Onweerstaanbare Liefde

Hoofdstuk 6 - deel a

Esmay staarde uit het raam van haar hotelkamer. De dag was voorbij gevlogen. Nu Kelsey hulp kreeg van Sienna bij het plannen van de bruiloft viel er een last van haar schouders. Hoewel ze in het begin teleurgesteld was, zag ze nu in dat het beter was zo. Sienna wist hoe het hier in Rome in zijn werk gaat en ze zou de laatste dingen voor de bruiloft veel sneller kunnen organiseren dan zijzelf. Esmay kon het niet laten om haar gedachten af te laten dwalen naar gister. Ze kon nog steeds niet geloven dat het is gebeurd. Hij heeft haar mee uit gevraagd en dan was er ook nog de kus. Sinds hij haar had gezoend kon ze aan niets anders meer denken. Ze zou zo graag de vorige avond over willen doen. Beschamend schoof ze die gedachte weg. Meteen vroeg ze zich af wat hij gepland zou hebben voor de date. Ze vroeg zich af of de date romantisch zou zijn of dat hij het simpel zou houden.

'Waarom wilt hij überhaupt uit met mij?' fluisterde ze tegen zichzelf. Met een zucht draaide ze zich om. Kelsey wist niets van de date. Ze vond dat haar zusje momenteel wel wat anders aan haar hoofd had. Bovendien had Esmay haar zusje nog niet vergeven voor wat ze tegen hun moeder had gezegd. Hoe haalde ze het in haar hoofd om te zeggen dat Lúc en zij een relatie hebben? Het ergste moest nog komen, dacht ze bitter. Lúc zou aanwezig zijn bij de bruiloft en haar moeder zou natuurlijk haar mond niet kunnen houden. Er zat dus niets anders op dan Lúc uitleggen wat Kelsey had gedaan. Ze kreeg een knoop in haar maag bij de gedachte er aan. Ze besefte dat ze bang was voor zijn reactie. Ze schudde de gedachte weg en liep naar haar koffer. Lúc had een berichtje gestuurd met dat hij haar over twee uur zou komen ophalen. Ze was al gedoucht en ze had netjes haar haar gekruld. Het werd dus tijd dat ze iets uitzocht om aan te trekken. Dat was nog makkelijker gezegd dan gedaan, want ze had geen idee wat ze zouden gaan doen en ze wilde zich niet té chique kleden. Uiteindelijk koos ze voor een rood nauwsluitend jurkje gecombineerd met een paar zwarte sandalen met een hak eronder. Dit was perfect voor de date, dacht ze blij.

Na een aantal minuten gewacht te hebben werd er op de deur geklopt. Daar stond Lúc. Hij droeg een donkerblauwe pantalon met een witte polo en bruin leren schoenen. Zijn haar zat perfect in model. Hij zag er zeer aantrekkelijk uit. Ze kreeg het er gewoon warm van.

Lúc toverde zijn scheve grijns op zijn gezicht toen Esmay de deur open deed.

'Je ziet er prachtig uit,' zei hij, terwijl hij haar een bos rode rozen overhandigde.

'Oh Lúc, ze zijn prachtig.' Ze draaide zich om en gebaarde dat Lúc binnen kon komen. Ze zette de bloemen snel in een kan met water.

'Ben je er klaar voor?' vroeg hij en ze knikte. Ze wist nu al niet wat ze moest zeggen. Hoe zou dat straks moeten? Ze voelde haar wangen al rood worden bij de gedachte.

Ze zaten in de auto en ze waren inmiddels al een tijdje onderweg. Lúc weigerde om te vertellen waar ze naar toe zouden gaan.

'Ik haat verassingen,' mopperde ze. Lúc lachte. Het was een oprechte, vrolijke en geamuseerde lach.

'Geloof me, deze vind je leuk,' zei hij en keek haar kort aan. Ze zaten in zijn Maserati. Esmay had de auto vaker gezien en ze vond het prachtig. Stiekem had ze al gehoopt dat hij haar in deze auto zou ophalen.

'We zijn er bijna,' zei hij uiteindelijk. Ze keek om haar heen, maar ze kon niet wijzer worden over waar ze nu precies naar toe zouden gaan. Ze begreep ook vrij weinig van de Italiaanse verkeersborden. Uiteindelijk zag ze een groot stuk weiland met een lange weg die leidde naar een klein gebouw.

'Is het hier?' vroeg ze, maar Lúc negeerde de vraag.

'Je zult zien,' zei hij simpelweg. Ze zuchtte.

Lúc parkeerde de auto en stapte uit. Hij opende de deur voor Esmay en leidde haar om het gebouw heen. Esmay's mond viel open toen ze ineens een wit vliegtuig zag staan. Het was geen gewoon passagierstoestel, het zag er eerder uit als een privévliegtuig. Lúc begeleide haar mee naar het vliegtuig. Onderaan de trap naar boven stond de piloot.

'Buon giorno, signore Ravellini,' groette de piloot. Lúc groette de piloot terug en vroeg hem iets in het Italiaans, waarop de piloot antwoorde. Esmay stond er niets van, maar bij het woord Venezia keek ze op. Hadden ze het nou over Venetië? Was dat waar ze naar toe gingen? Ze keek Lúc vragend aan, maar hij gebaarde dat ze het vliegtuig in moesten. Hij begeleidde haar het vliegtuig in en samen namen ze plaats in de stoelen. Het toestel van binnen zag er erg mooi en indrukwekkend uit. Het interieur straalde veel luxe uit. De leren stoelen waren donker van kleur, net als de vloer. Er waren meerdere stoelen die tegenover elkaar stonden en via de raampjes had je een prachtig uitzicht naar buiten. Lúc vertelde dat het vliegtuig klaar was om te vertrekken en Esmay kon haar enthousiasme niet meer verbergen.

De vlucht zelf verliep rustig en vlot en het duurde niet lang tot ze weer landde. Hoewel Esmay verwacht had dat er een ongemakkelijke stilte zou zijn was dat absoluut niet zo. Ze keek uit het raampje en voelde even later naast haar dat Lúc dichterbij kwam zitten. De geur van zijn aftershave was nadrukkelijk aanwezig. Het liet haar duizelen, maar op een goede manier. Hij deed iets met haar en ze had er geen duidelijke verklaring voor. Zou ze echt voor hem vallen? Terwijl ze zich dat afvroeg keek ze uit het vliegtuigraampje. Het uitzicht was schitterend. Vanuit het raam zag je dat ze aan het dalen waren. Er lag een stad onder hun die steeds groter was.

'Welkom in Venetië.'