Who is ....? || ft. 5 Seconds of Summer | One Direction | The Vamps

7.

Luke's POV
Het is nu bijna week sinds dat Janne vermist is. Ik weet niet waarom maar het lukt me maar niet om haar gezicht van mijn netvlies af te krijgen. Het ene moment zie ik haar glimlach van de vele YouTube video, ja ik heb haar een beetje gestalkt, en het andere moment ziek ik jaar doodsbange gezicht weer voor me van het filmpje dat we drie dragen gelden gekregen hebben.

Het enige wat ik nu wil is me maar haar toe teleporteren zodat ik haar kan omhelzen en vertellen dat alles goed komt, maar dat kan niet het is absoluut onmogelijk. Het doet zoveel pijn om iedere keer weer dat filmpje te zien. Ik heb geen idee hoe het is gebeurd maar op een of andere manier is het online gekomen. Fans blijven het korte fragment maar sturen naar mij en de jongen. Sommige vertel hoe erg het ze spijt dat een vriendin van ons is ontvoerd. Terwijl andere haten dat het onbekende meisje zoveel aandacht krijgt.

Ik stond op het punt om mijn telefoon weer in mijn zak te schuiven toen hij begon te vibreren. Een melding verscheen in het beeldscherm. Het was van Twitter, ik had mijn meldingen al een hele tijd uitstaan aangezien mijn telefoon alle meldingen gewoon niet meer aan kon, maar dit was dus van een geverifieerd account.

"@TheVampsJames: Heey mate! Ben je nog in Nederland? We moeten echt weer een keer meeten!"

Kort nadat de tweet verzonden was kon ik alweer de vele reacties lezen. De meeste hadden een referentie naar een zeker geslachtsdeel erin. Dat waren echt van due dingen waar ik kog steeds niet aan gewend was.

Ik wilde niet dat iedereen wist waar we op dit moment waren om zo min mogelijk aandacht te trekken. Dus besloot ik om James McVey, de gitarist van Britse indie-rock band The Vamps, even een DM te sturen.

Direct Message to @TheVampsJames:
@Luke5SOS: Ja, we zijn nog steeds hier. Hoezo ben je in Amsterdam ofzo?

@TheVampsJames: Ja! Mijn vriendin en ik zijn een paar dagen hier op vakantie voor dat we een paar shows hier in Europa gaan doen. De andere jongens komen over een weekje deze kant op.

@Luke5SOS: NICE! Wij zijn hier om een vriendin te helpen. Weet niet fobie het gehoord hebt maar een meisje, Janne, is ontvoerd. En ze betekent nogal wat voor ons.

@TheVampsJames: Ja! Gweneira, mijn vriendin had er wat over gezegd. Ze wilt heel graag helpen. Daarom dacht ik stuur even een bericht. Wat denk je ervan, zullen we over een uurtje in ons hotel afspreken?

@Luke5SOS: Ja komt goed moet even iedereen erbij roepen en een taxi bellen, maar we komen eraan.

------------------------
Het was ongeveer drie kwartier later dat de groep in een zwart Mercedes taxi busje de parkeer plaats van het hotel opreden. De vier band leden wilden zo min mogelijk opvallen wat vrijwel onmogelijk was met Michaels vuur rode haar, dus droegen ze allemaal maar een hoofddeksel zoals een pet of capuchon om hun gezicht en haar in te verbergen.

Er was verbazingwekkend vrijwel niemand in de lobby van het Hilton hotel waarin James en zijn vriendin Gweneira in verbleven. Toen de groep jongens en meiden dan ook bij de receptie aankwamen deden ze snel hun vermomming af om niet als bankrovers verdacht te worden.

"Goedendag, kan ik u misschien helpen?" zei de receptioniste toen ze van haar computer beeldscherm opkeek. Het werd allemaal in het Nederlands gezegd en ik kon er vrij weinig uit wijsmaken. Snel schoot Rosa te hulp door in het Nederlands waarschijnlijk iets te vertellen over hoe wij geen Nederlands konden verstaan of spreken.

De vrouw achter de balie veranderde snel van taal en sprak ons in perfect Engels een vertaling van wat ze met had gevraagd. Waarop ik antwoordde dat we hier waren voor James McVey. Met een soepele beweging drukte de dame een paar toetsen van haar telefoon in en belde wat waarschijnlijk James was aangezien hij vijf minuten daarna uit de lift verscheen samen met een meisje.

Waarschijnlijk was het meisje dat samen met James was iets jonger dan ik, nee waarschijnlijk waren we gewoon even uit. Ze was in ieder geval niet zo kort als de meeste meisjes. In verhouding met mij natuurlijk wel, maar volgens de meeste mensen ben ik gewoon een reus. Ik schatte haar zo rond de 175 cm. Ze had lang haar tot ongeveer halverwege haar rug, de puntje iets lichter dan de rest een donker blonde kleur in contrast met haar bruine haar. Vanaf hier kon ik haar ogen niet heel goed zien maar ze waren een soort van bruine kleur, misschien met een beetje groen erin. Ze was absoluut niet dik, ze was juist heel dun. Perfect voor James dus die bekent staat om zijn verslaving met gezond eten en sporten.

"Heey man!" groette James mij terwijl hij zo'n man hug ding gaf. Gweneira, het meisje dat met hem de lift uit kwam gaf even later een wat voorzichtigere hand. "Uhm hoi, ik ben Gweneira," van wat ik kon horen had ze een ligt Schots accent in haar Engels. Eigenlijk gewoon niet ligt het was echt heel erg Schots en ja ik kan het direct als Schots herkennen want ik let redelijk op accenten. Aangezien iedereen altijd een opmerking maakt over ons Australische accent vind ik het leuk om andere accenten te kunnen onderscheiden. Ik schudde haar naam toen ik zacht mompelde "Luke... Hemmings."

"Zullen we anders naar de bar gaan, we kunnen wel naar de hotelkamer gaan maar dan wordt het ook zo krap." Stelde James voor terwijl de helft van ons groepje ermee instemden en we dus in de richting van de bar. Eenmaal daar aangekomen zochten we een beetje een stil hoekje in het café waar we rustig konden overleggen. "Dus, hoe lang is Janne eigenlijk al weg?" vroeg James om de stilte die was begonnen nadat de over terug was gelopen naar de bar om onze drankjes te halen. "Bijna een week," antwoordde Michael. "Precies zes dagen," vulde ik hem snel aan.

"En waar was ze voor net laatst, zeg maar voordat ze verdween?" vervolgde James die echt alles over de mysterieuze verdwijning wilde weten. "Ik wilde Janne gaan bellen, via FaceTime zoals we eigenlijk altijd doen. Alleen toen ik dacht dat ze eindelijk opnam waren het deze maf ketels. Ze vertelde mij dat Janne bij hun was, maar toen met One Direction in de tourbus was gegaan en dat zij haar daarna niet neer hadden gezien."

"Dus jullie hebben haar telefoon?" sprak Gweneira op die tot voor nog de hele tijd stilletjes voor haar uit had staan kijken. "Uuhm ja, er is alleen een probleem we kunnen er niet in. Er zit een wachtwoord op." antwoordde Ashton. "Mag ik hem is?" vroeg ze. Shit, de tas waar we hem in hadden gedaan staat nog in de lobby. "Kom dan kan ik hem halen. Ik denk dat we hebben per ongeluk bij de balie hebben laten staan." zeg ik snel, waarna ik direct opsta en richting de lobby loop.

"Luke, wacht!" Gweneira komt achter me aan gerend. Ze liep met mee naar de balie waar onze tas niet meer stond. "Sorry, maar heb jij misschien een tas hier zien staan. Ik ben hem net vergeten mee te nemen?" Vroeg ik. De receptioniste liep even naar de kamer achter haar bureau waar ze een zwarte Eastpack vandaan haalde "Bedoel je deze?" vroeg de dame met haar Nederlands-Engelse accent. "Ja dat is hem, bedankt!"

Snel ritste ik het voorvakje van de tas open waar nog steeds Janne's witte iPhone inzat. Haar lockscreen was een collage van haar Connor van the Vamps, Harry Styles van One Direction en mij. Het is zo schattig. "Uhm, mag ik hem is? Ik denk dat ik namelijk haar code weet." zei Gweneira. Ik gaf haar het mobiele apparaat en ze typte snel de vier cijfers in. Ja hoor hij ging open. "Hoe... hoe weet jij haar code?" stotterde ik. "Oh het was gewoon aar verjaardag 22/09, dat was eigenlijk best logisch."

Ze bleef even tikken op het schermpje. "Maar hoe weet jij dat ze op 22/09 jarig is?" vroeg ik totaal in shock. "Ik ben op dezelfde dag jarig," glimlachte ze. Dat was het moment dat alles op zijn plaats viel. Toen Rosa vorige week vertelde hoe ze een tweeling had. Gweneira had precies dezelfde haar kleur als Janne, alleen een andere kleur ogen, ze zijn even lang, ze zijn bijna identiek. Een tweeling!

"Jij, jij bent Janne haar tweeling zus!" riep ik uit. "Shhh! Ik wil niet dat mensen het weten. Wanneer die mensen erachter komen dat Janne een tweeling zus heeft kan ik ook in gevaar komen." Ze hield het schermpje op. Het was een foto van de twee kleine meisjes. "Dit was toen wel elkaar voor het eerst hadden ontmoet. Onze biologische moeder had ons voor adoptie gegeven toen we net geboren waren. Ik ben opgegroeid in Schotland en zij in Nederland. Onze nieuwe ouders hadden er nooit aan gedacht om ons te laten ontmoeten tot deze dag, maar alsjeblieft vertel het aan niemand."

"Nee, nee! Weet James het ook niet?" vroeg ik snel toen we weer terug liepen naar het café. "Nee, hij weet niet dat Janne mijn tweelingzus is alleen dat ik een tweelingzus heb. Hij denkt alleen dat ik dit wil doen om iemand te helpen met een dierbare te zoeken aangezien het zolang heeft geduurd voordat ik mijn zusje had ontmoet." Ik knikte toen we weer aan de tafel gingen zitten. Iedereen was al druk in gesprek zo ook James die helemaal nieuw was tot deze groep. "Nu jullie terug zijn laten we maar een plan maken om Janne zo snel mogelijk terug te krijgen!" zei Ashton.