Loving Spade

Chapter 38

Race's POV

Napahawak ako agad sa ulo ko dahil sa sobrang sakit nito...

"Ughh"

"Ayan inom pa" napatingin ako kay Marvin

"Anong oras na?" tanong ko

"11 am"

"W-what?" nanlaki ang mata ko. Tanghali na! Lagot nanaman ako nito. Halos magkadapa dapa ako sa pagbangon ko. Kailangan ko ng umuwi.

"Uuwi ka na?" Tumango tango ako at lumabas ng kwarto. Habang inaayos ang sarili ko.

Napatigil ako at tumingin sa sala niya.

Kanya kanyang lugar sila  sa pagtulog. Natawa pa ako dahil sa sahig si Leo natutulog. Habang yung dalawa sa tig isang sofa.

"Uuwi na ko"

"Hatid na kita" Marvin

"Hindi na"

"Tsk may hangover ka pa baka kung ano pang mangyari sayo" he insist

.......

"Dito na lang Marvin" turo ko di kalayuan sa bahay namin. Mahirap na at kalaban pa naman si Marvin ng pamilya namin.

"Salamat ah" parang may gusto siyang sabihin pero di na niya tinuloy. Bumaba na ako. Tinanaw ko ang papalayo niyang sasakyan.

"I told you to stop hanging with the enemy" napitlag ako sa pagsulpot ni Phoenix.

"Papatayin mo ako sa gulat" di ko na pinansin ang sinabi niya at naglakad na.

"Master Travis is in dining area" Bigla akong kinabahan sa sinabi ng head butler. Yun agad ang salubong niya sakin pagkapasok ko pa lang ng pinto.

I sat silently. I felt really awkward... The maid placed a plate in front of me. Pero wala akong gana na kumain. Sino ba makakakain ng ganitong sitwasyon?

"I know everything Race" malamig na saad ni dad. Bigla akong nanginig. Nakakatakot siya!

"And I am not happy that you are friends with the Russian and Knightvale mafia"

"But dad their not bad people. They are my long time friends" lakas loob kong pagtatanggol

"Everything changed Race. You don't have a normal life anymore.. Kahit pagbaliktarin mo pa ang mundo you can't change the fact that they are your enemy. And when the time comes they are the one will kill you."

"But dad--"

"Enough Race!" lalo akong nanigas sa kinauupuan ko ng sumigaw si dad. "From now on you will not go anywhere but home and school. You are grounded for 3 months. That is your punishment for going out without telling me." Ma-autoridad niyang saad.

Pero plano kong bisitahin si Mom mamaya.

"Dad, pwede ko bang bisitahin si mom? Her house is still my home" umaasa akong papayagan niya ako.

"No" he flatly turned me down. Parang gusto kong maiyak. I want someone to talk to. I know mom will listen to my problems. Siya lang ang nagiging kakampi ko sa lahat. Sakanya ko nasasabi ang lahat ng sama ng loob ko. Hindi sapat ang paglalabas ng hinanaing ko kagabi.

Halos hindi ko malasahan ang pagkain.

After lunch may ipapakilala daw si dad.

Na sa sala kami ngayon. There is a guy in front of us. He has this friendly look.