Eksik Mısralar (Elfâz serisi-1)

6. Bölüm - Sonbahar

.
.
Bu bölümü yazark1s1 ithaf ediyorum. Kitabımın kapak tasarımı bizzat kendisine aittir. 😍 Ellerine ve emeğine sağlık. ❤
Eğer kitaparınıza kapak tasarımı yapılmasını istiyorsanız şiddetle tavsiye ederim.

Hatalarım varsa af ola.

Sabah erkenden hastaneye ailemle beraber gidip yatış işlemlerini yaptıktan sonra odama geçtim ve bir ay benim için bir ömür gibi geçmeye başladı.

Belli aralıklarla kanım değiştiriliyor o da yetmezmiş gibi kolumdan kan alınıp tahlil yapılıyordu.

Kollarım artık mosmor olmuştu kan vermekten, bedenim ise bitkin düşmüştü. Bu yaşadıklarım benim için çok zordu ama elhamdülillah atlatmıştım.

Bir ay sonunda bitmiş ve ben hastaneden kurtulmuştum. Şimdilik. Bu zorlu süreci nasıl anlattığımı soracak olursanız şunu söylemeliyim ki sürekli yanımda olan ailem, Asaf ve Asel sayesinde.

Tabi bu her şeyin bittiği anlamına gelmiyordu, hatta tam aksine her şey daha yeni başlamıştı. Düzenli olarak kanım değiştirilecek ve ilaç tedavisi görecektim.

Ayrıca Ateş amcanın belirlediği tedavi uygulanacak ve tedaviye uygun hazırladığı plana uyacaktım....

İçimde tuttuğum nefesi dışarıya verirken şunu çok daha iyi anlamıştım.

İnsan sağlığının kıymetini kaybedince anlıyordu. Ne acı değil mi? Bir tek sağlık değil her şeyin kıymetini yitirince anlıyorduk. Hâlbuki şükredip kıymetini bileseydik belki de her şey daha farklı olabilirdi ama biz bilememiştik. Ve ne acı ki bende bilemedim. Eğer bu kadar kıymetli olduğunu bilseydim sağlığımın her anını tadının çıkarırdım.

Çünkü bunların yanı sıra artık hayatımda bir çok kısıtlama da geldi.

Ne gibi mi? Artık yağmurlu havalarda yürüyemiyorum üşütürüm diye, koşamıyorum çok yoksa terler hasta olabilirim ve bunun gibi bir çok şey bana artık yasaklanmıştı.

Biliyorum bunların hepsi size saçma geliyor olabilir ama bünyem eskisi gibi sağlıklı ve güçlü değil! Dışarda alabileceğim her türlü enfeksiyon beni daha da kötü sonuçlara götürebilir.

Şimdi anlamışsınızdır hasta olan insanların neden maskeli dolaştıklarını.

Ayrıca şunu söylemek istiyorum ki bu süreçte en çok günlüğümle vakit geçirdim. Onu aksatmadan her gün yazdım. Eğer bana bir şey olursa benden aileme bir hatıra olarak kalmasını istedim.

Telefonumun sesiyle yerimden sıçrarken bir an kalbimin durduğunu hissettim. Yazmaya o kadar çok dalmışım ki telefonun sesiyle bedenim korkuyla titredi.