Onweerstaanbare Liefde

Hoofdstuk 3 - deel b

Eindelijk zaten ze in de auto. Lúc begreep nog steeds niet waarom ze zo moeilijk deed over de lift. Hij begreep eigenlijk helemaal niet waarom hij de lift had aangeboden. Het was overduidelijk dat ze een toerist is en normaal negeerde hij alle toeristen, het leverde toch veel te veel gedoe op. Daarnaast was ze ook helemaal niet zijn type. Toch was er iets aan haar wat hem aantrok en dat frustreerde hem. Ze had totaal geen overeenkomsten met het type vrouw waar hij normaal mee ging, waarom voelde hij zich dan toch tot haar aangetrokken? De vrouwen waar hij mee sliep hadden het lichaam van een model en zagen er tot in de puntjes verzorgd uit. Niet dat Esmay er onverzorgd uitzag. Lúc keek in zijn achteruitkijkspiegel en zag dat ze naar buiten keek. Haar lange blonde haren vielen losjes over haar schouders en zo te zien had ze een dun laagje make-up op. Het rode rokje in combinatie met het witte T-shirt dat ze droeg benadrukte haar prachtige vrouwelijke rondingen. Ze zag er prima uit bedacht Lúc, maar toch bleef hij met de gedachte zitten dat ze een toerist is. Als haar vakantie over is verdwijnt ze gewoon weer naar huis, want dat is het voor haar, een vakantie. Wat was dat toch met hem? Vroeg hij zichzelf af. Hij had de vrouw pas twee keer gezien en één keer gesproken. Lúc's greep om het stuur verstevigde even en Danilo had het door. Hij schonk een vragende blik.

'Dus Esmay, voor hoe lang ben je hier voor je vakantie?' vroeg Lúc om de aandacht van hem te verplaatsen. Esmay keek verbaasd op, alsof ze de vraag niet verwacht had.

'Ik ben hier voor ongeveer een maand,' antwoordde ze. Even kruiste hun blikken en hij zag dat ze bloosde. Hij grijnsde. Na hun ontmoeting van vanmorgen had hij niet verwacht dat ze een verlegen type zou zijn.

'Een maand is best lang, de meeste toeristen blijven hier niet zo lang,' merkte Danilo op. Esmay glimlachte.

'Ik ben ook niet zoals meeste toeristen,' zei ze met een knipoog. 'Over ongeveer drie weken trouwt mijn zusje hier in Rome,' legde ze uit. 'Ik was onderweg naar haar om te lunchen, maar ik kon de weg niet vinden,' zei ze beschamend en opnieuw bloosde ze.

'Het kan ook best een doolhof zijn als je de weg niet weet,' zei Danilo. Ze knikte instemmend.

'En jullie? Wonen jullie hier of zijn jullie hier voor werk?' vroeg ze. Je kon de nieuwsgierigheid duidelijk in haar stem horen.

'Beide, we zijn hier naar toe verhuist in onze tienerjaren om aan onze toekomst te werken,' vertelde Danilo.

'Waar zijn jullie opgegroeid?' vroeg ze. Lúc bekeek haar vanuit de achteruitkijkspiegel en hij zag de oprechte interesse in haar ogen.

'Ik ben opgegroeid in Corsico, vlakbij Milaan en Lúc is opgegroeid in Venetië. We hebben elkaar in Rome leren kennen en zijn sindsdien goed bevriend,' legde Danilo uit. Lúc dacht terug aan zijn eerste ontmoeting met Danilo. Het was zijn eerste dag in Rome geweest en het was een behoorlijke tegenvaller, maar na de heftige ruzie met zijn vader over het overnemen van Ravellini Security kon hij niet terug naar huis. In plaats daarvan was hij naar een bar gegaan in het centrum van Rome. Danilo was ook in de bar en dat is waar ze elkaar leerde kennen. Ze zijn sindsdien beste vrienden. Na een aantal jaar had Lúc besloten om toch het bedrijf van zijn vader over te nemen en hij heeft Danilo gevraagd om zijn rechterhand te worden.

Ze waren aangekomen bij het Colosseum. Lúc parkeerde de auto en ze stapte uit.

'Vanaf hier is het nog maar een klein stukje lopen,' zei hij. Er klonk een geluid van een rinkelende telefoon en Danilo nam op.

'Sorry, dit is belangrijk. Zie ik je straks Lúc?' vroeg hij en Lúc knikte.

'Het was leuk je te ontmoeten Esmay, succes met de bruiloft en probeer een beetje te genieten van de stad nu je er bent,' zei Danilo voor hij weg liep. Lúc is alleen met haar.