Brave Rosie [Novel]

Chapter Nine

Ayokong mamatay sa ganitong paraan dahil hindi ko pa natutulungan si Third at Mark. Kailangan kong lumaban. Pagkatapos nilang ipunin ang mga tamod nila sa loob ko at pagkatapos nilang pagsawaan ang katawan ko, alam kong ang sunod nun ay ang pagpatay sa'kin. Binitawan na nila ang kamay at paa ko.

"Kung ano ang katapusan ni Third, magiging ganon ka rin, Rosie." sabi ni Siao.

Kita ko ang alambreng hawak ng police na si Carl. Mahina na ang katawan ko at hindi na ako makahinga. Mas gugustuhin ko pang mamatay sa hika kesa sa patayin nila ako. Hindi ko maigalaw ang kamay at binti ko. Gusto kong tumayo at pira-pirasuhin ang mga katawan nila pero masyadong mahirap.

Lord, ikaw na pong bahala sa akin. Alam ko pong hindi ako naging isang mabuting tao na naninirahan dito sa mundo subalit tinry ko naman ang best ko na mamuhay ng marangal. Alam ko pong hindi ako naging mabuting anak dahil nasasagutan ko ang aking magulang pero nagtry naman akong ayusin ang buhay ko. Alam ko pong hindi ako naging mabuti at responsableng ate pero mahal na mahal ko ang aking pamilya.. Ayokong mamatay ng ganito, Lord. Ikaw nalang po ang pag-asa ko. Ikaw nalang po ang lumaban para sa'kin dahil hindi na kaya ng katawan ko. Nagtitiwala ako sa'yo Lord kahit na hindi kita nakikita. Nararamdaman kita. Ikaw lang po ang may karapatang kumuha ng buhay.

Kita ko ang karayom at sinulid na itinapat ni Siao sa aking mata. Sinuntok niya ang kanang mata ko at ramdam ko ang paglobo ng mata ko. Para akong sinisilaban ng buhay habang nalulunod sa langis. Hinawakan niya ang mata ko at tinahi. At sa kaliwang mata ay ganun din ang ginawa niya na lalong humapdi dahil sa luha kong nastuck sa loob ng aking mata. Wala na akong nakikita, madilim na ang paligid ko pero kahit na bulagin nila ako ay tandang-tanda ko ang mga demonyo nilang mukha.

I would never be in peace if I die like this. This is too far in my dreams to die. Hindi ko na marinig ang tibok ng puso ko ni paghinga ko ay diko na maramdaman pero nakakapagfunction pa ang utak ko. Tatagan mo, Rosie. Wag kang matutulog.

Out of nowhere, a miracle happens. Kahit kadiliman ang nakikita ko ay ramdam ko na ang pamimitak ng araw. May naririnig akong wangwang ng pulis at tila ba nasa harap sila ng bahay.

"Siao, Rassel, Eduardo, Gregory, Cedrick, Carl! Inaaresto namin kayo sa salang pagpatay kay Third." dinig kong sabi ng police na nakamegaphone.

"Sumuko na kayo."

"Hala! Anong gagawin natin, Pre." Taranta nilang sabi.

"BAGO KAYO MAG-ALALA KUNG PAANO MAKATAKAS. PATAYIN MUNA NATIN 'TO!!" sigaw ni Siao. Dinig ko ang malakas na dagabog ng pinto.

"HAYAAN NA NATIN 'YAN! TUMAKAS NA TAYO!" sabi ni Rassel.

"Akala ko ba malinis nating papatayin 'to, Carl? Bakit may mga police?" Tanong ni Siao

"Aba, hindi ko alam."

"Ayoko makulong." sabi ni Cedrick. Duwag ang mga pota. Takot na takot mahuli sa sariling kasalanan. Ang lakas ng loob gumawa ng masama, hindi naman kayang harapin ang batas.

Isang malakas na dagabog pa ulit ang narinig ko at nawasak na ang pinto. Ang daming police, ang daming tao, ramdam ko ang mga yabag nila.

"Dapa. Dapa. Dapa." sabi ng mga police sa mga murderer at ramdam kong inaaresto na sila.

"You have the right to remain silent. Anything you say can be used against you in court. You have the right to talk to a lawyer for advice before we ask you any questions. You have the right to have a lawyer with you during questioning. If you cannot afford a lawyer, one will be appointed for you before any questioning if you wish. If you decide to answer questions now without a lawyer present, you have the right to stop answering at anytime. (Miranda Warning)" dinig kong sabi ng pulis.