Przyjaciele aż do końca (Shadow x Aurora)

Prolog

Aurora
Obudziłam się rano i jak zawsze leżałam na moim hamaku który był przymocowany do dwóch dużych drzew. Tak, jak się domyślacie mieszkam na dworze, nie mam stałego domu bo zawsze gdzieś mnie niesie. Kilka lat temu przez przypadek teleportowałam się daleko od mojego domu, przyjaciół i rodziny. Od tamtej pory próbuje tam wrócić. Jeżeli chodzi o moich przyjaciół to nazywają się Amy, Knuckles, Tails, Stiks, Shadow, Silver, Blaze i Rouge. Moja rodzina to praktycznie tylko Sonic, jest moim kuzynem. Wszystkich poznałam lata temu w szkole, siedziałam w ławce szkolnej z Shadowem, gdybym się nie teleportowałam to pewnie nadal bylibyśmy najlepszymi przyjaciółmi. Jestem pewna że kiedyś wrócę do domu i znowu będzie jak za dawnych lat. Tylko kiedy? Chodzę tak od 5 lat i nadal nic. Nawet nie pamiętam czemu się teleportowałam. A właśnie, moje moce to oczywiście teleportacja, echolokacja i umiem strzelać z rąk takim czymś co nazywa się plazma. Nie wiem w sumie po co mi to? Dzisiaj znowu idę przed siebie i jak zawsze mam nadzieję że kogoś spotkam, ale pewnie nic z tego. Szłam i szłam i szłam i zapadła noc. Robiłam mój mały obóz i zasnęłam na swoim hamaku. Tej nocy jak każdej innej śniły mi się dziwne rzeczy i niektóre wspomnienia.
Sen Aurory
Byłam w 8 klasie i właśnie szłam do szkoły razem z moim przyjacielem Shadowem. Nagle tuż przed nami wybuchła szkoła, a w swoim latającym pojeździe Eggman zaczął strzelać do nas laserami. Shadow i ja zaczęliśmy uciekać do lasu a on ciągle nas gonił. W pewnej chwili Shadow zaczął mnie wyprzedzać bo ja nie miałam już siły dalej biec. On to zauważył i zatrzymał się przy mnie
- Aurora, teleportuj się
- Co?! Ale mogę was już nie zobaczyć
- Obiecuję ci, jeszcze się zobaczymy
Mój najlepszy przyjaciel kazał mi się teleportować. Więc to zrobiłam wylądowałam w lesie i siedziałam w nim aż do teraz.
Koniec snu
Już wiem jak znalazłam się w lesie i dlaczego. Chciało mi się płakać, on prawdopodobnie poświęcił życie żeby ocalić mnie. Ciekawe czy oni też tęsknią za mną? Czy wogóle mnie pamiętają?