Marinette: İlk önce dövüş kurslarına gittim. Karate kurslarına gittim. Kara kuşağım var. Sokak dövüşlerine gittim. Boks öğrendim. Sonra Bir çok barda koruma olarak çalıştım. Kazandığım parayla bir kaç Motor aldım. dövme yaptırmamada çok kızar. So...
Adrien'nin Dilinden Bu gerçek mıydı? Annem şuanda tam karşımda duruyordu. Bunun bir hayal olmamasını umdum. Bir hayalse gerçekten yıkılıbilirdim. Anneme sarılınca onun bir hayal olmadığını anladım. O an benim için tarif edilemezdi.Annem sonra Felix ile sarıldı. Annem Felix ile satılırken Marinette'in yumruklarını sıkarak odadan çıktığını gördüm. Arkasından gitsem mi gitmesem mi diye bir ikilemede kalmışken yukarıdan bir şeylerin kırılma sesleri geliyordu. Herkes seslerin geldiği yere doğru gitti. Sesler Marinette'in odasından geliyordu.kapi açıktı. Marinette yere bir şeyler atıyor kendi kendine bir şeyler sayıklıyordu. Galiba sinir krizi geçiriyordu. Eskiden hemşire olarak çalışan bir hizmetçi abla vardı. Onu çağırdım. Bir iğne yaptı. Marinette uyuyakaldı. Onu yatağına taşıdım. Ne var Felix'e taşıtıracak değilim.
O kesin düşürür Marinette'i .Sonra Marinette'in bir yerine bişey olursa düşünmesi bile çok kötü.
Marinette'in Dilinden Gözlerimi en sonunda açabilmiştim. Beynim uyuşmuştu sanki. Bu sakinleştiricileri hiç sevmiyorum. Kötü anılar aklıma doldunca ve çıkmayınca kriz geçirmiş olmayın. Telefonum da zır zır ötüyordu. Kim olduğuna bakmadan açtım
-Ne var?
Luka :İyimisin böğürtlen? Yine kriz geçirmişsin iyi değilsen hemen yanına gelebilirim.
-Turkiyeden buraya hemen nasıl gelceksin merak ediyorum.
Luka:Abilik süper güçleri
Kahkaha attım.
-Ben iyiyim abi merak etme
Luka : Dünyanın sonu geliyor.
-Neden ki?
Luka:Bana bluberry yerine abi dedin başımıza meteor yağacak
- Abartma bluberry. Benim çok uykum var. İyi geceler.
Luka:Bütün gün uyudun ya zaten.
-Sakinleştiricilerin en kötü yönü sürekli uykun geliyor. Hem sen nereden biliyorsun?
Luka :Abilik süper güçleri
-Hic inandırıcı gelmedi.
Luka:İyi geceler böğürtlen kafa.
-İyi konserler bluberry.
Telefonu kapattım. Gözlerimi kapattım. Tam uykuya dalıyordum ki bir ses duydum. Kapı tıklatılıyordu. Gir. Dedim uykulu bir sesle.
Adrien:Sonunda uyanmınmışsın.
-Hala uykum var sakinleştiricileri hiç sevmiyorum.
Adrien:İyisin ya önemli olan bu.
Bir şey soracak gibi duruyordu. Ve soracağı şeyi çok net biliyordum.
-Ailemle ilgili pek hoş olmayan anıları hatırlayınca böyle oluyor.
Adrien :hoş olmayan derken?
-Annem ve Babamın öldürüldüğünü gözlerimle gördüm.Onu hatırlayınca kriz geçirdim. Bu konu hakkında konuşmak istemiyorum.
Adrien:çok üzüldüm.
-Üzülme çünkü ben üzülmüyorum. Alıştım.
Alışmadım.
Bişey demedi. Telefonumdan gelen bildirim sesi sessizliği böldü. Mesaj gelmişti. Hemen baktım. Mesajda
"Şimdi tam zamanı saldır. "
Tüm uykum uyuşukluğum gitmişti. Plana başlama vaktiydi.
Anlaşıldı yazıp gönderdim.
Adrien'in dilinden Marinette gelen mesaja baktı ve kısa bir şey yazdı. Hızla kalkıp bilgisayarını aldı.Bilgisarayı açıllınca bir çok yere girdi ve benim anlamadığım bir şeyler yazıyordu. Klavyeyi çok hızlı kullanıyordu. Sanki burada olduğumu unutmuştu. Sadece bilgisaraya odaklanmıştı.Bilgisaraya baktım bakarken gözlerim acıdı. Sürekli yeni harfler falan geliyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ekranda bir tik işareti geldi. Marinette inanamayan gözlerle bilgisaraya bakıyordu. Birden yatağın üstüne çıkıp zıplamaya başladı. Garip garip ona bakıyordum. Sonra bana baktı ve anında zıplamayı kesti.
Marinette:Bunlardan bir kişiye bile bahsetmeyeceksin. Soru sormakta yok.Ne olduğunu öğrenmeye çalışmakta yok.Anlaştık mı?
Adrien: Anlaştık. Ben Adrien isen bu işin peşini bırakmam.
Uzun zamandır yazamadım çok özür dilerim. Aklım çok karışıktı ve bir türlü yazamıyordum. Eve tıkıldığımız bu günlerde daha fazla bölüm atmaya çalısıcam.
