/Completed/•PSYCHO• /Jeon Jungkook/ МОНГОЛ

PART 12 Хачин мэдрэмж

Чи хувь тавиланд итгэдэг үү? Би чамаас болоод итгэдэг болчихсон.

-Жүни.

Тэр туулайн 2 шүдээ гарган нүдээ их л томруулан над руу гайхсан аятай харна. Би ч өөрөө гайхсан шүүдээ.

Jungkook's POV

Миний амьдрал ч гэж хачин юм аа цагдаагийн ажлаас гарж аавынхаа компанийг өвлөх болоод сурж эхлэх гэж байгаад түүнтэй таарчихсан бүр хажууд нь сууж байна.

Анх араас нь хараад таниагүй ээ. Тэрний үс богинохон болчихсон байна. Их эгдүүтэй харагдаж байгааг нь нуух юун.

-Чи энд юу хийж байгаа юм? Тэр над руу гайхсан бас бухимдсан байдлаар хараад ингэж хэлсэн юм.
-Сурах гэж. Намайг ингэж хэлсний дараа тэр чухал царайгаа гаргаад
"Хичээл эхэлхээс өмнө ярилцья" гэж хэлээд гаргаас минь татан босгоод авж гарсан юм.

-Жонгүг. Би арай гэж эдгээд тэгээд одоо энд өөрийгөө ялан дийлээд энгийн нэгэн шиг ажил хийж амар амгалан амьдрах гээд хичээж байна. Тиймээс намайг тоох хэрэггүй шүү. Тоохгүй, танихгүй хүн шиг байвал илүү их баярлана шүү.
Тэр ингэж хэлчихээд над руу нэг гунигтай инээмсэглээд цааш харан алхсан юм. Гунигтай л юм.
Би тэрнийг тоохгүй байж чадах болов уу?

Мэдээж чадахгүй!!

JONI'S POV

Үзэн ядаж байна. Чамд яаж хаягдчихаад одоо чиний тухай л бодоод байгаагаа. Нүд минь өөрийн эрхгүй чам руу гүйгээд байгааг. Үнэхээр их үзэн ядаж байна.

-За өнөөдрийн хичээл ингээд дууслаа. 
Хичээл дууссан учир хурдхан харихаар хаалгыг зүглэн алхаж байтал Мичол багшийн дуудах сонстов.
-Жүни, надад чамд хэлэх зүйл байна. Тэр ингэж хэлэхдээ хаалганы зүг явж байлаа. Болгоомжтойгоор хаалган дээр очоод түгжээг нь эргүүлэх нь тэр.
-Та яах гээд байгаа юм. Байгаа бүх зоригоо шавхан хатуухан хэлэх гэж оролдсон минь энэ байв.
-Би чиний түүхийг уншсан. Энэ компанид чи миний ачаар орж ирсэн гэхэд хэлстэхгүй тиймээс өнөөдөр миний үгэнд орчих.
Шилээ аван ширээн дээр тавиад урт үсээ хойш нь илэх нь айдас төрүүлж байлаа.
-Цаашаа бай! Хамаг чадлаараа ийн хашхиртал тэрний алганы хээ хацар дээр минь буусан юм.
-Эргүү хүүхэн минь чимээгүй. Би сая хичээл орж байсан Мичол биш андуурах хэрэггүй.
Тэр надруу алхаж эхлэх үед л тэрнийг ороод ирээсэй гэж маш их хүссэн.

Хэцүү зүйл болох болгонд яагаад чамайг хажууд минь байгаасай гэж хүсдэг юм бол?

Хаалга нүдэх чимээ гарахад Мичол багш яг л галзуу хүн шиг ийш тийш сандчин явж байсан юм. Тэрнийг байгаасай гэж хүссэн ч биш байсан.

Хаалга эвдэрэх чимээтэй зэрэгцэн хаалга руу хартал Юнги зогсож байсан юм. Гарнаас нь цус дуслаж, тайван дөлгөөн нүд нь улаанаараа эргэлдчихсэн.

Баярлалаа, Юнги