𝒑𝒂𝒓𝒕𝒏𝒆𝒓 ッ 𝘫𝘦𝘳𝘰𝘮𝘦 𝘷𝘢𝘭𝘦𝘴𝘬𝘢

0.6

"Oradan bakınca Jerome'a mı benziyorum?"

💦

Ne demeye çalışıyordu? Kafamı evet anlamında salladıktan sonra konuştu, "Ben Jeremiah." ağzım şaşkınlıkla açılırken gözlerim de faltaşı gibi açılıyordu. Elimi ağzıma götürdükten sonra çektim ve istemeden kekeledim. "S-sen? Onun, kayıp ikizisin! S-sende Valeska'sın! Jeremiah Valeska! Değil mi?"

Bu salaklığıma gözlerini devirdi ve 'gerizekalı' dermiş gibi gülümsedi. "Günaydın." hala şaşkınlığım geçmemişti. Hafifçe öksürdüm, "Peki neden onu bunca süre yanlız bıraktın ve şimdi geldin?" bu soruyu bekliyormuş gibi sakindi. "Yaşadığından habersizdim. Ta ki, o haberlere çıkana kadar. Wayne Plaza'nın mühendisiydim, ayrıca yapılması 6 yıl süren bir labirentin. GCPD ile arkadaştım." bunu duyunca korkuyla ayağa kalkıp ona baktım. "GCPD ile arkadaş mıydın?" nefes verdi, "Öyleydim. Ta ki evime gelen muhteşem ötesi bir gazın etkisiyle Jim Gordon'ı patlatana kadar. Yani korkmana gerek yok. Şuan GCPD tarafından Jerome'da ben de aranıyoruz."

Kalbimi tutarak derin bir nefes verdim. Rahatlamıştım. Cidden bir an bizi götürmeye geldiğini sanmıştım. Bir de hala anlamdıramadığım bir şey vardı. "Jerome seni defalarca öldürmeye kalktı ve buna rağmen neden onun yanına geldin?"

"Jerome beni öldürmeye kalkmadı. Ben onun bana bir şey yapacağından korkuyordum çünkü biz küçükken de Jerome çok anarşist bir insandı. Aslında annem ve üvey babam onu bu kadar değiştirdi ona sürekli şiddet ve psikolojik baskı uyguladılar ben buna kendim şahit oluyordum. Her neyse ben Jerome'un tehlikeli olduğunu farkettim çünkü beni sürekli ciddi anlamda korkutuyordu, ileride insanlara yapacağı işkencelerden bahsediyordu, bir insanı karnından bıçaklamak hayal ettiğini söylüyordu ve bende bana bir şey yapacağından çok korkuyordum. Sonra Zachary amcama her şeyi anlattım ve beni St. Ignatius'a götürdü. Orda zengin bir aile tarafından evlat edildikten sonra okulumu bitirdim ve üniversiteyi dört yıl okuyup bitirdikten sonra mühendis olup Gotham'ın en derinliklerinde ki ormanlardan birine bir labirent inşa ettim. Yıllarca orada yaşadım, hala da yaşıyorum. Ardından bir gün evimde çalışırken evime bir kutu kargolanmıştı ve onu açtığımda evime kimyasal, mor renkli bir toksin gaz yayıldı. Fakat sana yemin ederim, o gaz sayesinde ben kendime geldim. O gaza maruz kaldıktan sonra o kadar harika hissediyordum ki. Ne yapsam beni mutlu ediyordu. Bir nevi ebediyen mutluluk iksiri gibi bir şey. Uyandığımda ten rengim beyazdı ve dudağımın rengi değişmişti. O günden sonra kendimi çok tuhaf hissetmeye başlamıştım ve bu duyguya engel olamıyordum. Sonra insanları öldürmeye başladım. Şuan ise Gotham'ın yer altı yönetisiyim. Ne yaptım da bu oldu bilmiyorum fakat, bu müthiş. Tüm Gotham benim emrimde." duyduklarıma epey şaşırmıştım. "Vay be, çok havalı!" arkamı döndüğümde Alice bizi yukarı katta ki tahta çitlerin oradan izliyordu ve her şeyi duymuştu sanırım.

Jeremiah ona kısa bir bakış attı. "Jerome seni öldürmeye kalktığını bana kendisi itiraf etti." kafasını 'umutsuz vaka' dermiş gibi salladı. "O çok anarşist biriydi ve hiç bir şeye kafa yormazdı. O kadar umursamazdı ki ona, ondan büyük insanlar adını sorduğunda bir kaç saniye düşünerek cevap verirdi. Annem ve üvey babam, özellikle annem ona yapmadığı şeyleri yaptı olarak gösterirdi. Ben bunları hep duyuyordum, Jerome'a açıklamaya çalışıyordum fakat ben ona 'sen bunları yapmadın' dedikçe o 'yaptım ben çok kötü bir çocuğum' diyip ağlama krizlerine girerdi ve geceleri hiç uyumayıp 'sen çok kötü bir çocuksun Jerome.' diyerekten kendi kendine konuşurdu. Annem ona beni öldürmeye kalktığını söylemiş olmalı ki o da sana böyle söylemiş." gözümden bir yaş akmıştı. Cidden çok zor zamanlar geçirmişti.

Kapı çaldığında Jeremiah'a baktım. "Jerome geldi." Jeremiah oturduğu yerde dikleşip hafifçe oturdu ve şapkasını takıp gözlüğünü yakasına taktı. Kapıyı açtığımda Jerome ıslık çalarak içeri girmişti fakat Jeremiah'ı görünce yüzünde ki tüm ifadesi silinmiş şekilde bir iki adım gerileyerek donuk bir surat ifadesiyle ikizine baktı. Jeremiah ayağa kalkıp Jerome'un karşısına geçti ve ellerini cebine soktu. "Yeniden merhaba, kayıp ikizim." Jerome onun bu cümlesine karşılık hiç bir şey söylememişti. Bir süre sonra kendine gelebilmiş, "J-Jeremiah?" diyebilmişti.