Onweerstaanbare Liefde

Hoofdstuk 1 - deel a

De laatste spullen lagen in haar koffer. Esmay liep het lijstje in haar hoofd na met spullen die ze mee zou nemen naar Italië. Het leek erop dat ze alles had ingepakt. Met een zucht liet ze zich op het bed vallen naast haar ingepakte koffer. Ze wierp een blik op het kleine digitale klokje dat op haar nachtkastje staat. De taxi zou elk moment komen. Wat gaat de tijd toch snel dacht ze bij zichzelf. Iets minder dan een jaar geleden werd ze opgebeld door haar jongere zusje, Kelsey. Nathan had haar ten huwelijk gevraagd en Kelsey had natuurlijk ja gezegd. De twee hadden al zo lang een relatie samen, dat er geen twijfel over zou bestaan dat ze ooit zouden trouwen. Kelsey had haar als eerst opgebeld om het leuke nieuws te vertellen. Al van jongs af aan hadden de twee zussen een goede band met elkaar. Toen Esmay het nieuws hoorde was ze dan ook erg blij voor haar zusje. Nathan was een geweldige man. Kelsey kon het niet beter treffen, maar ondanks dat ze erg blij was voor Kelsey, stak het wel dat haar jongere zusje eerder ging trouwen dan zijzelf.

De deurbel ging. Dat was vast de taxichauffeur die haar naar het vliegveld zou brengen. Nog even en dan zou ze in het vliegtuig zitten, onderweg naar het warme en zonnige Rome. Over een maand zou de bruiloft in Rome plaatsvinden en Kelsey had gevraagd of ze alvast wilde komen om te helpen met de organisatie van de bruiloft. Hoewel er nog genoeg geregeld moest worden voor de bruiloft, had Kelsey beloofd dat er genoeg tijd en ruimte zou zijn om de stad te ontdekken. Esmay was nog nooit in Rome geweest, dus ze keek al uit naar het vooruitzicht.

Nadat ze haar koffer in de kofferbak van de taxi had gelegd stapte ze in. De taxichauffeur gaf gas en reed het dorp uit.

Buiten schemerde het al. Het was begin mei en nog vroeg voor de tijd van het jaar. Toch was de temperatuur vrij aangenaam. Voor de zekerheid had Esmay een trui meegenomen. Al wist ze dat ze het niet echt nodig zou hebben. Voordat ze haar koffer in ging pakken had ze namelijk nog naar het weerbericht gekeken en ze hoefde zich nergens zorgen om te maken, want als ze zou aankomen in Italië zou het zo rond de twintig graden zijn. Bijna de hele maand dat ze in Rome zou zijn voor de voorbereidingen van de bruiloft zou het mooi weer zijn.

Esmay's gedachte dwaalde af naar haar zusje. Kelsey zat inmiddels al enkele weken in Rome. De laatste keer dat ze elkaar gezien hadden was inmiddels zo lang geleden. Ze keek er dan ook naar uit om haar zusje te kunnen omhelzen. Ze voorspelde nu al dat Kelsey haar zou bestoken met ideeën voor de bruiloft en ze gokte dat Kelsey zelf nog niets had gedaan, want zo was haar zusje nu eenmaal. Ze kende haar zusje lang genoeg om te weten dat ze niet echt over de juiste organisatorische vaardigheden beschikte, daar was Kelsey simpelweg te chaotisch voor. Dat was waarschijnlijk ook de hoofdreden dat ze Esmay had gevraagd om nu al te komen. Even kreeg Esmay een brok in haar keel bij de gedachte aan de bruiloft. Natuurlijk hielp ze haar zusje met liefde, maar Esmay had al zo vaak gedroomd over haar bruiloft en in die dromen was zij de eerste die zou trouwen. In de praktijk bleek het tegenovergestelde te gebeuren. In haar ogen leek alles bij haar te mislukken. Nog geen week geleden had ze ontslag genomen, bij haar baan als secretaresse bij een marketing bedrijf in Amsterdam. Misschien was het de jaloezie die sprak, omdat haar jongere zusje wel een man en een baan heeft en waarschijnlijk binnenkort ook een kind. Al die gedachtes duwde ze snel weg. Ze kon niet jaloers zijn. Haar zusje verdient het.

'Mevrouw, we zijn er.' gaf de taxichauffeur aan. Esmay keek uit het raam en zag dat de auto geparkeerd stond op de afzetplaats bij Schiphol. Ze stapte uit de taxi en pakte haar koffer aan van de chauffeur die hij uit de kofferbak had gehaald voor haar.

'Bedankt.' zei ze met een vriendelijke glimlach en ze overhandigde de man zijn geld. Doelgericht liep ze naar binnen op zoek naar de douane om in te checken, maar voorlopig had ze nog wat tijd te doden. Haar vlucht zou pas over een uur vertrekken. Ze besloot haar zusje te bellen om te vertellen dat ze op Schiphol was. Ze pakte de telefoon uit haar tas en zocht het nummer van Kelsey op. Na een aantal keer overgaan kreeg ze direct de voicemail. Met een zucht hing ze op en besloot het boek uit haar tas te pakken om de tijd te doden.

Toen het zo ver was werd haar vlucht omgeroepen. Esmay pakte haar spullen en liep naar de stewardess om haar ticket te laten zien. Na de controle mocht ze doorlopen naar het vliegtuig.

In het vliegtuig stonden twee andere stewardessen bij de ingang te wachten.

'Goedenavond, u mag doorlopen en plaatsnemen op uw stoelnummer.' zei de voorste stewardess vriendelijk. Esmay knikte en keek op haar ticket naar het stoelnummer. Tot haar opluchting zat ze aan de rechterkant bij de vleugel van het vliegtuig, maar haar vreugde verdween al net zo snel als dat het was gekomen. Op haar stoel zat een man van middelbare leeftijd. Hij was stevig gebouwd en hij droeg een geel overhemd met korte mouwen en een tropisch bloemenpatroon, daarbij droeg hij een korte broek en sandalen. Esmay zuchtte. Dit was niet te geloven. Om er zelfs nog een schepje bovenop te doen had de man ook nog eens een koptelefoon op waar je duidelijk de muziek uit hoorde komen. Waarschijnlijk konden alle inzittenden van het vliegtuig meeluisteren naar zijn herrie, inclusief de piloot, dacht ze bitter. Ze schraapte haar keel, maar de man kon haar niet horen en ook niet zien. Hij had zijn ogen gesloten. Ze tikte de man aan op zijn arm en hij opende geïrriteerd zijn ogen. Toen hij Esmay zag staan zette hij zijn muziek op pauze en haalde de koptelefoon van zijn hoofd.

'Sorry dat ik u stoor, maar dat is mijn plek.' zei ze en ze wees naar de stoel. De man staarde verward terug. Misschien was hij wel een toerist en verstond hij geen Nederlands, dacht ze.

'U zit op mijn stoel.' probeerde ze nogmaals. Hoewel Esmay even dacht dat hij echt een toerist was, gaf hij al snel antwoord.

'Heeft u mij daar voor gestoord? Wat maakt het nou uit, een stoel is een stoel.' antwoordde hij simpel en hij haalde zijn schouders op. Esmay voelde de irritatie opborrelen. Als een stoel toch maar een stoel is, dan maakt het ook niet uit als u plaatsneemt op uw eigen stoel zoals is vermeld op uw vliegticket, dacht ze boos. Ze besloot die opmerking voor zich te houden en gewoon plaats te nemen op de stoel naast de man. Ze wilde voorkomen om een scene te schoppen en haar vakantie te verpesten. Het was ten slotte maar voor een paar uur. Toch kon ze het niet laten om aan een doemscenario te denken. Wat als het vliegtuig zou neerstorten, misschien zouden ze dan haar lichaam niet kunnen traceren. Alleen omdat je op de verkeerde stoel zat. Het was verleidelijk om haar gedachte met de man te delen, maar toen ze naar hem keek zag ze dat hij zijn koptelefoon alweer op had en zijn ogen had gesloten. Met een zucht ging ze goed zitten. Meteen hoorde ze de harde muziek van de man weer. Even sloot ze haar ogen en ademde diep in en uit.

'Goedenavond allemaal, we zijn klaar om te boarden. Gelieve alle elektronische apparaten uit te zetten en uw aandacht te vestigen op mijn collega voor de verdere instructies. Alvast een fijne vlucht.' klonk de piloot door het toestel. Het bleef even stil en uiteindelijk kwam een van de stewardessen naar voren gelopen om instructies te geven. Nog even en ze zou eindelijk de Italiaanse zon op haar huid voelen, dacht ze bij zichzelf.