Er ging een lange tijd voorbij waarin ik niet at en mijn honger stilde met water. Mijn ouders hadden me een tijdje geleden verteld dat ze gingen scheiden, het kwam als een klap. Mijn ouders waren nog minder thuis dan dat ze eerst waren en dat stelde mij in de gelegenheid mijn eetschema vol te houden. Soms kwamen mijn opa en oma of andere mensen maar meestal kon ik dan wel een smoesje verzinnen om toch nog onder het eten uit te komen. Ik had nieuwe kleren gekocht, ondanks dat ik er zelf niet echt iets van merkte dat ik was afgevallen werden mijn kleren wel steeds losser. Ik liep naar de weegschaal en ging erop staan, 40. Ik was in die tijd pas 10 kilo afgevallen, volgens de Ana coaches moest je 35 zijn met mijn lengte, maar, ik wil minder. Ik wilde de dunste zijn, ik wil dat als mensen me zien ze denken 'Jezus wat is zij dun.' Als ik langs een dik persoon loop wil ik dat dat persoon denkt was ik maar net zoals haar. Ik pakte mijn thinspo schriftje en las er een quote uit. 'Do it for every time you cried over your body. Do it for every time you hated what you saw in the mirror. Do it for the fit body and the double takes. Do It for yourself. Lose that weight.' De thinspo zou me helpen, ana zou me helpen. Alles zou ik eraan doen mijn wensen te laten uitkomen hoe mensen er ook op tegen zijn, niet dat het iemand opvalt trouwens. Ik ben nog steeds even dik.
JE LEEST
Ana's voice
Short Story"Hoe ver wil je gaan?" vroeg de stem me. "tot ik de dunste ben, tot de dood als het moet." Het was de enigste wens die ik toen had, de dunste zijn. De dunste, wanneer was je dat eigenlijk? Eerst 50 toen 40 daarna 30, hoeveel moet je wegen tot je de...
