POV EVA
Wat is er vandaag met Floris aan de hand? Eerst doet hij alsof het zijn schuld is dat die vrouw is gesprongen en nu gaat hij ineens weg. “Marion kan je me even thuis afzetten? Wolfs is met de auto weg” “natuurlijk kan dat”. Dus zo rij ik met Marion mee naar huis. Als ik de deur open doe zie ik Floris op de bank zitten huilen. Ik ga naast hem zitten en sla mijn armen om hem heen. “Eef, Fleur ligt in het ziekenhuis. Ze is aangereden. Het komt waarschijnlijk wel goed alleen dat gaat we een half jaartje duren voor ze weer helemaal de oude is” daarom ging hij dus zo snel weg. Maar wat was er dan met die vrouw? Zou ik het vragen? “die vrouw die is gesprongen is mijn zus” zegt Floris. Kan hij mijn gedachten lezen of zo? Wacht even heeft hij een zus? Waarom heeft hij dit nooit vertelt? “Eef, ik wou het je echt vertellen maar ik wist niet hoe” “het is goed” is het enige wat ik zeg. Hij heeft het zwaar. Hij is zijn zus verloren en zijn dochter ligt in het ziekenhuis. “ik haal wel chinees dan hoef je niet te koken.” Hij knikt dankbaar. Het gaat nu al helemaal niet goed met hem. Als hij het goed vind dat ik Chinees haar zonder dat ik heel vaak heb gesmeekt heeft hij het serieus heel erg zwaar. Maar wat kan ik voor hem doen? Misschien kunnen we samen naar Fleur. Ik heb intussen de tafel gedekt en als ik net weer wil gaan zitten gaat de bel. “Eten” roep ik naar beneden met chinees in mijn handen. Onder het eten lijft het stil. Normaal begint Floris een gesprek maar dit keer niet. Dus het is stil. Geen ongemakkelijke stilte maar z’n stilte van ik wil even nadenken. “zullen we vanavond samen naar Fleur gaan?” vraag ik als ik mijn bord leeg heb. Hij knikt en zegt niks. “Floris je moet wel wat eten” zeg ik en als antwoord schuift hij zijn boort naar voren. “geen trek” bromt hij. Ik maak me eigenlijk wel hele erge zorgen over hem maar dat mag ik niet laten merken. “Floris het komt allemaal goed” zeg ik maar dat had ik beter niet kunnen zeggen. “wat weet jij er nou van” hij rent naar boven. meestal is hij degene die mij troost en ik ben dan degene die weg rent. Maar dit keer is het anders. Hij heeft het echt moeilijk en ik wil hem helpen maar ik weet niet hoe. Misschien is het beter om hem even met rust te laten. Of moet ik hem nu troosten. Eerst even kijken hoe het met hem gaat. Ik loop naar boven en blijf bij zijn kamer deur staan. Ik hoor niks dus leg mijn oor op zijn deur. Op dat moment vliegt de deur open en val ik op Floris. Heb ik weer. “zat je me af te luisteren?” vraagt hij hee serieus. Ik voel me rood worden. “geeft niks Eef. Ik had nooit zo mogen reageren. Je bent de enige die ik nog heb en straks raak ik jou ook nog kwijt” “dus je dacht zo gemakkelijk van mij af te komen?” door mijn opmerking verschijnt er voor het eerst vandaag weer een glimlach op zijn gezicht. “ga je mee?” vraag ik hem dan. Hij kijkt me vragen aan. “Fleur” verduidelijk ik hem. “ja ik kom maar jij rijd” ik vind alles prima als het tenminste wat beter met hem gaat.
Sorry beetje verwarrend maar ik noem Wolfs nu Floris omdat ik vind dat Eva vind dat ze t beter bij hem vind passen nu. Ik hoop dat dit niet te storend is. Wat vinden jullie tot nu toe? Over de zus van Floris krijgen jullie nog meer uitleg. Ja ja dus Anna leeft nog. Hou van jullie
Xxx me
