Onweerstaanbare Liefde

Hoofdstuk 2 - deel b

Nog even en Lúc zou gek worden. Het was vroeg in de ochtend en hij zat in kantoor aan zijn bureau. Er lag een stapel papieren voor hem. De papieren bevatte informatie over aanvragen van nieuwe klanten. Ravellini Security kreeg steeds meer aanvragen vanuit het buitenland. Het leek Lúc dan ook handig om een kantoor in het buitenland te openen. Momenteel had hij zijn oog laten vallen op een pand in het centrum van Amsterdam, maar de koopovereenkomst was nog niet volledig rond en de nieuwe klanten werden ongeduldig.

Er klonk een zacht klopje op de deur, die even later open ging. Gianna verscheen in de deuropening. Ze had een kop koffie in haar ene hand en een bord met zo te zien een klein gebakje in haar andere hand.

'Ik dacht dat je misschien wel behoefte aan koffie zou hebben,' zei ze, terwijl ze voorzichtig naar hem toe liep. Gianna vervangt Natalia tijdelijk, omdat hij zo snel geen nieuwe secretaresse kon vinden. Ze had het zelf aangeboden nadat ze van Danilo had gehoord dat Natalia ontslagen was. Gianna en Danilo zijn inmiddels bijna drie jaar getrouwd en hun eerste kindje is onderweg. Gianna zit nog vroeg in de zwangerschap, dus ze zei dat het geen enkel probleem zou zijn voor nu. Het gaf hem in elk geval wat meer tijd om een nieuwe secretaresse te vinden. Toen Danilo ervan hoorde was hij niet erg blij. Gianna hoefde niet te werken, omdat hijzelf genoeg geld heeft. Daarnaast vond hij het niet handig nu er een baby op komst is. Gianna daarentegen had er op gestaan. Ze hadden een heftige ruzie gehad vertelde Danilo later aan Lúc. Gianna had beweerd dat Danilo te beschermend was en dat hij niet door had dat ze zich dood verveelde als ze alleen was in hun huis. Uiteindelijk had Danilo toegegeven. Lúc had de ruzie niet helemaal begrepen, maar hij was dankbaar dat Gianna hem wilde helpen.

'Dank je wel, Gianna,' zei Lúc.

'Geen dank, vergeet niet dat je straks Danilo moet ophalen voor lunch,' zei ze nog voor ze het kantoor weer verliet. Dat is waar ook. Ze zouden samen door wat mogelijk nieuwe klanten gaan, bedacht Lúc zich ineens. Ze zouden naar Silvano's gaan in het centrum van Rome. Het lag vlakbij het Colosseum en had een prachtig uitzicht over de stad. Lúc had beloofd Danilo op te halen van een afspraak, daarna zouden ze samen naar Silvano's rijden.

Even keek Lúc op het klokje van zijn laptop. Het was half één geweest. Hij kon beter alvast gaan opruimen en afsluiten, bedacht hij, anders zou hij te laat zijn en ze hadden ruim de tijd nodig. Het liefst wilde Lúc vandaag alle nieuwe aanvragen besproken hebben met Danilo.

Hij klapte zijn laptop dicht en hij legde alle papieren weer op een net stapeltje. De laptop en de stapel papieren stopte hij in zijn laptoptas. Lúc zei gedag tegen Gianna en verliet het kantoor. Hij stapte in zijn zwarte Maserati en scheurde ervandoor. Deze auto was zijn trots. Hij had deze inmiddels bijna twee jaar geleden aangeschaft en hij had er geen spijt van gehad.

Even later parkeerde Lúc de auto en stuurde Danilo een berichtje om te laten weten dat hij stond te wachten. Gelukkig kwam Danilo even later aanlopen. Lúc hield namelijk niet van wachten.

'Goedemiddag vriend, hoe is jouw dag verlopen?' vroeg Danilo opgewekt.

'Prima, ik heb wat nieuwe aanvragen binnen gekregen,' antwoordde Lúc.

'Dat heb ik inderdaad meegekregen ja,' zei Danilo weer opgewekt. Het was Lúc niet ontgaan dat zijn vriend zo vrolijk was. Lúc vroeg zich af wat de reden daarvan was, want hijzelf had de hele dag al een humeur om op te schieten.

'Vanwaar al deze vreugde?' vroeg hij uiteindelijk. Danilo keek hem enthousiast aan.

'Ik heb goed nieuws,' antwoordde Danilo en hij keek weer voor zich uit door het raam. Lúc keek hem kort aan met een geïrriteerde blik.

'En wat is dat goede nieuws?' vroeg hij uiteindelijk verder, toen Danilo geen aanstalten nam om het nieuws te vertellen. Zijn vriend keek hem weer enthousiast aan. Het leek verdorie wel een kind, dacht Lúc.

'Ik ben gebeld door de eigenaar van dat pand in Amsterdam,' vertelde hij. Lúc kon haast zijn oren niet geloven. Het was namelijk al een week geleden sinds ze nog iets gehoord hadden. De eigenaar van het pand had meer tijd nodig voor het opstellen van de koopcontract, omdat de bedrijfsjurist vervroegd met zwangerschapsverlof is gegaan. Bij het horen van dit nieuws klaarde zijn humeur meteen op.

'Ik was net bij een van de nieuwe klanten om wat vragen te beantwoorden toen ze belde,' ging Danilo verder. De enthousiaste lach van Lúc had plaatsgemaakt voor een hoopvolle grijns. 'Het koopcontract is opgesteld en ligt klaar om ondertekent te worden, maar we zullen er wel voor naar Amsterdam moeten.' Lúc's gezicht betrok.

'Kunnen ze niet naar Rome komen?' vroeg hij. Gezien er nu zoveel werk was, vond hij het geen verstandig idee om op zakenreis te gaan.

'Dat heb ik niet gevraagd,' zei Danilo bedenkelijk.

'Neem contact op met ze en vraag het,' droeg Lúc op en Danilo knikte.

Hij was niet heel enthousiast over het feit dat ze misschien naar Amsterdam zouden moeten vliegen om een contract te ondertekenen, maar als het niet anders kon dan moesten ze wel. Lúc regelde dit soort zaken liever persoonlijk af.

'Ze zouden de koopovereenkomst alvast mailen, zodat je het kon doorlezen,' zei Danilo en Lúc knikte.

Lúc was blij dat het probleem was opgelost en dat de overeenkomst binnenkort getekend kon worden, dan kon hij de aanvragen accepteren en hun op de hoogte stellen van het goede nieuws.

'Ik ben blij dat het dan bijna is opgelost,' zei Lúc met lichte opluchting in zijn stem. Toen hij hoorde dat er problemen waren met het opstellen van de koopovereenkomst en dat het langer zou gaan duren totdat hij het pand tot zijn beschikking zou hebben, had hij behoorlijk wat stress ervaren, meer dan gezond is en hij was blij dat het voor nu even niet meer nodig was. Danilo knikte bevestigend.

'Kunnen we nog even langs die juwelier op het plein hier om de hoek?' vroeg zijn vriend ineens. 'Het is bijna Gianna's verjaardag en ik wil het cadeautje graag ophalen voordat het er niet meer is,' legde hij uit. Lúc knikte en hij reedt naar het plein dat Danilo bedoelde. Uiteindelijk parkeerde hij de auto en ze stapte beide uit.

'Ik wacht hier wel,' zei Lúc. Hij had geen zin om mee te gaan naar de juwelier. Danilo zou zichzelf wel redden.

'Prima,ik ben zo terug,' antwoordde zijn vriend nog voor hij wegliep. Lúc bleef ongeduldigbij zijn auto staan tot zijn aandacht werd getrokken door een blonde vrouw.Volgens mij kende hij haar ergens van, dacht hij.

----------------------------------------

Goedemorgen!
Bij deze hoofdstuk 2 alweer. Ik ben erg benieuwd naar wat jullie ervan gaan vinden! 
Laat dus vooral comments achter als je wilt en laat me weten wat je ervan vindt:)

Veel leesplezier!

Liefs,
Iyanla