POV EVA
“Eva ga maar even douchen. Je mag wel wat kleding van mij aan” zei Marion en begeleid me naar boven. ik krijg een joggingbroek en een trui in mijn handen gedrukt. Even douchen is denk ik wel goed. Wat bezielt me toch? Hij heeft je maar één keer gezoend en dat was misschien omdat hij Anna zo miste en dan mij maar ging zoenen. Hij wil niks met je Eef accepteer het nu gewoon.
Als ik uiteindelijk beneden kom gedoucht en wel zegt Marion: “kom even zitten” natuurlijk bedoelt ze er mee dat ik nu alles aan haar moet gaan uitleggen. Eigenlijk heb ik daar helemaal geen zin in maar misschien kan ze me helpen. “het is Wolfs” komt er alleen maar uit en barst weer in huilen uit. Ze slaat een arm om me heen waardoor ik kalmeer. “hij had me gezoend en toen… toen kwam Anna binnen. Hij is achter haar een gerend en toen kreeg ik sms’jes” ik laat haar de sms’jes lezen. “Eva wat is het toch een ongelofelijke lul. Sorry ik kan het gewoon niet anders verwoorden. Maar wij gaan er samen een leuke dag van maken. Ik heb vandaag toch een dagje vrij.” Ik glimlach. Wat is ze toch een schat.
Na een super leuke middag hebben gehad ga ik weer naar huis. Ik heb negens aan gedacht. Even een middag samen genieten. Maar nu is toch het moment aangekomen dat ik weer naar huis moet. “dag Eva, ik heb het heel gezellig gehad. Heb je zin om morgen samen te eten?” vraagt ze. “ja gezellig.” “tot morgen dan” zwaait ze me uit. Morgen gezellig bij Marion eten. Ik heb er nu al zin in terwijl ik een paar seconden geleden nog bij Marion was.
Eindelijk thuis doe ik de voordeur open. En wie zit daar huilend op de bank? Ja je raad t waarschijnlijk al. Die stomme achterbakse zak. “Eef, ik wil met je praten” zegt hij als hij me ziet. “waarom zou ik met jou willen praten?” “omdat ik mijn verhaal wil vertellen en ik hoop dat je dan wel met me wil praten want ik wil ook jou verhaal horen” zei hij nog steeds snikkend. Misschien is het ook wel het beste. Ik kan hem niet eeuwig ontlopen. Vooral niet omdat hij een sleutel heeft van mijn huis en steeds naar binnen komt. “ga je gang” zeg ik nog steeds boos dat hij zomaar mijn huis binnen komt. “ik was dus achter Anna aan gegaan. Ik heb met haar gepraat. Toen zag ik Fleur ergens op straat liggen en ben daar heen gegaan. Anna ging me helemaal uitschelden maar het boeide me niks. Toen is ze terug gelopen en kwam ze even later met mijn mobiel terug. Ze zei dat ze hem had gevonden daar en ik geloofde haar ook. Ik heb Fleur naar huis gebracht en bleef daar slapen omdat Fleur echt vreselijk dronken was. Ik heb je nog een paar keer gebeld maar je nam niet op” zegt hij terwijl de tranen over zijn wangen stromen. Ik ging nu naast hem zitten. Meende hij wat hij zei? Natuurlijk meende hij dat anders zou hij er niet bij huilen. “maar Eef ik weet gewoon niet wat ik anders had moeten doen. Anna dacht dat ik nooit zonder haar kan en geloofde me niet dat ze een uitvlucht was. Eef ik hou van jou” zei hij. Houd hij serieus van me? “Eef zeg asjeblieft wat” zei hij weer. Ik veegde zijn tranen weer weg. “Wolfs ik… ik… wat moet ik zeggen” nu begon ik ook te huilen. Hij slaat zijn armen beschermend om me heen. “wil jij nu jou verhaal vertellen want daar ben ik erg benieuwd naar” zei hij. Nu moest ik wel. “ik…..” ik laat de sms’jes zien aan hem. “wat is het toch een ongelofelijke trut” ik zie woede in zijn ogen. Hij staat op en doet zijn jas aan. “Wolfs doe nu geen domme dingen” roep ik hem nog achterna.
Ja ja ze zijn weer bij elkaar. Hoe gaat dit aflopen?
