op het moment zat ik totaal niet lekker in mijn vel, het voelde alsof alles me tegen zat. Ik had een paar dagen geleden ruzie gehad met mijn beste vriendin omdat ze vond dat ik te weinig at en te dun werd, mijn ouders gingen scheiden en ik kon me op school steeds slechter concentreren waardoor ik lagere cijfers hield en op bijles moest. Alleen Ana en thinspo waren mijn vrienden nu, ze hielpen me mijn droom te verwezenlijken. Het was inmiddels ochtend, tijd om weer naar school te gaan. Ik sprong op uit mijn bed, zwarte vlekken kwamen tevoorschijn voor mijn ogen. Ik greep me nog maar net op tijd vast aan de kast, ik hijgde. Mijn maag knorde, ik strompelde naar de wc en stopte een vinger in mijn keel ook al wist ik dat er niks uit zou komen omdat ik niks had gegeten de afgelopen dagen. Ik trok me op aan de wasbak en nam een paar grote slokken water, er was niemand thuis dus dat betekende dat ik geen ontbijt hoefde te eten. Ik kleedde me warm aan,de laatste tijd had ik het veel vaker koud. De wekker dat ik naar school moest ging af, ik stapte op de fiets, er stond een harde wind. Door de harde windvlaag werd ik omver geblazen en belandde ik in de modder. Wezenloos lag ik op de koude natte grond met de fiets boven op me; Ik voelde me net een lappenpop. Tot slot begon het ook nog eens te regenen, ik probeerde de fiets van me af te krijgen maar ik was er te zwak voor. Met volle kracht duwde ik tegen de fiets, er kwam geen beweging in de fiets. Zwarte vlekken kwamen weer opzetten, de vlekken kwamen bij elkaar en vormde samen een grote zwarte vlek waar ik vervolgens in verdween, ik had nergens meer gevoel.
JE LEEST
Ana's voice
Short Story"Hoe ver wil je gaan?" vroeg de stem me. "tot ik de dunste ben, tot de dood als het moet." Het was de enigste wens die ik toen had, de dunste zijn. De dunste, wanneer was je dat eigenlijk? Eerst 50 toen 40 daarna 30, hoeveel moet je wegen tot je de...
