Son kez anlatıyorum seni satırlara.
Son kez dinliyor satırlar hıçkırıklarımı,
Son kez ıslatıyor gözyaşlarım onları.
Sen ki,
Benim mucizemdin.
Karanlığıma doğan güneşimdin.
Midemdeki kelebeklerin sebebiydin.
Şimdilerde yaramsın.
Gözlerimden kan niyetine akan yaşsın.
Seninle hayat buluyordu benliğim,
Artık karanlığa hapisim.
Senin yüzünden küstü bana satırlar,
Ne zaman alsam elime kağıt ve kalemi,
Yazamıyorum tek bir kelime,
Dökemiyorum içimi.
Çünkü artık ne insanlar,
Ne de satırlar anlıyor beni.
Seviyorum dedim,
Kaybettim herşeyimi.
Sen de kaybet,
O zaman anlayacaksın beni.
