OWNER¹ MİNE 棄者

26|⚜

Dünyamızı saran bu virüs karşısında lütfen kendinize iyi bakın ve tedbirlerinizi alın, evden çıkmayın son olarakta.
Sevdiklerinizin değerini bilin lütfen yarını yokmuşçasına sevin, son kez bakıyormuş gibi bakın ve son kez seni seviyorum diyormuş gibi. Seni seviyorum diyin çünkü kaybedişliğin ve ölümün hiç bir geri dönüşü yok.

✰

Sizin için duygulu ve dokunaklı olan bir şarkı ile okuyun lütfen

Küllerinden Yeniden Varoluş
ꕤ

Taehyung :

Hayat tecrübe gerektiriyordu, iyi yada kötü bir hayatın olması için bazı evrelerden geçiyordun. Yorulup tökezlesende devam etmek zorundaydın. Güzel dilediğin bir hayatı yaşamak için. Bense gerçekten çabalamıştım, çalışmıştım. Ve en nihayetinde istediğim her şey yavaşça oluyor benim için ulaşması güç olan hayallerle dolu hayatıma kavuşuyordum.

Doktorluk hayalimi gerçekleştirmek için tıp fakültesini kazanmış, sevdiğim sporda madalya üstüne madalya alarak neredeyse ülkemi temsil edecek konuma gelmiş, sevdiğim adamla güzel bir aşk yaşıyordum. Tam anlamıyla hayat doluydum işte,umudu hiç bir zaman kaybetmeyen hayalleri olan bir adamdım.

Yüksek bulutların üzerine koyduğum hayatıma ulaşmam için önümde hiç bir engel yokken o çıkmıştı birden. Nasıl olduğunu anlamadan alı koymuştu yolumdan beni, teker teker yok etmişti hayallerimi. Onu kalbimin en güzel yerine koymuşken kendi elleriyle darmadağın etmiş, sevdiğim adamın bana sırtını dönmesini sağlamış en sonunda da umut dolu bir doktor olma hayalimi almıştı. Yavaş yavaş almıştı benden her şeyimi, beni ben yapan ne varsa yok etmiş bulutlara çıkardığım hayatımı tepe taklak üstüme düşürmüştü.

Artık umudu ve hayalleri olmayan bir adam haline gelmişken tekrardan gelip beni altına koyduğu enkazdan çıkarmak yeni bir hayat kurmak istiyordu, bunun için çabalıyordu. Komik olansa benim merhametim çoktan yenik düşmüştü onun kalbine. Her ne kadar zincir vursamda eskiye, arkadaşımı gördüğüm sandığım her an merhametim kendini belli ediyordu. Yeni bir hayat dediği cehennemine merhametim sayesinde beni yavaşça sürükkerken Jungkook'un ağır sözleri öldürmüştü beni, şimdide küllerimden yeniden doğup Park Jimini beni sürüklediği cehenneminde kendi ellerim ile yakacaktım.

Yoongi'nin sürdüğü araba evimin önünde dururken girdiğim düşüncelerden sıyrılıp inmiştim. Tek hareketle açtığım bagajın içinden kendime ait olan çantamı aldığımda elimin üzerine konan el ile kafamı sahibine çevirmiştim.

" Çok ağır konuştum özür dilerim ama seni ondan korumaya çalışıyordum yemin ederim hyung."

" Söylediğin her şeyde haklıydın özür dilemene gererek yok. Ayrıca beni bu günden sonra kimseden koruman gerek kalmayacak."

Jungkook büyüyen ve korku dolu bakışlarını üzerime dikip hızlıca bileklerimden tutmuştu.

" Ne demek oluyor bu? Hyung aklından geçen ne? Tekrardan yapmayacaksın değil mi? kendine zarar vermeyeceksin değil mi? "

Jungkook'un söyledikleri ile şuan aklında nasıl bir görüntü olduğunu kestirebiliyordum, gözlerinin birazdan akacak olan göz yaşları yüzünden parladığınıda. Bu hali benimde gözlerimin dolmasını sağlarken hızlıca ellerini kavrayıp konuştum.

" Senin aklından geçen kanlı görüntülerin aksine benim aklımdan güzel şeyler geçiyor. Merak etme yarın yanında olacağım."

" Bakışların... Neden o günkü gibi donuk bakıyorsun peki? O günde böyle bakıyordun bana sonra seni banyoda-"