POV WOLFS
Misschien is het maar beter dat ik niet achter Eva aan ga. Ze zei tenslotte zelf dat ze me niet meer wilt zien. Ik snap niet wat er aan de hand is. Misschien aan Anna vragen. Gister avond ben ik dan wel achter haar aan gegaan en heb ook met haar gepraat maar toen zag ik Fleur dronken aan de kant van de weg liggen. Fleur is toch veel belangrijker dan Anna. Anna was toen heel erg boos op me geworden maar kom op je laat je kind toch niet liggen. Ik ben toen met haar mee gegaan naar haar huis. Natuurlijk heb ik Eva gebeld maar ze nam niet op. Toen ze niet op het werk was raakte ik in paniek. Ik belde Eva weer een paar keer maar ze nam steeds niet op. Wat heeft ze nu ineens. Ze weet toch dat ik het heb uitgemaakt met Anna. Daar was ze zelf bij. Ik kijk op de klok. Weer een uur verder. Tja dan maar naar Fleur. Ik heb even geen zin om naar Anna toe te gaan als Eef me daar ziet wil ze me helemaal nooit meer zien. Dan naar Fleur. Daar mag ik vast wel slepen. Misschien wil Eva morgen wel met me praten.
POV EVA
Wat moest die zak nu van me? het lijkt net alsof hij wil weten wat ik weet. Misschien is er wel meer gebeurt en is hij nu blij dat ik het niet weet. Ik hoor de voordeur dicht slaan. Eindelijk is hij weg. Die klootzak. De tranen blijven maar stomen. Ik voel mijn ogen zwaarder worden en val in slaap.
Dus zo voelt het om huilend in slaap te vallen denk ik bij mezelf. Even hardlopen dan maar. Even alles vergeten. Ik doen mijn sport kleren aan en ga naar buiten. Na een half uur hardgelopen te hebben begint het te regenen. Ik ga gewoon door. Als ik hardloop vergeet ik de dingen om me heen. Anderen hebben dat met blowen of alcohol ik heb dat met hardlopen. Na een tijdje begint het toch wel heel hard te regenen. Ik ga op een bankje zitten en begin uit het niets te huilen. Ik weet niet hoe hard ik huil doordat de regen op me valt. Het boeit me niks dat ik nat ben. Helemaal nat van top tot teen. Zelfs me onderbroek is nat maar het boeit me niet. Ik weet niet wat me bezielt maar ik blijf een hele lange tijd daar zitten in de plenzende regen. Als het begint te onweren komt er een vrouw naar me toe. Ik herken haar niet door mijn betraande ogen maar blijkbaar kent zij mij wel. “Eva wat doe jij daar? Kom maar even mee” zegt ze lief. Als ze mijn arm vast pakt om me te helpen zie ik dat het Marion is. Ik omhels haar. “shh Eef het is al goed kom maar even mee naar mijn huis dan kan je het me daar rustig uitleggen” zegt ze en ik loop mee met haar naar haar huis die tegenover het bankje is.
Tussendoor nog ff een klein stukje speciaal voor @flevafan love you.
Xxx me
