimi? Ay dur bende hazırlanayım.
Eylül:Dur dur ben erken hazırlandım. Önce Aliyle konuşmaya gidicem. Siz gelirsiniz.
Masal:Tamam brn Görkemi uyandırıyım o uyanamaz.

Evden çıkınca kapıda Keremi gördüm.
Eylül:Evleri karıştırdın sanırım Ayşenin evi ilerde.
Kerem:Yok Ali konuşacağınızı söyledi. Bende alıp götüreyim dedim.
Eylül:Saol da hiç gerek yoktu.
Kerem:Olsun gel hadi.
Arabaya bindim. Kafeye geldiğimizde indim. Kerem gelmeyeceğini söyleyip gitti. Kafeye girdim etrafıma bakındım Aliyi görünce yanına gittim.
Ali:Hoşgeldin
Eylül:Hoşbuldum.
Ali:Bugün büyük gün
Eylül:Öyle
Ali:Biliyor musun? Başta pişmandım o kağıdı imzalarken ama
Eylül:Şimdi değilsin
Ali:Evet
Eylül:Neyse ben bunları konuşmaya gelmedim. Ali kötü bir şekilde ayrılmış olabiliriz. Ama sonuçta ortak arkadaşlarımız var. O yüzden ben senden nefret ederek ayrılmak istemem.
Ali:Bende istemem
Eylül:Tamam öyleyse anlaştık.
Ali:Anlaştık. Birlikte geçelim istersen.
Eylül:Olur.
Kafeden çıkıp Alinin arabasına bindik. Arabanın üstündeki aynaya bakmak için açtığımda orada takılı olan fotoğrafımızı gördüm.
Ali:O orada mı kalmış?

Diyip elini fotoğrafa götürdü çıkardığı gibi arabanın ön tarafına koydu. Bende aynayı kapatıp yolu izlemeye başladım. Ali vitesi değiştirirken eline baktığımda yüzüğünü çıkardığını gördüm. Davanın olacağı yere gelince arabadan indim. Kızlar ve Görkem kapıda beni bekliyordu. Bizden sonra Kerem de gelince içeri geçip bekledik. Avukatlar da gelince içeri çağırıldık.

Hakim önce şahitlere söz hakkı verdi. Kızlar görkem ve kerem bizim aşkımızon ne kadar büyük olduğunu söyleyip oturmuşlardı. Sıra Aliye gelmişti

(Şarkı tavsiyesi : Emre Aydın-Bitti Tebrikler)

Ali:Arkadaşlar konuşurken yaşadıklarım gözümün önüne geldi. Biz Eylülle çok zorluklardan geçtik. Ama hep birlikte olduk, en sonunda evlenmeye karar verdik. Güzeldi. Öğretti, büyüttü ama bitti. Ben boşanmak istiyorum hakim bey.

Bana smz hakkı verildiğinde. Hiçbir şey diyemedim Ali'nin söylediklerine katıldığımı boşanmak istediğimi söyledim. Ve karar anı geldi...