/Completed/•PSYCHO• /Jeon Jungkook/ МОНГОЛ

PART 8 Анхны нулимс

Хамгийн үнэ цэнэтэй байсан хүнийнхээ хувьд хэн ч биш болох шиг хөгийн зүйл байдаг болов уу? Миний хувьд л байхгүй байх.

—-

Тэрнийхээ цурхиран уйлах чимээг дагасаар зочны өрөөнд очвол үүд хавьцаа өвдөг сөгдөн уйлж байв. Яагаад ч юм тэр үед би их айсан. Түүнийг уйлахыг харах миний хувьд үнэхээр хэцүү зүйлсийн нэг!

-Жонгүүгаа яасан бэ?
-Хаёон тэр минь үхчихлээ.
- Жүни чиний үүрэг одоо дууссан нэг жил хараахан болоогүй байгаа ч би чамайг чөлөөлье.
Тэр ийн цөхөрсөн хоолойгоор хэлэх бол энэ нь үнэхээр гунигтай байв.Уйлмаар байв ч би чинь сэтгэцийн өвчтэй шүү дээ. Иймэрхүү зүйлсийг хүлээж аваад сурчихсан болохоор л өдийг хүрсэн.

1 жилийн дараа

Би бүтэн 1 жил эмчилгээ хийлгэсэн. Намайг ойлгох сайн хүнтэй таарсан болохоор тэр байх. Биеээ удирдаж сурах гэж бүтэн жил маш их зовсон ч одоо эргээд бодоход сайхан байна. Дахиж тэрэн шиг хүнтэй таарахгүй болохоор.

-Сайн байна уу? Им Жүни гэдэг. Саяхан 23 хүрсэн. Ямар ч ажлыг хийж чадна.
- За бид чиний талаар илүү сайн судлаад холбогдноо.

Амархан юм!

—-

Өнөөдөр намайг ийм болоход минь хамгийн их тусалсан хүн яг одоо өөдөөс минь хараад инээмсэглээд зогсож байна.

- Сайн уу Юнги
-Ярилцлага хэр байв.
-Байдаг л нэг.

Би тэрнээс тайтгарлыг мэдэрдэг. Гэвч түүний минь өгдөг тайвширалын дэргэд өчүүхэн юм шиг.

- Хоёулаа өнөө орой л клүб орьё тэгэх үү? Бүтэн жил огт ороогүй байна шдээ.
- Жүни өвчин чинь сэдэрвэл яах юмбэ
-Би эмчлэгдчихсэн шдээ. Юнги гуйж байна тэгэх үү

Хушуугаа унжуулж гуйх бол номер 1 арга тэр заавал зөвшөөрдөг юм.

—-

Дарсны үнэр хамар цоргиоход л би эртний дурсамжаа санасан юм. Өмнө нь бодоогүй гэвэл худлаа ярисан болно байх. Гэхдээ би энэ удаагийнх шиг ингэтлээ бодож байгаагүй юм.

Улаан дарс шимж байсан тэрний царай. Харахад л хайр хүрэм нүд гээд л. Би тэрнийг хэт их санасан бололтой.

Хамгийн хачирхалтай нь миний нүднээс хэзээ ч урсаж байгаагүй нулимс яг тэр үед гарсан юм.