Karakedi

10.Bölüm

Sabah uyadıgımda odamdaydım.hafif kalkmaya çalıştım ama yaram çok acıyordu.Daha dün iyidim ana şimdi ise kalkamıyordum.kalkmaya çalıştıkça canım daha da yanmaya başladı.en son kalkmayı becerdim.Ama kalkınca başıma agrı girdi.Ve gerisi karanlıktı...

~Berk'ten~
Ada'nın annesi işteydi.Kerem ise işi çıktığı için gitti.Gitsin pislik zaten ayağıma dolanıyordu piç kurusu.Neyse ben de Ada'ya süpriz yapmak için kahvaltı hazırladım.Ve bir tepsiye koydum.ve en güzelinden kıpkırmızı  bir Gül koydum...ve tepsiyi alıp odasına yöneldim.Tam kapıyı açacakken"ĞÜM!"diye bir ses geldi.Hemen odaya daldım ve dalmamla şok olmam bir oldu.Tepsi elimden düşerken yerde hareketsiz yatan Ada'ya bakıyordum...

"A-Ada?ADA!"dedim korkak sesimle...hemen koştum ve yüzünü kendime çevirdim.

"ADA NOLUR CEVAP VER ADA!NOLUR UYAN!ADA!!!"diye bağırıyordum.elim kan olunca hemen Ada'nın tişörtünü çıkardım ve karnına baktım.Yarası kan içimdeydi...hemen  Ada'yı kucağıma aldım ve kapıya koşar adımlarla gittim.Kapıyı açtığımda karşımda duru ve Zeynep duruyordu.Ada'yı öyle görünce korkup ağlamaya başladılar.Ben ise arabaya koşuyordum.

Hemen Ada'yı arkaya yatırdım.Ve sürücü koltuğuna geçtim.Zeynep de öne binde duru ise arkaya binip Ada'nın kafasını kucağına koydu.Ve son gaz hastaneye sürdüm...
~1 saat sonra~
Şu an Ada gene Amiliyatta...Ah be kızım çok üzüyorsun beni...Ada'nın annesi,Kerem,duru ve Zeynep ağlıyorlardı.Kerem de dahil.Ben ise bir köşede Ağlıyordum...

Doktor geldiğinde koşarak yanina vardım.Ama keşke onun dediklerini duymasaymışım...
"Maalesef Ada'nın durumu kritik...Çok kan kaybetmiş ve kafasını çok kötü biyere  vurmuş.Ve Bitkisel hayata girmek üzere."dedi doktor.

"Hayır...Benim böceğim ölemez...HAYIR YALAN LAN YALAN!"diye bağırmaya başladım.o sırada içeriye Demir ve Yaman girdi.hemen yanıma koştular ve beni tuttular yoksa ben doktoru öldürcektim.
"Olum bir sakin ol!"dedi Demir.
"LAN NASIL SAKİN OLAYIM!BENİM MAVİ GÖZLÜM...SARI SAÇLIM...KAR TENLİM...ÖLÜYOR LAN!LAN BEN HAYATIMDA İLK DEFA BİRİNE DEĞER VERDİM...BİR KIZA DEĞER VERDİM LAN!BEN ONA HİSSETTİĞİN DUYGUYU BAŞKASINDA GÖRMEDİM!GÖRMEDİM!O BENİM İÇİN DEĞERLİ ÖLEMEZ O Ö-LE-MEZ!"diye bağırıyordum.sinirden duvara yumruk atmaya başladım.Demir ve Yaman ise hala beni tutmaya çalışıyorlardı.Bir anda yere çöktüm...

"Şimdi o gidiyor mu yani!beni bırakıp?yok be Ada yapamaz be yapamaz...mavi gözlüm gidemez...o bir karıncayı bile incitemiyor.Beni mi incitçek..."
Deli gibi Ağlamaya başladım.

Ada normal odadaydı ana durumu kritikti.herkez onu ziyaret etti.Ben hariç...cesaretim yoktu...Yanıma Annesi geldi.

"Oğlum üzme kendini.Gadi git Ada'yı ziyaret et.Hem o çok isterdi seni görmek."
"Haklısınız..."dedim kısık sesimle.Ve Ada'nın yanına gittim.Derin bir nefes alıp içeriye girdim.gözleri kapalıydı.yanına gittim.hastanenin mavi elbisesi vardı üzerinde.bununla bile güzeldi.oturup saçını okşamaya başladım.

"Güzelim...hadi uyan...Eğer sen uyanmazsan gök yüzüne kim meydan okuyacak...kim beni sinir edecek...Kim beni güldürecek..."dedim ve kulağına eğilip.

"Beni bırakma lütfen Ada...Eğer sen gidersen ben de giderim...Çünkü sen benim için değerli bir kızsın...Hemde çok...biliyorum dağa 1-2 haftadır tanıyoruz birbirimizi.Ama bu aşık olmuycagımızın anlamı değil...lütfen uyan Ada.Lütfen..."diye fısıldadım.

Ve Ada'nın yanındaki boşluğa uzandım.kusursuz yüzünü izliyordum...Ve uykuya dalıyordum...