Love Changed Me

Meet Trixie Alexandra Takashi

Trixie's POV

"I.Am. Trixie Alexandra Takashi, daugther of Mr. & Mrs. Takashi" cold kong sabi

Nagtaka ako pero di ko pinahalata dahil parang nagitla sya ng malaman ang pangalan ko, siguradong dahil ako ay anak ng nagmamay ari nitong school. Pero bakit ganon ambilis ng tibok ng puso ko? Bakit manghangmangha sya kung makatingin sakin? Ughh nevermind -__-

"Luke, dre anong ngyayari dyan? Hahah-oooh chicks?" sabi ng lalaki na kararating lamang

"Hi miss im Hanz Jimuel Perez" *wink*

" Lance Tristan Han here and this is Alexander Jung" sabi nya at itinuro ang isa pang lalaki

" oooo hi bro mathew" sabi pa nung medyo kahawigin ni luke?

Pag harap sakin nung kapatid ata ni luke ay lumaki ang kanyang mga mata o_o

"A-alexandr-ra?" Pautal utal na sabi ng lalaki

"Sino ka ba" cold kong sabi

"Di mo ko kila" di ko na narinig dahil siniko ni luke ung lalaki

"Ace di nya tayo kilala, di ko alam kung bakit pero di nya tayo maalala" sabi naman nitong si luke

Naguguluhan ako sa pinagsasabi nila kaya mas mabuting umalis na ako.

Nga pala nakalimutan kong magpakilala hayy. I am Trixie Alexandra Takashi, 18 years of age. Live in our mansion. I hate my dad i choose to be a cold person. My dad is the reason why my grandad died! My grandad was the one who truly loved me because my parents are bussiness minded. They told me that i got in a car accident and lost my child hood memories. No one knows about that because i live like an secret because i am a TAKASHI. They only love my brother, but my brother loves me.

Now im walking here in the hallway and i hear some students talking about me.

"Look oh she looks like a goddess , grabe ang ganda"

"Chick bro ligawan ko na"

"Ang kinis"

Sh*t maniacs i hate the most.

I continued walking and go to my goddamn class. Umupo ako at umubob hinintay na mag simula na ulet ang klase.

*kringgggggg*

Blahbalah
Blha
Blahhhh
Blahhhhhh
Blahhhhh

Amboring talaga ng klase dito.

Nagising nalang ako ng tawagan ako ni mom. Dahil biglang nag ring ang cellphone ko kaya nabalik ako sa ulirat.

"Anak?" si mom

"Yes?"

" I just want to inform you na pag kalabas mo ay uuwi ka na agad because we are meeting some bussiness partners/ friends"

"Why do I need to be there?"

"Me and your dad need to discuss something"

"Ok."

Malapit na din naman matapos ang klase. Siguro kelangan ko talaga dumaretso don. Mahigit mag pipitong taon ko ng hindi kinakausap ng matino si dad dahil ng nangyari kay grandad.

*flashback*

"Grandadddd!" Sigaw ko ng nakangiti kay lolo

"Iha may ibibigay ako saiyo" sabi ni lolo habang nakangiti sa akin

"Lo ano po yun" tanong ko habang nagtataka

"Eto" sabi ni lo habang kinuha ang isang kahon sakanyang likod

"Iha ito ay ibinigay sa akin ng lola lucia mo" sabay lagay ng magandang kwintas sa aking mga kamay

" Lo bat sakin mo ito ibinibigay?" Tanong ko habang nakangiti

"Iha ito kasi ay ibinibigay lamang sa pinakamamahal mo sa pamilya, di ibig sabihin kaya sayo ko to ibinigay ay di ko mahal ang iyong kapatid. Sayo ko to ibinigay dahil alam kong mabuti kang bata at may mabuti kang puso. Apo alam kong di na ako magtatagal sa mundong ito. Di kita makikita habang ika'y nagdadalaga na :)" sabi ni lolo habang naiiyak na nakangiti

" lo wag naman magsalita ng ganyan ohhh" sabi ko habang naiiyak na din

"Apo tandaan mo ito, mahal ka ni lolo at babantayan kita" nakangiti nyang sabi

"Apo tayo ng matulog at dumidilim na"

"Sige po lolo"

Pumasok na kami ni lolo sa kwarto ko at humiga, habang iniisip ko ang sinabi ni lo ay papikit na ng papikit ang aking mga mata hanggang sa....

*kinakabukasan*

"Pa hindi mo ba naiintindihan!!? Matanda ka na at kailangan mo ng bumitaw sa pwesto ng pagiging presidente ng kompanya!!" Rinig kong sigaw ni papa

"Hon wag mong sigawan ang papa mo" sabi ni mom habang umiiyak

Palabas na sana ako ng kwarto ng bigla akong hatakin ni kuya papasok para di ko makita ang sumunod na ngyari...

*bangggg*

Narinig ko si kuyang unti unting humihikbi, at ako nama'y pinilit alisin ang kanyang mga kamay sa aking mga mata at di ako makapaniwala sa aking nakita.... si lolo nakahandusay at duguan sa sahig at si papa unti unting binitawan ang bar-ril.

"Lo? Lol-lo?, gumising ka lolo" sabi ko habang lumapit at umiyak sa lolo ko

" ano pang hinihintay nyo! Tumawag kayo ng ambulansya!" pero parang walang narinig si papa na napaupo nalang sa sahig.

*flashback*

Hindi ko namalayan tumulo na pala ang aking mga luha. Nakakatawa lang dahil sa isang iglap, nawala ang iisang taong nagmahal saakin.

*kringggg*

Tumunog na ang bell at iyon na ang hudyat ng aking pag labas sa room. Naglalakad ako sa hallway at walang pake sa taong nakapaligid sakin. At ng makarating ako sa parking ay sumakay na agad ako sa kotse ko.

*brooooom*

Pinaharurot ko na ang kotse ko papuntang mansyon. Diko alam pero parang kinakabahan ako. Nakakapagtaka dahil kailangan kasama pa ako sa paguusap eh wala naman akong pakialam doon.

*mansion*

"Young lady, magandang gabi po hinihintay na po kayo nina Mrs. & Mr. Takashi sa dinning area with your brother po" sabi ni butler vin

"Ok" sagot ko

Daredaretso akong pumasok at huminto sa dinning area. "What's this dinner is all about" tanong ko

"Prepare your self Trixie, anak may bisita tayong darating at may mahalagang paguusapan , tatawagin ka sa taas ni butler pag andito na ang bisita" sagot ni dad

Diko na sinagot si dad at umakyat na lang sa kwarto ko. Gagawin ko na ang ritual ko.

.....................

*maligo*

*mag laptop*

*knock**knock*

O_o
"Young Miss, pinapa baba na po kayo ni Mr. Takashi" si butler vin

"K" sagot ko

Hay tiningnan ko ulet sarili ko sa salamin, simple but elegant hmm? Ba baba na nga ako. Paglabas ko ng kwarto ay may narinig na agad akong tawanan. Pag lapit ko sa hagdanan ay daredaretso lamang akong bumababa at pumunta sa dining area. At sa di ko inaasahan, itong tao pa nato talaga ang makikita ko LUKE MATHEW FERNANDEZ.

(A/N): Thanks for reading this story, Hope you'll read my other books if I published it once. :)

Tweet me on: @miel_licious