Onweerstaanbare Liefde

Hoofdstuk 9 - deel b

Lúc was de hele dag al chagrijnig en hij hoefde niet te gissen naar de reden van zijn slechte humeur. Hij kon zijn gedachten niet van Esmay afhouden en het irriteerde hem enorm. Ze was vrij duidelijk geweest. Hij moest haar met rust laten, dus dat zou hij doen. Waarom hij haar nu ineens niet uit zijn hoofd kon krijgen was hem een raadsel. Hij had Emilio aan de telefoon. Emilio had een vraag over de wisseling van zijn dienst. Hij zou vandaag meneer Fabrizio en zijn familie bewaken en over een paar uur zou hij afgelost worden, zodat hij met zijn moeder naar het ziekenhuis zou kunnen.

'Rond hoe laat kan ik hem verwachten?' hoorde hij Emilio vragen.

'Geen idee, bel hem zelf op,' bromde Lúc geïrriteerd.

'Iemand met zijn verkeerde been uit bed gestapt?' vroeg Emilio lachend.

'Zoiets,' mompelde Lúc. Hij hing op van Emilio. Al snel weerklonk het geluid van een luide klop op de deur van zijn kantoor.

'Wat,' snauwde hij.

'Ook een goedemorgen,' groette Danilo. 'Wat heeft jou zo humeurig gekregen?' vroeg zijn vriend. Lúc negeerde de vraag. Hij had absoluut geen zin om die vraag te beantwoorden.

'Heeft het met Esmay te maken?' gokte Danilo.

'Ik wil het er niet over hebben,' antwoordde Lúc.

'Maar ik wel,' zei Danilo meteen terug. 'Je hebt de hele ochtend al een humeur om op te schieten, ik heb al een aantal klachten gehad,' begon Danilo. Lúc negeerde hem en ging door met zijn papierwerk.

'Dat zal best,' mompelde hij.

'Wat is er gebeurd mio amico?' vroeg hij bezorgd. Dat had Lúc al meteen door, want hij gebruikte het Italiaanse woordje voor 'mijn vriend'. Lúc zuchtte.

'Ze wilt mij niet meer zien,' antwoordde hij. Danilo fronste.

'Esmay?' vroeg hij ter verduidelijking. Lúc knikte.

'Waarom niet?' Even bleef Danilo stil. 'Wat heb je gedaan?' vroeg hij ineens. Lúc gaf hem een boze blik.

'Hoezo wat heb je gedaan? Ik heb niets gedaan,' zei hij verontwaardigd. 'Ik weet niet eens waarom ze niet met mij wilt praten,' riep hij uiteindelijk gefrustreerd.

'Ik begrijp er niets meer van,' zei Lúc met een zucht. Het bleef stil tussen de twee vrienden. Lúc dacht weer aan het moment dat ze had gezegd dat hij haar met rust moest laten. Ze zag er gekwetst uit, maar hij wist niet wat de reden ervan kon zijn. Ze wilde hem niet eens uit laten praten.

'Vind je haar leuk?' vroeg Danilo uiteindelijk. Lúc haalde gefrustreerd zijn hand door zijn haar.

'Ik denk dat ik zelfs verliefd op haar ben,' zei hij. Danilo grijnsde.

'Dan kan je nog maar één ding doen,' zei hij. Lúc keek hem verward aan.

'Achter haar aangaan natuurlijk!'

'Dat denk ik niet, ze was vrij duidelijk,' zei hij vrijwel meteen. Danilo zuchtte.

'Ik ben zo terug,' zei hij ineens. Danilo liep het kantoor uit en liet Lúc verbaasd en in de war achter. Hij vroeg zich af waar zijn vriend mee bezig was. Wat voerde hij in zijn schild? Lúc probeerde nog wat door het papierwerk te gaan, maar na vier keer dezelfde regel gelezen te hebben, gaf hij het op. Met een gefrustreerde zucht legde hij zijn pen neer en ruimde de stapels documenten van zijn bureau op. Toen hij net klaar was met opruimen, kwam Danilo weer binnen lopen.

'Waar ben jij mee bezig geweest?' vroeg Lúc. Al twijfelde hij of hij het antwoord op de vraag wel wilde weten.

'Ik heb uitgezocht wat de reden is dat je vriendinnetje ervandoor is gegaan,' legde Danilo uit. Lúc rolde met zijn ogen.

'En wat is je ontdekking?' vroeg hij verveelt. Danilo fronste.

'Beloof je dat je mij laat uitpraten, voor je meteen actie onderneemt?' vroeg Danilo sceptisch. Lúc knikte.

'Wat is het Danilo?' Danilo zuchtte voor hij antwoord gaf.

'Blijkbaar is Natalia de reden dat Esmay er zo plotseling vandoor is gegaan.' Het duurde even tot de woorden van Danilo tot hem waren doorgedrongen. Meende hij dit?

'Wat heeft ze gezegd?' vroeg Lúc met zijn kiezen op elkaar geklemd.

'Laten we het erop houden dat ze je status omtrent relaties heeft gedeeld en daarbij de waarheid een beetje heeft omgedraaid,' grapte Danilo, maar Lúc kon er niet om lachen.

'Nu is niet het moment voor grapjes,' zei Lúc bloedserieus. Als Natalia daadwerkelijk Esmay had weggejaagd, dan had ze een groot probleem. Danilo knikte.

'Sorry, ze heeft verteld dat je Esmay zag als een uitdaging,' vertelde Danilo uiteindelijk. Meteen nadat Lúc dat hoorde stond hij op en stormde zijn kantoor uit. Hoe durfde ze zich ermee te bemoeien! Lúc was razend. Ze had waarschijnlijk zijn enige kans op geluk verpest. Toen Lúc de roodharige vrouw achter haar bureau zag zitten liep hij met grote passen op haar af. Ze zag hem aankomen en bekeek hem met grote ogen.

'Goedemorgen Lúc, hoe gaat het met je?' vroeg ze speels.

'Kan beter, want iemand heeft zich met mijn privéleven bemoeit,' antwoordde hij fel. Hij zag Natalia een klein beetje ineen krimpen. Mooi.

'Ach Lúc, je zag zelf toch ook wel in dat het nooit iets zou worden tussen jullie,' zei ze simpel.

'Daar ga jij niet over,' gooide hij eruit. 'Deze keer ben je te ver gegaan,' voegde hij toe. 'Je bent ontslagen, en nu wegwezen!' riep hij razend uit. Hij zag Natalia zichtbaar schrikken van zijn woede-uitbarsting.

'Als ik hier over tien minuten terug kom, dan ben jij weg!' riep hij nog voor hij zich omdraaide en terug naar zijn kantoor liep. Danilo stond daar nog steeds en keek toe hoe Lúc de spullen van zijn bureau gooide.

'Hoe heb ik zo stom kunnen zijn? Ik had het kunnen weten!' riep hij woedend. Zijn razernij was inmiddels ingekrompen, maar hij was nog steeds ontzettend boos.

'Daar kun je nu niks meer aan veranderen,' antwoorde Danilo.

'Je hebt gelijk, ik moet haar terug zien te krijgen.'

-------------------------------------

Jaja het een na laatste hoofdstuk is af! Hierna nog één hoofdstuk en dan is het verhaal alweer afgelopen. 

Wat vinden jullie ervan? En hoe hoop je dat het afloopt?:)