Galatasaray Gibi || Yarı Texting [TAMAMLANDI]

38

Bir süre ikimizden de ses gelmedi. Ben burada ağlıyordum, o orada.

Sesi gelmiyordu ama ağladığını hissediyordum.

"Ben de çok özledim."

Kesik kesik konuştuğunda ağladığı kesinleşmişti.

Onun ağlamasına daha çok ağladım. Çok güçlüydü benim babam, annem gittikten sonra ağlar olmuştu.

"Annenin yanındayım şimdi. Siz papatyaları çok seversiniz ya, toprağına ektim."

Kesik bi nefes alıp devam etti.

"Rüya'm, yapana kadar canım çıktı kızım. Ellerim o kadar titriyor ki, yapamıyorum."

"Baba annemin hasta olduğunu niye sakladınız benden? Bu yüzden çok kızgınım size, bilmeye hakkım vardı."

"İstemedi, üzülmeni istemedi kızım."

"Ben üzülseydim de annemin yanında olsaydım keşke. Ona kızacağımı biliyordu, niye istemedi ki?"

"Seni çok seviyordu."

Gözlerimi sımsıkı kapatıp sol elimle saçlarımı karıştırdım.

"Baba, ben ikinizi de çok özledim."

"Ben de, ben de ikinizi çok özledim."

Babam tekrardan konuştuğunda gözyaşlarını durdurmaya çalışıyordum.

"Affet beni kızım, söyleyemezdim."

"Babam, ben sana hiç küsmedim ki. Sadece... Sadece işte, boşver. Annemin yanındasın ya şimdi, ismini öper misin benim yerime?"

"Olur. Yanına geleyim mi?"

"Hastaneden dolayı zaten çok yoruluyorsun babam, hastaların vardır bi de buraya kadar yorma kendini. Ben geleceğim zaten sınavlar bittikten sonra."

"Peki"

"Ben şimdi kapatayım, sonra yine konuşuruz"

"Kendine iyi bak kızım, bi eksiğin olursa mutlaka söyle."

"Baba, seni çok seviyorum."

"Ben de Rüya'm"

Telefonu kapattıktan sonra başımı masaya koyup gözlerimi kapattım. Yaşlar yine de akarken aklıma en mutlu anılarımızı getirmeye çalıştım. Şu an en çok ihtiyacım olan şey buydu.

Instagram: Hyersya