SAPKIN #WATTYS2015

16.Yine mi Dracula?!

 

 HERKESİN OKUMASINI RİCA EDİYORUM! ÖNEMLİ;

Öncelikler herkese merhaba. Beni rahatsız eden bir durumdan bahsetmek istiyorum size. Evet Wattpad harika kitaplar barındıran mucizevi bir site ve bu sitenin yıldız hikayeleri var. Hepimiz severek takip ediyoruz fakat bu her hikayenin onlardan esinlendiğini ve özenildiğini göstermez. Özellikle de benim hikayemin! Ben eleştirilere son derece açık biriyimdir fakat bu tip ''esinlinme'' cümlelerine tahammülüm yok. Çünkü ben burda canımı dişime takıp siz güzel okurlarıma duygularımı açıklayıp cümlelerimle kalplerinize ualşmaya çalışıyorum ve bunları yaparken tüm samimiyetimle ve özgünlüğümle yazıyorum. En ufak bir cümleyi bile on kez tartıp yazıyorum en basitinden.Sapkın başından sonuna kadar kurgusu oluşturulmuş ve benim hayal gücümden oluşan bir hikayedir ve empati yaparsanız rahatsızlığımın sebebini anlamanız oldukça basit olacaktır.Bu yüzden böyle düşünen arkadaşlarımızın okumamasını istemekten yapacak başka bir şeyim yok. Okuduğunuz için teşekkür ederim...

~

Bölüm şarkısı:Hoobastank - The Reason

~

Medya:Aiden Butler

~

''Bana göre bir ceset, canlı bir bedenin taşıyamayacağı bir güzellik ve saygınlık taşır.

~

''Benim dünyam ile uğraşma.''

Sert değildi ya da bağırmıyordu ama cümlesi kesinlikle emir içeriyordu. 

''Ama..''

Yanağımı okşadı ve kollarını daha da bir sıkıca sarmaladı.

''Uyu küçük.''

''Aiden ben..''

Soğuk dudaklarını anlıma bastırdı ve cümlemi yarıda keserek başımı boynuna yaslamamı sağladı.

''Uyu dedim.''

Yorgundum daha yeni uyanmama rağmen yorgunluktan kırılıyordum. Kokusunu ciğerlerime hapsettim ve gözlerimi kapattım. Beni huzurla sararken bedenim yavaş yavaş gevşemiş ve kendini uykunun sorunsuz kollarına bırakıyordu. Gülümsedim.

Aiden yanımdaydı. Başımı daha da bastırdım. Büyük eli çenemin altından kavramıştı ve usulca okşuyordu nefes alışverişi bir niniyi andırırken daha fazla dayanamayacağımı farkettim ve kendimi uykuya teslim ettim.

~

Gözlerim aralandığında Aiden yoktu ve aşağıdan annemin sesi geliyordu. 

Yüce Tanrım yoksa yakalanmışmıydık?

Tabikide yataktan oldukça zor ve yavaşça kalktım. Sessizce merdivenin korkuluklarına tutundum.

''Ah evet Reina. Eva mı? Sanırım hala uyuyor.''

Telefon ile konuştuğunu farkettiğimde derin bir nefes verdim ve yanına indim.

''Güzelim uyanmışsın.''

''Hıhı.''

Masaya oturmamı işaret etti.

''Geldiğimde odanda mışıl mışıl uyuyordun. Uyandırmaya kıyamadım.''

Annemin koyduğu sütten bir yudum aldım.