SAPKIN #WATTYS2015

8.Yanıma Gel.

Bölüm Şarkısı: Linkin Park- Numb

~

Medya: Aiden Butler

~

Boğazımda ki iğrenç yumru bir türlü geçmiyor, nefes almamı zorlaştırıyordu. En sonunda masadan kalktım.

"Gitmeliyim."

Kimsenin bir şey demesini beklemeden cafeden çıktım ve eve doğru yürümeye başladım.

Niye ağlamak istiyordum ki?

Niye bu adama bu kadar bel başlamıştım?

Gözlerimin yanmaya başladığını farkedince adımlarımı daha da hızlandırdım.

"Eva!"

Johny'nin sesi bana ulaşınca sesimin titrememesini dileyerek ekledim.

"Git başımdan."

Arkamdan en az benim kadar hızlı bir şekilde yürürken acı ile ekledim.

"Sana git dedim John."

"Umrumda değil."

Yerimde durdum ve bir kaç saniye sonra ona döndüm. Haraketlerimi inceliyor,bir sonuca ulaşmaya çalışıyordu.

"Gitmeyeceksin değil mi?"

Dudağını yuvarladı.

"Hayır."

Ona doğru hızla yürüdüm ve kollarımı ona doladım.

"Sakın bir şey sorma."

Sorsaydı eğer bir cevabım yoktu. Ruh halim bu dengesiz adam ile orantılıydı ve canımı sıkıyordu. Güven uyandıran kollarını sıkıca bana sardı. Herkes gitse bile yanımda kalacak tek kişiydi Johnny. Beni yargılamadan, sorgulamadan durandı o. Belki yıllardır arkadas olmamızın getirdiği birşeydi bu, bilmiyorum ama onun hep yanımda olmasinı seviyordum. Saçlarımı okşadı ve ufacık bir öpücük bıraktı.

"Gel hadi biryere oturalım."

Kabul etmişçesine elini tuttum, ekledim.

"Bize gitsek ya?"

Başını olumlu anlamda salladı ve sakince yürümeye başladık. Hala tavırlarıma bir anlam veremiyordum.

Emin olduğum tek şey;

Aiden ile olan anlaşmam bitmişti ve birdaha asla biz olamayacaktık, nokta.

Hem zaten onun gibi bir adamdan başka birşey bekleyemezdim. Sinirle dudaklarımı yuvarladım. Çoktan eve gelmiştik. Kapıyı çaldıktan bir kaç saniye sonra annem belirdi. Bizi görünce sıcacık tebessüm etti, ardından.

"Hoşgeldiniz."

Johnny ile annem çok iyi anlaşırdı. Maddie ben ve John kardes gibiydik, yıllardır yediğimiz içtiğimız ayrı gitmezdi. Salonda ki büyük koltuklara oturduğumuzda annem üzerinde ki mutfak önlüğüne ellerini sildi ve cok sevdiğim gülücüklerinden birini fırlattı.

"Akşam yemegine kalmaya ne dersin Johnny?"

John mahçup bir şekilde tebessüm etti.

"Çok isterdim Bayan Price fakat akşam tamirciye gitmem gerek."

"O zaman başka zaman olsun."

Johnny reddtemeden başını salladı ardından da annem mutfağa geri döndü.

"Odama çıksak ya?"

Onada daha mantıklı bir seçim gibi gelmiş olmalı ki birsey demeden merdivenlere yöneldi.