Baktıkça kendimi görüyorum gözlerinde,
Ayna gibiler sanki,
Bakmak da yürek ister bence.
Ben senin gözlerinin karanlığına vuruldum yârim,
Ben senin gözlerinin karanlığına vuruldum.
Ruhumu görüyorum gözlerinde,
Ruhum da siyah,
Gözlerin gibi işte.
Kabul edemez bu bünye,
Bu ruh siyahtan başka rengi,
Çünkü siyah da nefes alma sebeplerimden biri.
Nasıl da cehennem gibi bakıyor o gözler,
Tıpkı ruhum gibi.
Nasıl da ölümü andırıyor o gözler,
Tıpkı üzerime sinen cesedin kokusu gibi.
Mümkün mü bu gözlerden gözlerimi ayırmak?
Söylesene!
Mümkün mü,
Aşık olduğum karanlığınla daha da siyaha bulanmamak?
