OWNER¹ MİNE 棄者

10|⚜

Kalbini Kalbime Bağlayayım

ꕤ

Medya şarkı
tavsiyesidir

Taehyung :

Zaman takır takır işlemeye devam ediyordu tanrının bahşettiği hayata. Ağaçlar yapraklarını döküp tekrardan filizleniyor mevsimler öylece geçip gidiyordu. Parmaklarımdan bir balon misali kayıp giden hayatıma yetişemiyordum. Takılı kalmıştım bana cehennem olan o günde, zihnim bozuk bir plak gibi tekrar tekrar başa sarıyordu o dakikaları. Hatırlamadığım dokunuşları kirli hissettiriyordu, sızlayan tenime çare bulamıyordum, ruhuma ağır gelen kalbimi kaldıramıyordum bir türlü.

Göz yaşlarımın sahibine beslediğim nefret içten içe tüketiyordu benliğimi. Kalbime kazıdığı sevgisini koskoca bir yılda silsemde kendini belli eden yaşanmışlık izi paramparça ediyordu alevlerin sardığı kalbimi. İyi olamıyordum yakın arkadaşımın ihanetinden sonra aynada görmekten korktuğum, suretime iyisin, atlattın diye yalandan bile telkin veremiyordum.

Her sabah günlük rutinim haline gelmiş ağlama krizlerini ihtihara kalkıştığım banyomda gerçekleştirirken yine bir zamanlar bileğimden akan kırmızı sıvının boyadığı fayanslara, şimdi hıçkırıklarımı hediye ediyordum. Tepemden akan soğuk suya kendimi bırakırken bedenimi saran ürpertinin tanıdık olması canımı daha çok yakmıştı.

" Taehyung! Hadi kahvaltıya gel."

Annemin aşağıdan gelen sesi kulaklarıma dolduğunda kendimi toparlamam gerektiğini idrak etmiştim. Kapattığım suyla üzerime attığım havluyla aynaya bakmadan odama geçerken derin nefesler alarak tekrardan gelecek olan bir ağlama krizine engel oluyordum. Dolabımdan aldığım kıyafetlerimi üzerime geçirirken masamda duran takılarımıda üzerime geçirerek odamdan çıkmıştım.

" Anne derse geç kaldım üniversitede atıştırırım."

Kapının önünde bağcıklarını bağladığım spor ayakkabımı giyerken konuştuğumda elinde bir kaşık balla annem gelmişti yanıma.

" Bari şu balı ye."

" Anne bal sevmediğimi biliyorsun."

" Bu yemene engel değil. "

Ağzıma doğru uzattığı kaşığa bakarken gözlerimin önüne gelen gözlerle annemin elini nazikçe ittirip başına bir öpücük kondurmuştum.

" Gerçekten çıkmam gerekiyor."

§§§

Fazlasıyla geç kaldığım dersime yetişmek için asonsöre adımlamıştım. Kendi katımı tuşlarken asonsörün kapanan kapısının arasına giren parmaklara bakarken burnuma dolan sert portakal kokusu midemi bulandırmıştı. Bu kokuyu sevmiyordum benim alıştığım tatlı lilyum kokusunu aramama sebep olduğu için bu kokudan nefret ediyordum.

İçeri giren bedenle kafamı kaldırdığımda karşılaştığım bal rengindeki gözleri hemen başka yöne bakmamı sağlamışken asonsörden inmeyi düşündüm. Ama harekete geçen demir kabin sayesinde hiç bir hamlede bulunamamıştım.

" Hiç değişmemişsin hala sevdiğim Taehyung'sun. Seni özledim."

Söylediği cümle hem gözlerimi doldurmuştu hemde sinirlenmemi sağlamıştı. Kafamı kaldırırken tekrardan buluşan gözlerimiz beni zorluyordu.

" Senden bu kadar uzak durmak artık canımı yakıyor."

" Yanan canınla kül olursun umarım."