tears killed her | vrosé

0.0

Tanrı'nın sevdiği kulları vardır, Kim Taehyung. Yüzleri hep güler. Tanrı onları çok sever.

Tanrı bizi hiçbir zaman sevmedi.

Çünkü biz kurgudaki birbirlerinin yaralarını saracak olan o iki âşık karakter değiliz, hayalkırıkları üflüyoruz zihnimize. Zira biz bir oyunun içindeyiz. Saat ölüme on kala öleceğiz.

Ben sessiz bir insanımdır Taehyung. Bazen ölürüm, bazen bir uçurumun yamacında oturur ayaklarımı sallandırırım; gölgelerin saf kokusu nefes alır orada.

Ben kırık bir kadınımdır Taehyung. Bazen ruh kırıklarım zihnimin çığlık atan yanını susturur, bazen hayal kırıklıklarım avuçlarıma yaşanmışlıkların yara izlerini bırakırlar.

Sen sabırlı bir insansın Taehyung. Öfke gözlerinde parlarken zihnini susturursun. Geleceğin bir fuzulisi nefeslerini keserken sen oturur, sadece izlersin.

Biz ölü insanlarız Kim Taehyung. Tanrı bizi hiç sevmedi. Şahdamarımıza bir çizik atıp bu oyuna bir son vermek istediler.

Lakin kaybettiler.

Bu bizim küçük, hilekâr oyunumuz. İçinde sen ve ben varız sadece, sıfırdan ölüme kadar, defterler kapananıncaya dek bize ait kalacak hatırlarımız.

İpler bizim elimizde. Tavana asıp nice duygular sallandırdığımız halatlar tam da şafak vaktinde avuçlarımız içinde. Gün gelir, kim bilir, adına mezarlıklar feda ettiğimiz ipler serçe parmağımıza dolanır; Kaderin Kırmızı İpi.

Ve ipler bizim elimizde olmaya devam ettikçe onlar kaybedecekler. Birbirine tutundukça aşkımız, kenetlendikçe parmaklarımız, onlar kazandıklarını zannetse bile bu gece, Tanrı bile karşımızda diz çökecek.

Mahşer ile ufuğun birleştiği noktada aşıklar, arafa doğru uğursuz bir ant içerler. Toprak yutmuş analar, cüretkâr yeminler karşısında mezar taşlarını bir kere daha öperler. Alınlarımızın birleştiği zaman, gözlerimiz birbirleri içinde bir keşife çıktığı an, tüm gök bize ağlar. Sevgilim, sen iki elin kanda olsa da bana inan.

-weaskys