Bu aslında final
Ama bundan sonra tam final olan bir bölüm olacak.
Asıl final o olacak yani.
Neyse çok uzattım.
Hikayeye dönelim.
Eun-Shii'den...
Woojin yine odasına kapanmıştı.
Kardeşimin ilk aşkının böyle bitmesi beni de çok üzüyordu.
Benimde ilk aşkım berbat olmuştu.
O beni aldatmıştı ama benimki Woojin'e kıyasla daha hafifti.
Biz yemek yedikten sonra tepsiyi alıp Woojin'in kapısını çaldım.
Birkaç saniye sonra kilidi açtı ve içeri girdim.
Yeni duş almış ve saçları hâlâ ıslaktı.
Kapıyı kapattım tekrar ve tepsiyi yatağın yanındaki komidine bıraktım.
Eun-Shii: Afiyet olsun.
Woojin: Aç değilim noona.
Eun-Shii: Ablaya yalan söylenmez Woojin. Ye hadi.
Woojin: İstemiyorum.
Eun-Shii: Otur bakayım.
Onu yatağa oturtup bende yanına oturdum.
Eun-Shii: Zor olduğunu biliyorum kardeşim. Ama bir düşün. O bunu ister miydi? Senin her zaman ağlamanı? Yada kendini odaya kapatmayı?
Woojin: İstemezdi. Ama bende ölmesini istemezdim.
Elimle ıslak saçlarını dağıttım hafifçe sonra elini tuttum.
Eun-Shii: Belki sonsuza kadar sadece onu seveceksin, belki başka kimseye aşık olmayacaksın. Ben buna karışamam. Ama sen herkesi bu halinle üzüyorsun. Annemizin hâli seninkinden farksız. Bitanem şunu unutma. Sadece onu sev ama yaşa. Nefes almak yaşamak değil kardeşim. Gülümse yine.
Woojin: Olmuy-
Eun-Shii: Denemedin ki.
Kafasını iki yana salladı.
Woojin: Denedim.
Eun-Shii: Tamam eski alışkanlıklarına dönme istediğin gibi ol ama sen gülümse. Ne zaman görsem ya gözlerin yaşlı yada dümdüz bakıyorsun. Eskiden... Ben sana bakarken sen sinirlenince 'hiçbir şeyi yapamadığın gibi ablalığı da beceremiyorsun demiştin' sonra odana çekilmiştin. Ne kadar ağladığımı bilemezsin. Üzerimden kamyonla geçsen o kadar acımazdı canım. Babam ağladığımı görünce sormuştu. Çocuk aklı işte her şeyi anlatmıştım. Babamda bana daha sıcak olmuştu. Sonra sen kızmış kavga çıkarmıştın... Ama ben sana küsmemiştim. Ben sana kızmamıştım. Çünkü seni asla kırmak yada üzmek istemedim. Belki mükemmel bir abla olamadım sana ama seni çok sevdim. Tüm hatalarını neden bağışladım sanıyorsun? Şimdi ise sen beni yine üzüyorsun Woojin. Ama sana söyleyeyim bu sefer küçük değilsin ve beni tekrar ağlatırsan-
Dememle kollarını belime doladı.
Bende beline sarıldım ve kafasını boyun giriltime yasladı.
Woojin: Özür dilerim noona. Çok özür dilerim. Deneyeceğim. Senin için.
Kokusunu içime çekip belindeki bir elimle saçlarını okşadım.
Woojin: Abla ben aslında... Kırıldığını düşünememiştim. Hep bencillik yaptım.Yaptığım pisliklerin insanları zor duruma düşürdüğünü tahmin edemedim.Sadece eğlenceye vuruyordum işi ama bundan sonra böyle olmayacak. Sana söz veriyorum. Sürekli ağlamayı bırakacağım.
Eun-Shii: Yia benim bela çocuğum büyümüşte söz mü veriyormuş?
Woojin: Noona...
Eun-Shii: Efendim?
Woojin: Bana krep yapsana?
Eun-Shii: Hm.. Hay hay Bay Kim.
Woojin: Ya da dur. Sabah yaparsın.Hep beraber yeriz.
Eun-Shii: Tamam.Sen yemeğini ye ve şu saçlarını kurut.
Diyip saçlarını karıştırdım tekrardan.
Gülümseyerek kafasını olumlu anlamda sallayınca odadan çıktım.
Salona gittiğimde herkes merak dolu gözlerle bana bakıyordu.
