Çocukluk-BİTTİ

Gururum Sevgimin Önünde

Eylül:Hiçbir şey konuşmayacağız. Aç kapıyı.
Ali:Eylül konuşalım çıkıcaz ikimizde ama lütfen dinle beni. Ama önce kahvaltı.
Çaresizce masaya oturdum birkaç lokma bir şeyler yedikten sonra kalkıp koltuğa oturdum. Yanıma da Ali geldi.
Ali:Ben seni asla aldatmam Eylül. Ama o gün sarhoştum ben. Ne yaptığımı bilmiyordum. Ben seni sevmekten asla vazgeçmem.
Eylül:Bunları bana Sude de anlattı. İnanmak istesem de ben sana baktıkça o fotoğraflar geliyor gözümün önü-
Sözümü Alinin dudakları kesmişti. Karşılık vermemeye çalışsam da başaramadım. Karşılık verdim. Çekilince alnını alnıma dayadı.
Ali:Sensiz yaşayamam Eylül
Eylül:Yaşarsın Ali. Yaşarsın.
Ali:Yapma bunu bize. Sende mutlu değilsin
Eylül:Senleyken de mutlu olmayacağım.
Ali:Bir şans daha versen
Eylül:Olmaz Ali olmaz.
Ali:Sen beni affedene kadar buradan çıkmak yok
Eylül:Sonsuza kadar buradayız yani
Ali:Ne güzel işte. Seninle sonuna kadar burada
Eylül:Berbat!
Ali:Beni hala seviyorsun
Eylül:Evet seviyorum! Allah kahretsin ki seviyorum! Ama gururum sevgimin önüne geçiyor.
Ali:Tamam o zaman al anahtar.
Anahtarı alıp evden çıktım. Bir taksiye atlayıp eve gittim. Evin kapısında Masal bekliyordu.
Masal:Eylül ne bu hal?
Eylül:Ben çok kötüyüm Masal
Masal:Ali mi? Konuştu mu seninle?
Eylül:Evet
Masal:Belki de bir şans vermen gerekiyordur.
Eylül:Görkem aynısını yapsa verir miydin?
Masal:Bu kadar uğraşırsa verirdim ama bir sonraki yapışında tamamen konuşmayı keserdim.
Eylül:Bilmiyorum, ben onu seviyorum ama napacağımı bilmiyorum.
Masal:Sen biraz daha düşün. En iyi kararı vereceğine eminim.
Masal gittikten sonra eve girdim. Rüzgar gelip bana sarıldı.
Rüzgar:Abla sen ağladın mı?
Eylül:Hayır ablacım iyiyim ben sadece dışarda toz kaçtı ondan
Rüzgar:Resim yapalım mı?
Eylül:Bugün olmaz bir tanem.
Rüzgar:Öf peki tamam. Anne babam ne zaman gelicek
Melek:Bilmiyorum oğlum hala yurt dışında.
Rüzgar:Öğf

Odama çıktım müzik açıp kafamı dinlemeye çalıştım ama olmuyordu. İçimde bir sıkıntı vardı. O sırada Görkem aradı.
Görkem:Eylül gelmen lazım çabuk
Eylül:Noldu?
Görkem:Ali
Eylül:Nolmuş Aliye?
Görkem:İntihar ediyor
Eylül:Ne? Neredesin?
Görkem adresi söyleyince hemen çıktım taksiye binip adrese gittim. Gittiğimde Ali bir binanın en üst katından aşağı bakıyordu.
Eylül:Ali!
Ali:Eylül! Geldin.
Eylül:Geldim hadi in
Ali:Olmaz! Sen beni affetmeden asla inmem
Eylül:Ali yapma in lütfen
Ali:Sensiz yaşayamam demiştim.
Eylül:Anlıyorum seni ama in aşağı öyle konuşalım lütfen Ali
Ali:Affet beni Eylül. Köpekler gibi pişmanım o gün keşke oraya gitmeseydim. Sana yalan söylemeseydim.
Eylül:Bunları boşver Ali hadi in lütfen.
Ali:Sen beni affetmeden inmiycem
Bir adım daha ilerledi hiçbir şey söylemedim.
Eylül:Ali in lütfen
Ali:İnmemi istiyorsan affet beni.
Eylül:....
Bir adım daha yaklaştı.
Ali:Affet Eylül
Bir adım daha atacakken bapırdım
Eylül:Tamam. Tamam in lütfen in
Ali:Affettin mi?
Eylül:Affettim gel artık buraya.
Gözlerimden yaşlar düşmeye başladı. Alinin gelmesini bekledim. Kapıdan çıkınca direkt yanına gittim. Önce tokat attım. Şaşkınca bakarken de sarıldım.
Ali:Bir daha böyle bir şey olmayacak. Bir daha sana bunları yaşatmıycam söz veriyorum.
Eylül:Çok korktum.
Ali:Seni çok seviyorum
Eylül:Bende seni çok seviyorum

1 HAFTA SONRA
ALİ
Eylülle okulun bahçesinde otururken bir kız yanımıza geldi.
Kız:Ali yardımına ihtiyacımız var gelebilir misin?
Ali:Ne konuda?
Kız:Solistimiz ameliyat oldu yarışmaya da çok az kaldı. Sen olur musun?
Ali:Bilmiyorum ki.
Eylüle baktığımda onaylar bir bakış attı.
Ali:Tamam olurum. Yarışma ne zaman?
Kız:2 hafta sonra
Ali:Oha. Neyse çok çalışıcaz artık.
Kız:Çok teşekkürler
Kız gidince Eylül kokumu sıktı.
Ali:Noldu?
Eylül:Umarım bu grup full kızlardan oluşmuyordur.
Ali:Erkek de var diye biliyorum.
Eylül:İyi
Kalkıp sınıfa çıktık. Keremle Ayşe yanyana oturuyordu. Biz de rahatsız etmeyip birlikte oturduk.
Ali:Kerem Ayşeyi seviyor.
Eylül:Ayşe de boş değil
Ali:O zaman sen napacağını biliyorsun
Eylül:Anladım. Kerem sende

EYLÜL
Ayşenün yanına gidip kolundan çektim. Öğretmen masasına götürdüm.
Ayşe:Noluyor ya?
Eylül:Kerem seni seviyor

Ali:Ayşe seni seviyor

Ayşe:Kerem mi? Beni?
Kerem:Ayşe beni hayatta sevmez

Eylül:Ali dedi
Ali:Eylül dedi

Kerem:O zaman ben gidiyorum yanına
Ali:Git tabi.

Keremin buraya geldiğini görünce Alinin yanına gidip onları izlemeye başladık. Konuştuktan sonra Ayşe Kereme sarıldı. Sonra da elele yanımıza geldiler.
Eylül:Eveeet size de hayırlı olsun.
Kerem:Saol

ERTESİ GÜN
Bugün Alinin provası vardı bende onu dinlemeye gidicem. Üstümü giyinip evden çıktım. Hızlıca okulun konferans salonuna girdim. Sahnede şarkı mırıldanan Ali beni görünce sahneden indi.
Ali:Eylül?
Eylül:Ben geldim
Ali:Hoşgeldin
Eylül:Niye bu kadar şaşırdın. Bir şey mi karıştırıyorsun yoksa
Ali:Yok yok. Ben sadece beklemiyordum.
Eylül:Seni yalnız bırakacağımı düşünüyorsan yanılıyorsun canım
Ali:Öyle mi canım? Hadi geç şöyle
Eylül:Tamam

Ali geri sahneye çıkıp gruptakilerle alıştırma yapıyordu. Birkaç provadan sonra dağıldılar. Aliyle birlikte sahile indik.
Ali:Bir şey mi yapsak?
Eylül:Ne gibi?
Ali:Bilmem ne istersin?
Eylül:Sadece seninle oturup denizi izlemek istiyorum.
Ali:Tamam gel o zaman
Elimden tutup kayalıklara oturttu. Kendisi de yanıma oturup kolunu omzuma attı.
Eylül:Ya o gün tanışmasaydık.
Ali:Hangi gün?
Eylül:10 yıl önce işte. Biz o gün tanışmasak yine biraraya gelir miydik?
Ali:Bence gelirdik
Eylül:Neden?
Ali:Baksana. İkimiz de 10 yıl önceki sözlerimizi unutmadıysak bence bizim kaderimizde vardır. Yoksa şimdiye unutmuş olurduk.
Eylül:Galiba haklısın. Biz ayrılmayız dimi?
Ali:Ayrılmayız ayrılmayacağız.
Eylül:Seni çok seviyorum
Ali:Bende seni