POV EVA
"Floris ben je ziek?" Vraag ik aan Floris. Hij kijkt me vragend aan. "Je eet vrijwillig bami" verklaar ik mijn vraag. Hij moet nu lachen maar zegt niks. "Dan geef ik die patat die ik voor ja had gehaald wel aan een kindje die is daar vast wel blij mee" zeg ik dan en sta op. Fleur begint kei hard te lachen. "Eef? Heb je serieus speciaal voor mij patat gehaald?" Vraagt Floris dan. Ik wist dat hij liever zelf kookt maar liever patat eet dan Chinees. Ik draai me om. "Ja speciaal voor jou" zeg ik met een grijns en geef hem het tasje met patat er in. "Maar dan moet je wel iets doen" zeg ik ondeugd. "Ja js je krijgt je bami terug" zegt Floris lachend. "Pap ik denk dat Eva iets anders bedoelt" zegt Fleur lachend die geamuseerd naar haar vader kijkt. Ik voel mijn wangen knal rood worden. Ik bedoelde ook iets anders maar was dat dan zo goed te zien? Floris staat op en loopt naar me toe. Wat gaat hij doen? Moet ik ook naar hem toe lopen of hier blijven staan? Allemaal vragen gaan door mijn hoofd. Ik kijk naar de grond en blijf staan. Ik voel hoe hij zijn armen om me heen slaapt. Ik sla ook mijn armen om hem heen en leg mijn hoofd op zijn borst. "Ik hou van jou" fluister ik. Hij duwt me een klein stukje van zich af waardoor ik hem aan kijk. "Ik ook van jou" fluistert hij.
De avond bij Fleur in het ziekenhuis ging snel voorbij. Het was echt super gezellig. Ik zit aan de tafel in de keuken met een beker chocomel. Floris gaat mrt een beker whisky tegenover me zitten. "Eef ik moet je wat vertellen" ik kijk hem vragend aan. "Je weet wel mijn zus" ik knik. "Ik heb haar weg gehaald bij haar eerste vriendje en gezorgd dat hij werd opgesloten. Hij was een loverboy en ik heb haar nog net op tijd kunnen redden. Ze was super kwaad op me en ze wou me nooit meer zien. Ik heb al die tijd contact gehad met haar vriendin. De laatste tijd had ze geen contact meer met haar. Ze was ineens verdwenen. Ik had het vermoeden dat die loverboy er iets mee te maken had. Maar ik wist niet waar zs was en ef zat al een team uit Rotterdam op de vermissing van haar. Ik kon niks meer doen. Ik had met haar moeten praten. Nu is het te laat." Terwijl hij dit vertelt leg ik mijn hand op dir van hem. "Floris het is niet jou schuld" zeg ik wetend dat hij dit zichzelf toch nooit vergeegt.
Sorry dat het zo lang duurde voor ik weer een nieuw deel heb geplaatst. Ik was nog al inspiratieloos en heb tot nu toe echt een kut vakantie. Ik probeer weer zo snel mogelijk een nieuw deel te plaatsen ook van mijn andere verhaal. Love you
