the sonely soul [jikook]

nine

Söylemekle hata etmiş olduğum düşüncesi günlerdir aklımdan çıkmıyordu fakat söylemesem de onu hayatı boyunca kandırmış olacaktım ve bu hepsinden daha kötüydü.

Yüzünü gördüğüm zaman sayısı çok azdı. Genelde diğer arkadaşlarında kalıyordu ve artık yemeklerde bile tek başımaydım. Bazen Taehyung eve uğrayıp benimle vakit geçiriyor ve Jungkook'un neler yaptığını anlatıyordu.

Düşününce her şey çok saçmaydı. Jungkook ile normal, gayet sıradan bir hayatım olabilirken yanlışlıkla bu bedene sıkışıp kalmam ve böyle bir durumun içine düşmemiz çok can sıkıcıydı.

Acaba geldiğinde ne olacaktı? Belki bana kızar ve bu bedenden çıkmamı isterdi. Sonuçta ben kimdim? Kendime ait bir bedenim bile yoktu. Onu sadece birkaç aydır tanıyordum. Ne dese haklıydı.

Gözlerimi silerek yatağın diğer tarafına döndüm. Saat oldukça geç, hava oldukça karanlıktı ve odanın ışığı da yanmıyordu. Koca evde tek duyulan ses burun çekişlerimdi. İçimdeki kötü his geçmek bilmiyordu. Ne yapacağımı bilmiyordum. Neden bu evde olduğumu bilmiyordum. Neden bu bedende olduğumu bilmiyordum. Her şey çok saçmaydı.

Saatler geçmeye devam etti, ben uykuyla uyanıklık arasında gidip gelirken kapının açıldığına dair sesler eklendi burun çekişlerime. Sanırım çok fazla düşünmekten rüyalarıma bile girer olmuştu. Odanın kapısında Jungkook belirdi. Karanlıktan yüzünü zar zor seçebildim.

"Uyuyor muydun?" Sesi kısıktı.

"Artık rüyalarıma da mı gelir oldun Jungkook?" Gülümseyerek ona döndüm.

Kapıdan uzaklaşarak bana yaklaşan adımları kararsızdı. Her an geri dönebilecek olduğunu fark ettiğimde eli bileğime dolandı.

"Rüyada değilsin. Buradayım."

Rüyalarda bir insanın dokunuşu hissedilmezdi. Ama onun sıcak elleri bileğimdeydi ve hemen yatağın dibindeki yüzü oldukça gerçekti.

"Jungkook?" Uykum geldiği hızda yok oldu ve şaşkınlıkla ona baktım.

"Hala tam olarak bunları anlamış değilim, neler olduğu hakkında en ufak bir fikrim yok ve ne yapacağımı da bilmiyorum ama Taehyung senin tüm günlerini burada bu şekilde geçirdiğini söyleyince... sana da haksızlık etmek istemedim. Sonuçta burada olmayı sen seçmedin değil mi?"

Yaşlar gözlerime batmaya başladığında hıçkırıklarımı zor tuttum. Kafamda milyon tane kötü senaryo kurmuş olmama rağmen böyle bir karşılık kesinlikle beklemiyordum. Ne bu bedeni, ne de Jungkook'u hak etmiyordum. Tanımadığı birine karşı bile bu kadar iyi davrandığına inanamıyordum.

"Özür dilerim Jungkook, gerçekten böyle olmasını istemedim." Kendime engel olamayarak ona sarılırken hıçkırıyor ve ağlıyordum. Birinin, Jungkook'un sıcaklığına ihtiyacım vardı.

Geri çekilmedi ama bedeninin gergin olduğunu hissedebiliyordum.

"Sorun değil... Jimin. Senin hatan değildi."

Kendisinden çok beni rahatlatmaya çalışır gibi benim hatam olmadığını tekrar edip durdu ve ben de onun sesiyle oracıkta uyuyakaldım.

07.03.2020
EY YOOO EVRİVAN
lauv&jikook şarkısı beni bitirdi,,, bölümü onu dinleyerek yazdım🤧
bir de haftaya sınav haftası(evet biliyorum çok erken) yani 1 2 hafta bölüm gelmeyecek,,, hala okuyan birileri varsa diye söylemek istedim💖