Onweerstaanbare Liefde

Hoofdstuk 6 - deel b

Het enthousiasme was duidelijk op haar gezicht te zien en Lúc voelde een gevoel van blijdschap bij zich opkomen. Hij was blij dat ze de verassing leuk vond. Nadat ze gister had ingestemd om met hem uit te gaan had hij besloten om groot uit te pakken. Hij had de piloot opgedragen om ervoor te zorgen dat zijn privéjet klaar zou zijn voor vertrek. Lúc had bedacht om haar de plek te laten zien waar hij was opgegroeid. Hij had nog nooit zoiets gedaan voor een vrouw, maar zij zou het waard zijn.

Als eerst had hij een rondvaart door de stad gepland staan en daarna zouden ze uit eten gaan bij een van de beste restaurants in Venetië met een geweldig uitzicht op het water.

Samen liepen ze door de stad en hij zag Esmay met grote ogen vol bewondering rondkijken.

'Het is hier prachtig,' zei ze ineens. Lúc kon het niet laten om te glimlachen. Ze liepen verder tot ze uitkwamen bij de gondel die Lúc speciaal voor hun had gehuurd. Hij stapte als eerst in de gondel om haar te kunnen helpen. Hij kon het niet laten om haar ondertussen te bekijken. Ze zag er prachtig uit. Dat was hem al eerder opgevallen, maar ook nu ontging het hem niet. Het nauwsluitende rode jurkje zat perfect om haar lichaam en benadrukte haar vrouwelijke rondingen. Haar haar zat kunstig omhoog gestoken met hier en daar een paar gekrulde plukken die los hingen. Hij had het niet willen toegeven, maar hij was erg opgelucht toen ze ja op de date zei. Heel even had hij namelijk gedacht dat ze zou weigeren.

'Waarom ben je naar Rome vertrokken?' vroeg ze ineens. Ze gingen naast elkaar zitten in de gondel. Hij voelde haar wat tegen hem aanleunen. De man die de gondel zou besturen kwam in beweging zodra ze zaten. Uiteindelijk raakte ze steeds verder verwijderd van de kant. Lúc richtte zijn aandacht op Esmay.

'Ik probeerde te vluchten voor mijn toekomst,' antwoorde hij schouderophalend. 'Het was altijd al de bedoeling geweest dat ik het bedrijf van mijn vader over zou nemen, maar ikzelf was daar nog niet aan toe,' legde hij verder uit. Ze keek hem even fronsend aan.

'Heb je er spijt van?' vroeg ze ineens.

'Waarvan?' vroeg hij en hij keek haar aan. Hij zag dat haar wangen rood werden en hij kon het niet laten om te grijnzen. Hij hield ervan om dat effect op haar te hebben. Zij had hetzelfde effect op hem en dat maakte hem gek.

'Heb je spijt dat je het bedrijf hebt overgenomen?' verduidelijkte ze. Hij schudde zijn hoofd.

'Er zijn veel dingen waarvan ik wens dat ik ze anders had gedaan, maar dit is daar niet een van.' Ze knikte begrijpend en keek vervolgens weer om haar heen. Ook Lúc keek even rond. Voor hem was het niets bijzonders. Hij was hier opgegroeid en kende elke straat wel zo'n beetje uit zijn hoofd, maar hij kon wel inzien waarom toeristen er zo'n bewondering voor hadden.

'Hoe zit het met jou?' vroeg hij. Ze keek hem weer aan.

'Wat bedoel je?' vroeg ze niet-begrijpend.

'Je vertelde dat je ontslag had genomen bij je laatste baan, waarom?' vroeg hij aan haar. Ze zuchtte kort.

'Laten we het erop houden dat ik en mijn baas niet zo goed door een deur konden,' zei ze. Lúc fronste. Dat bedoelde ze niet letterlijk, toch? Het was vast weer zo'n Nederlandse uitdrukking, dacht hij mopperend. Blijkbaar had zij zijn moeilijke gezicht gezien, want ze moest lachen.

'Sorry, ik bedoelde te zeggen dat mijn baas en ik elkaar niet zo aardig vonden,' verduidelijkte ze. Lúc knikte.

'Hoe is de band tussen jou en je ouders?' vroeg hij uiteindelijk na een korte stilte. Hij zag dat ze een moeilijk gezicht trok, maar die verdween al snel weer.

'De band met mijn moeder is...' Even zag hij haar nadenken. 'Ingewikkeld,' zei ze na een tijdje. 'We zijn het niet altijd met elkaar eens, maar ik hou natuurlijk wel van haar.' Ze zuchtte. 'De band met mijn vader daarentegen is een stuk beter,' vertelde ze en hij knikte.

'Heb jij broers of zussen?' hoorde hij haar vragen. Hij keek even weg en schudde zijn hoofd.

'Het had mij wel leuk geleken, maar mijn ouders werkte beide en hadden hun handen al vol aan de zorg voor mij.' Hij zag haar knikken en bespeurde een emotie in haar ogen, maar het was geen medelijden. Daar was hij blij om, want hij had geen medelijden nodig. Lúc had altijd al een hekel aan medelijden gehad. Tuurlijk leek het hem leuk om een broer of zus te hebben, maar hij begreep de keuze van zijn ouders en hij was nooit iets tekort gekomen. Integendeel zelfs.

'Had je dit al gepland staan voor je mij mee uit vroeg?' vroeg ze ineens. Hij lachte.

'Tuurlijk, ik wist meteen dat je zou instemmen.' Hij kon het niet laten om haar te plagen, al liet hij wel een klein beetje sarcasme horen in zijn antwoord. Ze rolde met haar ogen.

'Erg geloofwaardig,' zei ze sarcastisch terug. Hij lachte om haar opmerking. Hij vond het leuk en sexy als ze tegen hem inging. Nooit gedacht dat hij dat zou zeggen, maar het was de waarheid.

'Nee, het idee zat wel al in mijn hoofd, maar ik ben pas gaan werken aan de uitvoering toen ik zeker wist dat je mee zou gaan,' zei hij uiteindelijk eerlijk. Ze keek hem even aan. Uiteindelijk draaide ze zich om en keek weer naar de omgeving.

'Het is zo rustgevend,' zei ze en ze sloot even haar ogen. Lúc bromde iets instemmend en pakte haar hand vast.

'Ik ben blij dat je mij deze kans wilt geven.'

------------------------------------------

Hey hey!

Bij deze weer een nieuw hoofdstuk :)

Laat mij vooral weten wat je ervan vindt en stem als je wilt ook gelijk!

Liefs,
Iyanla