Çocukluk-BİTTİ

Ayrılığın Sırrı

Eşyalarımızı toplayıp otobüse bindik ve İstanbul'a geri döndük. Görkem Masal ve Ayşe ile birlikte yürürken karşıdan Barış amcanın geldiğini gördük.
Barış:Sen hala kızımın yanında mısın?
Tam Görkeme vurcakken Masal araya girdi.
Masal:Baba dur! Yapma. Anlasana ben Görkem'i seviyorum. Sen naparsan yap ben ondan kopamıycam. Sende bunu bana yapma artık lütfen baba
Barış:Annen anlatmadı mı sana?
Masal:Neyi?
Barış:Komşunun oğlu Oğuz. Okulun bitince onunla evleniceksin
Görkem:Barış amca size saygım sonsuz ama sevdiğim kızı istemediği biriyle evlendiremezsiniz
Barış:Sen öyle san küçük bey
Masal:Hayatta olmaz! Eğer beni evlendirecekseniz ben o eve asla gelmem. O eve kefenimle bile gelmem baba.
Barış:Öyle mi hanımefendi? Çıkar cüzdanını. Anahtarı da ver
Masal:Ne?
Barış:Hadi!
Cüzdandaki bütün kartları ve evin anahtarını alıp gitti Barış amca.
Masal:İyiki 3 tane bavulla gelmişim dimi aşkım.
Zorla gülümsemeye çalışırken gözlerinden damla damla yaş aktı.
Ayşe:Masal
Masal:Evsiz kaldım
Eylül:Ya saçmalama biz neyiz burada?
Masal:Olmaz size rahatsızlık veremem
Görkem:Gel benimle
Elinden tutup önden önden gitti Masalla biz de Ayşeyle yürümeye devam ettik. Evin önüne gelince Ayşeden ayrıldım. Eve girince salonda oturan babamı gördüm. Rüzgar hemen yanıma gelip bana sarıldı.
Rüzgar:Abla babam geldi
Eylül:Gördüm ablacım
Levent:Kızım gelip sarılsana
Eylül:Çok yorgunum. Çıkıp yatıcam biraz
Melek:Allah Allah niye böyle yaptı ki?
Levent:Anlamadım ki hayatım. Ben bir konuşayım

Odama çıktıktan sonra babam geldi. Kapıyı kilitleyip konuşmaya başladı.
Levent:Neyin var senin?
Eylül:Annemi aldattığını biliyorum
Levent:Yamlış anlamışsındır kızım
Eylül:Her şeyi doğru anladım, şimdi gidiyorsun ve annemden ayrıldığını söylüyorsun. Annemi de daha fazla üzmüyorsun. Yoksa ben de seni üzerim
Levent:Birtanem ben annene neden böyle bir şey yapayım?
Eylül:Baba ben büyüdüm artık! Her şeyin farkındayım. Ben artık senin küçük Eylül'ün değilim. Ben her şeyi gördüm. Lütfen artık bizi de üzme baba lütfen. Annemin üzülmesine dayanamam
Levent:Tamam
Eylül:Gerçekren mi
Levent:Evet gerçekten
Eylül:Teşekkürler baba

2 Hafta Sonra
Babamla annem anlaşmalı olarak boşandı. Babam anneme herşeyi anlattı annem de üzülse de evli kalmak istemedi. Masal 2 haftadır Görkemlerde kalıyor. İsmail amca ona öz kızı gibi bakıyormuş. Şimdi bize gelecekler. Sehpaya cipsleri koyduktan sonra kapı çalınca açtım. İçeri elel görkem ve masal girdi. Onların peşinden de Ayşe.
Eylül:Ee siz bildiğin aynı evde kalıyorsunuz. Barış amca hiç aramadı mı?
Masal:Aradı açtım gelmemi söyledi gelmeyeceğimi söyleyince yüzüme kapattı.
Eylül:Barış amca hiç böyle değildi ya.
Görkem:Ayşe
Ayşe:.....
Görkem:Ayşe!
Ayşe:Heh efendim
Masal:Ohoo uçmuşsun kızım sen
Ayşe:Şey...
Eylül:İyi misin canım?
Ayşe:Ben Keremden ayrılıcam
EyMasGör:Ne!
Masal:Neden?
Ayşe:Sıkıldım artık
Görkem:Ne demek sıkıldım, oyun mu bu Ayşe?
Ayşe:Ya ne! Lisedeyiz daha farkında mısınız? Ne olucaktı ben onunla sevgili oldum üniversitede de sevgili olucak sonra da evlenecek miydim yani? İlla bir gün bitecekti. O gün de bugün.
Eylül:Ayşe emin misin? Ya sen Kereme aşık değil misin?
Ayşe:Öyle sanıyordum. Değilmişim
Görkem:Ne zaman ayrılacaksın?
Ayşe:Bugün. Buraya çağırdım gelir birazdan.
Masal:Ayşe bak sonunda üzüleceğin şeyler yapma
Ayşe:Masal ben üzülmeyeceğim
Görkem:İnşallah bunun altından bir şey çıkmaz küçük hanım
Kapı çalınca açmaya gittim Ali hemen kolunu omzuma attı. Kerem de Ayşe'nin yanına oturup kolunu omzuna atacaktı ki Ayşe geri çekildi.
Kerem:Canım? Bir sorun mu var?
Ayşe:Kerem benim sana söylemem gereken bir şey var
Masal:Ayşe şimdi sırası mı?
Kerem:Bir dakika masal. Ne diyeceksin bana?
Ayşe:Ben ayrılmak istiyorum.
Kerem:Ne?
Ayşe:Ben ayrılmak istiyorum
Kerem:Ne saçmalıyorsun Ayşe sen?Biz daha dün çok mutluyduk noldu da ayrılmak istiyorsun?
Ayşe:Sıkıldım
Kerem:Sıkıldın. Sıkıldın öyle mi? Peki tamam öyle olsun Ayşe hanım
Tam gidecekken peşinden gittim.
Eylül:Kerem dur bir dakika
Kerem:Ne var Eylül?
Eylül:Bak o şuan iyi düşünemiyor bu çok belli. Sen de lütfen sinirlenme üzülme olur mu? Ben onunla konuşucam.
Kerem:Konuşulacak bir şey kalmadı Eylül. Bundan sonra o istese bile ben istemem.
Kapıyı çarpıp çıktı. Bende salona geri döndüm.
Ali:Noluyor sana Ayşe! Sen Kereme aşık değil miydin?
Ayşe:Değilmişim işte ya neyini anlamıyorsunuz?
Ali Sinirle ayağa kalktı.
Ali:Değilmişim ne demek lan! Benim kardeşimin duygularıyla oynamaya utanmadın mı?
Eylül:Ali sakin ol
Ali:Sen dur Eylül
Ayşe:Utanıp utanmayacağımı sana mı sorucam ya? Sen Eylülü aldatmaya utanmış mıydın?
Ali:Ne diyorsun lan sen! Ne diyorsun!
Tam Ayşe'nin üstüne doğru gidecekken onu tuttum.
Eylül:Ali lütfen lütfen otur aşkım şütfen bak.
Ali:Eylül dediklerini duymuyor musun?
Eylül:Duyuyorum ama o şuanda sağlıklı düşünemiyo-
Ayşe:Ben gayet ne dediğimi biliyorum
Eylül:AYŞE YETER!
Çantasını ve montunu alıp çıktı evden. O çıkınca Ali de yerine oturdu bende derin bir nefes verip yanına oturdum.
Masal:Noldu az önce ya
Görkem:Nolucak gerizekalı arkadaşımızın gerizekalı halleri işte.

AYŞE
Eylüllerden çıkınca aşağı sahile doğru inmeye başladım. Gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı. Sahilde bir banka oturup düşünmeye başladım.

"Seni çok seviyorum"
"Bende seni çok seviyorum"
_______________________________
"Kereeeem, senin varya. Gözlerin çok yakışıklı."
"Gözlerim mi yakışıklı"
_________________________________________
"Ondan ayrılmazsan olacaklardan sorumlu değilim"
"Murat abi ne diyorsun sen? Ben ondan ayrılmam"
"Eeeh yeter be. Bana artık Murat abi demeyeceksin. Ben senin anneni boşayınca bana sevgilim diyeceksin"
"Öyle bir şey asla olmayacak"
"Öyle mi? O zaman sevgiline bay bay dersin"

______________________________________________
Göz yaşlarım durmadan akıyordu. Üvey babam, daha doğrusu annemin kocası, beni taciz ediyordu. Elimden hiçbir şey gelmezken Keremden ayrılmak zorunda kaldım. O da yetmezmiş gibi arkadaşımla aram açıldı. O adamdan kurtulmam gerek hem de en kısa sürede.