Galatasaray Gibi || Yarı Texting [TAMAMLANDI]

52

OY SINIRI: 60
Keşke içinizden gelerek verseydiniz de böyle sınır koymak zorunda kalmasaydım...

Dört gün olmuştu.

Başkasını sevdiğini bana itiraf etmesinin üzerinden dört gün geçmişti.

Dört günde sanki hayat enerjimi içimden almışlardı. Bu kadar etkileneceğimi bilmiyordum.

Ben, bi daha bu kadar üzülemem sanıyordum. Belki benim psikolojimden kaynaklıydı ama olmuştu işte.

Telefonu elime alıp WhatsApp'a girdim. Bilmem kaçıncı defa son attığı mesaja bakıp iç çektim.
Ağlamıyor, sadece bakıyordum.

Attığı sadece bir iki mesajdı ama hiç beklemediğim şeylerdi. Onun kalbinin başkasına ait olacağını hiç düşünmemiştim, düşünmek istememiştim.

Çevrimiçi olmuştu.
Dört günden sonra parmaklarım kararsız bir şekilde dolaştı klavyenin üzerinde.

uA: Nerede şimdi?

Yiğit: Niye soruyorsun ki.

Yiğit: Bunu niye yapıyorsun kendine.

Yiğit: Seni anlayabiliyorum ve sevdiğin kişiyle onun sevdiği kişiyi konuşmak doğru değil bence.

Yiğit: Eğer gerçekten seviyorsan beni, acı çekeceksin. Böyle bir şeyin olmasını istemem.

Boğazımdaki yumruyu yutkunmaya çalışıp ekrana odaklandım. Keşke ağlasaydım, bu kadar zorlanmazdım belki.

uA: Olsun

uA: Belki konuşursak, vazgeçebilirim.

Yalandı. Ben vazgeçemezdim ki bu saatten sonra. En fazla arkadaş olarak konuşalım diyip kandırırdım onu, o kadar.

Onun nasıl sevdiğini bilmek istiyordum.

Yiğit: Şu an nerede olduğunu bilmiyorum.

Yiğit: Bi gitti, bi geldi...

uA: Sevgili miydiniz?

Yiğit: Hayır.

uA: O zaman niye gidip geldi.

Yiğit: Benim için değil. Neden olduğunu söyleyemem, benim hayatım değil.

uA: Çok mu seviyordun?

Yiğit: Yetmez mi?

uA: Merak ettim. Dediğim gibi, eğer bunları konuşursak belki de vazgeçebilirim senden.

Yiğit: Çok

uA: Niye söylemedin ona?

Yiğit: Söylemeye karar verdiğim zaman, gitmişti.

uA: Şimdi geldi dedin, söyleyecek misin?

Yiğit: Sorma...

Yavaştan burnum sızlamaya başlarken sordum.

uA: Son bir şey sorayım mı?

Yiğit: Sor

uA: Galatasaray'lı mıydı?

Yiğit: Galatasaray'lıydı

Tek damla yaş aktı gözümden. Silmek istedim veya istemedim, bilmiyorum. Tek bildiğim o an hiçbir şey hissedemediğimdi.

Sanki kalbim kırılmış da, ben farkında değilmişim gibiydi... Görüyordum ama hissedemiyordum.

Telefonun ekranını kilitleyip yastığımın altına ittim. İfadesiz yüzümden yaşlar sessizce boşanırken yatakta uzanır pozisyona geldim.

Bir yıldan sonra uyumaya ilk defa bu kadar ihtiyaç duyuyordum.

Instagram: Hyersya