Onweerstaanbare Liefde

Epiloog

Esmay bladerde door het fotoalbum. Het was inmiddels alweer twee jaar geleden sinds ze met Lúc is getrouwd. Het was een schitterende dag. Ze hadden ervoor gekozen om in Venetië te trouwen, de geboorteplaats van Lúc en de plaats waar ze hun eerste date hadden. Ze klapte het album dicht en liep naar het raam. De zon scheen buiten fel en het was vrij warm. Ze legde haar hand op haar buik en voelde even hoe de baby trapte. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht. Ze had er al behoorlijk wat weken op zitten en ze hoefde dus nog maar een paar weken tot de baby zou komen. Het zou een jongetje worden. Ze herinnert zich het moment nog erg goed toen Lúc hoorde dat hij een zoontje of dochtertje zou krijgen. Hij was door het dolle heen en had later tegen alle familie en vrienden lopen opscheppen.

Esmay schrok op uit haar gedachten toen ze twee sterke armen om haar heen voelde.

'Schopt hij nog steeds zo erg?' hoorde ze Lúc vragen. Ze leunde tegen hem aan.

'Minder dan eerst,' antwoordde ze. De eerste weken had de kleine zo erg getrapt, dat ze er helemaal misselijk van werd. Lúc vond het vreselijk om haar zo te zien en had zich enorm uitgesloofd om haar beter te laten voelen. Ze voelde een pijnscheut door haar lichaam heentrekken en kreunde zacht.

'Gaat het?' vroeg Lúc bezorgd. Toen een nieuwe pijnscheut door haar heentrok schudde ze haar hoofd. Uiteindelijk voelde ze dat haar vliezen waren gebroken.

'Mijn vliezen zijn gebroken, de baby komt,' zei ze tegen Lúc en ze zag de paniek en opwinding tegelijk in zijn ogen. Als een kip zonder kop raapte hij de spullen bij elkaar en reed met Esmay naar het ziekenhuis. Het liefst had ze thuis bevallen, maar dat bleek in Rome nog niet zo gemakkelijk te gaan. Uiteindelijk had ze besloten toch maar in het ziekenhuis te bevallen en Lúc was erg blij met die beslissing.

Na wat wel een dag leek te duren, was de baby er eindelijk. Esmay hield haar kleine mannetje stevig vast en ze keek trots naar Lúc. Hij kwam naast haar zitten op het ziekenhuisbed en sloeg zijn arm om haar en om zijn zoontje heen.

'Welkom op de wereld, kleine Timo Dante Ravellini.'

----------------------------

Verassing! Toch nog een kleine epiloog. Dit is echt het einde van het boek. Ik hoop dat jullie het een leuk verhaal vonden en er erg van genoten hebben!

Veel liefs,
Iyanla