POV WOLFS
Eva staat onder de douch. Ze zei dat ik de hele tijd in haar hoofd zit. Haar worden komen nu pas binnen. Voelde ze dan het zelfde voor mij als ik voor haar? Ik ga maar slapen misschien kan ik morgen beter denken. Net als ik mijn broek uit wil doen word er op mijn deur geklopt. Ik doe me broek snel weer aan. "Kom maar binnen" zeg ik dan. Eva komt in haar pyjama binnen. Ze gaat aan de andere kant van het bed zitten. Waarschijnlijk komt ze niet naast me zitten omdat ik mijn blouse al uit heb. "Waarom vind je me eigenlijk speciaal?" Vraagt eva bijna onhoorbaar. Ik moet het haar zeggen. Dit is mijn enige kans. "Je lach is zo mooi. Je hebt een perfecte neus, prachtige ogen, schattige mond, mooi lichaam, je bent gewoon perfect. Maar je vind me vast niks. Ik bedoel jij bent zo perfect en ik..." ik kan mijn zin niet afmaken want ik word onderbroken door eva.
POV EVA
"Zo perfect ben ik helemaal niet. Ik ben alles behalve perfect. Jij bent..." "irritant" maakt Wolfs mijn zin af. "Jij bent niet irritant ik vind mijn gedachten vreselijk irritant. Dat jij in die gedachten voor komt kan je niks aan doen. Ik ben de gene die alleen maar aan jou denkt. Ik wil dit niet. Het mag niet. Ik kan het niet" ik voel tranen in mijn ogen komen. Ik probeer niet te huilen maar het lukt niet. Ik voel hoe wolfs mijn tranen weg veegt. Ik heb niet door gehad dat ik in de tussentijd dichter bij wolfs ben gaan zitten. Ik doe mijn ogen open en kijk recht in zijn blauw grijze ogen. Ik verdrink in zijn ogen.
