Hold My Hand[Wincest]

1.دکتر اکلس

اوکی من یه کص دستم:/دستم خورد پاک شد😭
پس باز اپ میکنم:(

-هی گایز،من دوباره اومدم با یه وینسست دیگه:)چیکار کنم دوستشون دارم^^

خب همین اول می خوام چندتا چیزو بگم:

وینسست، شیپ سم و دین وینچستره، دوتا داداش،دوست ندارین نخونین.

این بوک احتمالاً پر از صحنه های خشونت آمیزه،پس اگه روحیه لطیفی دارین لطفاً نخونین.[و منظورم از خشونت آمیز بی دی اس ام نیست.]

من واقعا واسه وت و ویو نمی نویسم ولی اگه خوشتون اومد میتونین وت بدین و نظرتون رو هم بگین،نظراتتون باعث میشن آدم امید بگیره:}

لطفاً بهش یه شانس بدین،خودم که خیلی خیلی دوسش دارم امیدوارم شمام دوستش داشته باشین.
ماچ تف دار رو لپاتون♡~♡

-//-//-//-//-//-

دکتر اکلس.

با استرس روبروی میز منشی وایساده بود،منتظر بود تا منشی حضورش رو به دکتر اعلام کنه.

-دکتر گفتن چند دقیقه دیگه خبر میدن که وارد شین،در حال حاضر تماس مهمی باهاشون گرفته شده.

سرش رو تکون داد و از میز چند قدم فاصله گرفت،تصمیم گرفت کنار پنجره وایسه و بیرون رو تماشا کنه.

البته که چیز تماشایی‌ای وجود نداشت،توی این منطقه انگار همیشه هوا گرفته بود.ابرا کل اسمون رو پوشونده بودن،ابرای خاکستری.

باد ارومی که میوزید ناله شاخه‌ها رو در میورد و از پنجره خیلی ملایم با صورتش برخورد میکرد.یه لحظه لرزه‌ای از بدنش گذشت.

دیدن اون چمنای بد رنگ سبز تیره باعث میشد دلش بخواد از اونجا فرار کنه ولی همچین چیزی ممکن نبود.

اون روز اولین روز حضورش توی این اسایشگاه بود.قرار بود رییس اسایشگاه رو ببینه،قرار دادش رو امضا کنه و پرونده مریضش رو تحویل بگیره.

کمی هیجان هم قاطی احساساتش بود،اولین روزش به عنوان یه روان پزشک.

خوبی این اسایشگاه این بود که بیرون از شهر و توی یه فضای ازاد بود،جایی که بیمارا واقعا میتونستن ارامش داشته باشن.

خیلی زحمت کشیده بود تا به اینجا رسیده بود،فکر میکرد حالا میتونه با خیال راحت کاری رو که دوست داره انجام بده،دیگه خبری از کلاس های دانشگاه و تحقیق و هزارتا کوفت و زهرمار دیگه نبود.

با صدای باز شدن در سرش رو چرخوند،رییس اسایشگاه توی چهارچوب در وایساده بود.با لبخند گفت:لطفا بیا داخل.

لبخند کم جونی در جواب تحویلش داد و به طرف در راه افتاد،وارد اتاق که شد احساس کرد کمی از استرس کم شده،فضای اتاق گرم و صمیمی بود.