Sabah biri uyandırdı beni.
Sesini algıladığım anda gözlerim zaten kendi açılmıştı.
İrene???
Rüya mı bu???
Kesin rüya..
İrene: Senmişsin. Günaydın.
Woojin: Sen? Burda?
İrene: Çok mantıklı bi cümle olmadı ama anladım seni. Evet burdayım. Rüya değil yani.
Jungkook: İrene!!! Benim kuzenim nerdeymiş!!!?
İrene: Çocuk değilim Oppa! Ve misafir odasındayım.
Jungkook: Woojin'i de çağır. Kahvaltıya gelin!
İrene: Zaten onun için burdayım değil mi!
Jungkook: Çok bilmiş.
İrene: Duydum Oppa!
Homurdanmamak için kendimi zor tutup yataktan kalktım.
Odadaki banyoya gidip elimi yüzümü yıkadım.
Odaya geldiğimde İrene hâlâ buradaydı.
Woojin: Üzerimi değiştireceğim?
İrene: Oh pardon. Ben gideyim sende acele et.
Kafamı olumlu anlamda salladım.
O gidince kapıyı kapattım.
Üzerime siyah boğazlı kazağımı giydikten sonra siyah dar bi pantolon giydim.
Gayet beyefendiyim. Hıh.
Saçıma hızlıca şekil verip yemek odasına gittim. Bizde de var. Ondan biliyom. Zaten hep o kısımlarda oluyo.
Gidip ablamla o davşanın arasına oturdum.
Jungkook bana 'barışmadık mı biz?' bakışları atınca
'Ne alaka? Asla' temalı bakışlarla karşılık verdim.
Sonra Bay ve Bayan Jeon'a döndüm. Bana bakıyorlardı zaten.
Woojin: Üzgünüm rahatsız ediyorum. Ablamı zorla Busan'a getirdiğini duyunca hemen gelmiştim. Olayı yanlış anladım ondan. Kusura bakmayın.
Bayan Jeon: Kardeşin çok tatlıymış.. Adın ne?
Woojin: Woojin.. Ve teşekkür ederim.
Bay Jeon: Sen iş yemeğindeki çocuk değil misin?
Adamı hatırlamamla gülümsedim muzipçe.
Woojin: Evet... Hahaha... Şey naptığımı biliyorsunuz... Haha... Rahat olabilirim artık...
Jungkook: O gün iki kişi için unutulmazdı... Böcek ve... Hahahaha...
Woojin: Sen gülme! Tüm hevesimi kaçırıyorsun.
Dememle ablam masanın altından çimdik attı.
Kolumu ovarak kaşlarımı çattım.
Woojin: Görmeyeli pandadan yengeçe dönmüşsün. Kolum koptu.
Bayan Jeon: Çok sempatik bir çocuk.
Bay Jeon: Çokkkkk...
Çaktırmadan İrene'ye baktığımda göz göze geldik ve anında gözlerimi kaçırdım.
Noluyo ulan bana...
Bi kızla göz göze gelince ilk bakışı kız kaçırırdı şimdiyse salak gibi bakmıyorum.
Derken telefonuna mesaj geldi.
Soong Kardeşimm: ulan şerefsiz telefonlarimizi neden açmadin
Müsait değil misin
Ben: dur arayayim
Görüntülü ariyom
Soong Kardeşimm: tmm
Woojin: Ben kalkayım.
Bayan Jeon: Olur mu?. Hiç bir şey yemedin.
Ay cidden yemedim.
Bayan Jeon: Bari biraz ye.
Woojin: peki.
Hemen birkaç bir şey atıştırdım. Doymuştum.
Telefonu alıp salondaki koltuklardan birine oturdum ve onları görüntülü aradım.
