Onweerstaanbare Liefde

Hoofdstuk 8 - deel a

Esmay zat voor haar gevoel met haar hoofd tussen de wolken. Ze had zo genoten van de date met Lúc. Hoewel ze normaal een hekel heeft aan verassingen, had hij gelijk gehad over deze verassing. Ze vond het namelijk erg leuk.

Inmiddels was ze aangekleed en Lúc stond op haar te wachten. Ze zouden samen naar het kantoor van Ravellini Security vertrekken om wat documenten op te halen. Danilo had samen met Gianna een afspraak gepland staan bij de gynaecoloog en daarna zou hij weer naar kantoor komen om te werken. Lúc zou wat documenten opzoeken en klaarleggen voor Danilo, zodat hij ermee aan de slag kon. Zodra Lúc klaar was zouden ze samen gaan lunchen. Esmay liep naar hem toe.

'Ben je klaar?' vroeg hij met een glimlach. Ze knikte.

'Je ziet er prachtig uit,' zei hij en hij gaf haar een kus. Ze bloosde en probeerde haar rode wangen te verbergen, maar haar poging mislukte. Natuurlijk had hij meteen door dat ze bloosde, dat zag ze meteen aan zijn scheve grijns. Ze voelde dat zijn hand de hare opzocht. Hand in hand liepen ze door naar de auto.

De rit naar het kantoor van Ravellini Security verliep rustig. Ze voerde een relaxed gesprek met elkaar tot Lúc zijn auto voor het kantoor parkeerde. Het kantoor lag net buiten het centrum van Rome.

Deze keer was ze hem te snel af met het openen van de autodeur. Hij liep hoofdschuddend en lachend naar haar toe.

'Kom,' gebaarde Lúc. 'Even snel de papieren klaarleggen voor Danilo en dan kunnen we gaan.' Esmay glimlachte toen hij haar hand weer vast pakte. Samen liepen ze naar een prachtig groot kantoorgebouw van meerdere verdiepingen. Het zag er vrij oud uit, maar het was wel duidelijk goed onderhouden.

'Wat is dit een mooi gebouw,' zei ze in een zucht. Lúc glimlachte en knikte. Rondom het kantoor stonden nog meer kantoorruimtes, maar ze vielen allemaal in het niet vergeleken met het gebouw van Ravellini Security.

Eenmaal binnen werden ze begroet door een vrouw achter een balie. Esmay's mond viel nog net niet open bij het zien van de binnenkant van het gebouw. De ruimte was licht en toonde vrij modern, maar bood toch enige vorm van warmte. Ze was verbaasd bij het aanzicht en vroeg zich af of dit Lúc's smaak is of dat hij het door iemand heeft laten doen.

Ze liepen door naar de liften en stapte pas uit toen ze op de hoogste verdieping waren aangekomen. Deze verdieping was groot en had een soortgelijke uitstaling als de begane grond. Er waren verschillende vergaderruimtes die ze allemaal voorbij liepen. Een vrouw met rood geverfd haar kwam aangelopen.

'Ciao!' groette ze Lúc vrolijk. Ze had duidelijk niet door dat Esmay er ook stond. Toen ze Esmay in het oog kreeg, betrok haar gezicht een beetje.

'Goedemorgen Natalia,' groette Lúc in het Nederlands terug. 'Ik moet even wat documenten opzoeken voor Danilo en ik bel Emilio nog even snel voor wat instructies, daarna ga ik met Esmay lunchen.' Natalia knikte zichtbaar en glimlachte kort. Ze glimlachte als een boer met kiespijn, dacht Esmay.

'Zou jij Esmay gezelschap willen houden tot ik klaar ben?' vroeg hij. Natalia knikte.

'Natuurlijk!' riep ze enthousiast. Al zou het Esmay niets verbazen als ze er niets van meende.

'Mooi, ik ben zo terug,' zei Lúc tegen Esmay. Hij gaf haar een kus en liep vervolgens zijn kantoor binnen. Zodra hij zijn deur sloot, keerde Natalia zich om naar Esmay.

'Koffie?' vroeg ze kortaf. Esmay knikte als antwoord. Natalia verdween even en kwam uiteindelijk terug met twee kopjes koffie.

'Zo, dus waar kom jij vandaan?' vroeg ze ineens. Esmay fronste.

'Ik kom uit Nederland,' zei ze en ze nam voorzichtig een slokje van de koffie, maar die bleek nog veel te heet.

'Ben je hier op vakantie?' vroeg Natalia. Esmay knikte weer.

'Soort van, over iets meer dan een week trouwt mijn zusje hier in Rome,' legde ze uit. Natalia knikte.

'Hmm,' zei Natalia uiteindelijk. 'Hoe heb je Lúc leren kennen?' vroeg ze. Esmay keek ongemakkelijk de andere kant op. Ze hoopte dat Lúc elk moment uit zijn kantoor zou komen lopen, maar hij was vast nog wel even bezig. Ze schatte die kans erg klein. Ze voelde zich niet bepaald op haar gemak in het gezelschap van Natalia.

'We liepen per ongeluk tegen elkaar op,' vertelde ze uiteindelijk.

'Hoe romantisch,' zei Natalia sarcastisch. Het leek wel alsof ze jaloers was. 'Tja, ik zou er maar niet te veel van verwachten,' zei Natalia uiteindelijk.

'Waarvan?' vroeg Esmay niet-begrijpend.

'Van je relatie met Lúc of wat het dan ook mag zijn tussen jullie,' zei ze simpel. Natalia nam een slok van haar koffie. 'Lúc speelt nu eenmaal graag met vrouwen,' zei ze verder.

'Laat me raden, jullie hebben iets gehad?' vroeg Esmay geïrriteerd. Natalia knikte.

'Dat klopt, maar dat was voor ik achter de hele situatie kwam,' zei ze en ze nam opnieuw een slok van haar koffie.

'Situatie?' vroeg Esmay verward. 'Welke situatie?'

'Ach, hij heeft het je natuurlijk niet verteld,' zei Natalia en ze zette haar kopje koffie weg.

'Wat heeft hij mij niet verteld?' vroeg Esmay.

'Het was te verwachten, natuurlijk vertelt hij niet dat hij de halve stad heeft gehad.' Esmay fronste.

'Wat bedoel je daarmee?' vroeg ze. Natalia rolde haar ogen.

'Je zou zeggen dat hij voor iemand zou kiezen met hersenen,' mompelde Natalia. Esmay's mond viel nog net niet open. Zeker iemand met net zoveel hersenen als jij, had ze er het liefst uit gegooid. Toch besloot ze de opmerking binnen te houden. Ze wilde eerst graag weten wat Natalia te vertellen had.

'Lúc is nou niet bepaald de persoon die afwacht tot hij de ware vindt, hij heeft inmiddels al bijna heel Rome gehad en daarom heeft hij iets nieuws bedacht,' zei Natalia en daarna bleef ze stil.

'Wat heeft hij bedacht?' vroeg Esmay. Ze vond het behoorlijk irritant dat Natalia niet doorvertelde en dat ze steeds moest doorvragen.

'Nu Lúc niet veel keuzes meer overheeft betreft vrouwen in Rome, kiest hij tegenwoordig voor toeristen,' begon Natalia. 'Hij geeft ze een geweldige tijd en laat het lijken alsof hij verliefd is, maar uiteindelijk breekt hij hun hart en stuurt ze dan weg.'

Esmay kon haar oren niet geloven.

'Ik wil je alleen maar waarschuwen, Lúc ziet dit alleen maar als een spelletje,' zei Natalia.

Esmay keek Natalia met grote ogen aan.

'Dat kan niet kloppen,' fluisterde ze. Natalia knikte.

'Toch wel, ik heb het al veel vaker zien gebeuren.' Esmay kon het niet geloven. Ze dacht terug aan iets wat hij had gezegd op de dag dat hij haar voor het eerst mee uit vroeg. Toen had hij al iets laten vallen over dat hij haar als een uitdaging zag. Zou hij dat echt menen? Ze voelde zich niet lekker worden en stond op.

'Ik denk dat ik moet gaan,' zei ze zacht. Natalia zette grote ogen op.

'Oh niet gaan alsjeblieft, als Lúc erachter komt dat ik je dit verteld heb, dan doet hij mij iets aan,' smeekte ze, maar haar woorden drongen niet tot Esmay door.

'Zeg maar tegen Lúc dat het over is.'